Διαλειμματική νηστεία: Αυτής της ασθένειας την εξέλιξη επιβραδύνει σύμφωνα με νέα μελέτη
Η χρονικά περιορισμένη σίτιση, ένα είδος διαλειμματικής νηστείας, προσφέρει σημαντικά οφέλη σε πάσχοντες από νευροεκφυλιστικές ασθένειες.
Η νόσος του Αλτσχάιμερ είναι μια νευροεκφυλιστική ασθένεια που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Ένα από τα συμπτώματά της είναι οι διαταραχές του κιρκάδιου ρυθμού, οι οποίες αποδεδειγμένα επηρεάζουν τις γνωστικές λειτουργίες και προκαλούν προβλήματα ύπνου. Αυτό δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο στρες και περαιτέρω γνωστικής εξασθένησης.
Μια νέα μελέτη από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο δείχνει ότι τα παραπάνω συμπτώματα διαδραματίζουν ενεργό ρόλο στην εξέλιξη του Αλτσχάιμερ και ότι η διαλειμματική νηστεία μπορεί να συμβάλει στη διαχείριση της νόσου.
Τα «παράθυρα» της σίτισης
Αυτή η προσέγγιση περιλαμβάνει τη σίτιση σε συγκεκριμένα "παράθυρα" κατά τη διάρκεια της ημέρας, ώστε ο οργανισμός να ρυθμίσει το βιολογικό του ρολόι και τον κύκλο ύπνου-αφύπνισης. Οι διαταραχές αυτού του κύκλου όχι μόνο εμποδίζουν τον ύπνο αλλά οδηγούν και σε γνωστική εξασθένηση. Υπολογίζεται ότι το 80% των ασθενών με Αλτσχάιμερ παρουσιάζουν τέτοιες διαταραχές.
Μέχρι πρότινος, οι ερευνητές θεωρούσαν ότι η δυσλειτουργία του κιρκάδιου ρυθμού ήταν σύμπτωμα του Αλτσχάιμερ. Ωστόσο, νέα δεδομένα υποδεικνύουν ότι μπορεί να αποτελεί και αίτιο του εκφυλισμού του νευρικού συστήματος. Αν αυτή η υπόθεση ισχύει, ανοίγονται νέοι δρόμοι στην αντιμετώπιση της νόσου, καθώς η σταθεροποίηση του κιρκάδιου ρυθμού μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξή της.
Τα ποντίκια TRF
Πώς εμπλέκεται η διαλειμματική νηστεία; Η χρονικά περιορισμένη σίτιση (Time-Restricted Feeding ή TRF) είναι μια πρακτική της διαλειμματικής νηστείας που μειώνει το "παράθυρο" πρόσληψης τροφής. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Cell Metabolism, εξέτασε την αποτελεσματικότητα της χρονικά περιορισμένης θρέψης σε μοντέλα ποντικιών με Αλτσχάιμερ. Οι ερευνητές περιόρισαν τη σίτισή τους σε ένα παράθυρο έξι ωρών, το οποίο αντιστοιχεί σε 14 ώρες ασιτίας για τους ανθρώπους.
Συγκριτικά με τα ποντίκια που είχαν απεριόριστη πρόσβαση σε τροφή, τα ποντίκια TRF παρουσίασαν μειωμένη υπερδραστηριότητα και σταθερότερο πρότυπο ύπνου. Επίσης, εμφάνισαν καλύτερες γνωστικές δεξιότητες, γεγονός που υποδηλώνει ότι η χρονικά περιορισμένη σίτιση μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση της γνωστικής εξασθένησης.
Σε μοριακό επίπεδο, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα ποντίκια TRF είχαν χαμηλότερες συγκεντρώσεις αμυλοειδούς πρωτεΐνης στον εγκέφαλο, ενώ μειωμένη ήταν και η δραστηριότητα γονιδίων που σχετίζονται με το Αλτσχάιμερ και τη φλεγμονή των νευρικών κυττάρων.
Παρόλο που τα αποτελέσματα πρέπει να επιβεβαιωθούν και σε ανθρώπους, οι ερευνητές είναι ιδιαίτερα αισιόδοξοι. Πιστεύουν ότι, περιορίζοντας την πρόσληψη τροφής σε συγκεκριμένες ώρες, μπορεί να προκύψει μια αποτελεσματική εναλλακτική στις φαρμακευτικές θεραπείες.
