Σαν σήμερα ο «12 χρόνια σκλάβος» κέρδισε την ελευθερία του - Ο βιολιστής που έγινε δούλος
Η ιστορία του Σόλομον Νόρθαπ έγινε γνωστή από τα απομνημονεύματά του και αποτελεί ανεκτίμητη πηγή πληροφοριών για την εποχή της σκλαβιάς στις ΗΠΑ.
Ο ιδιοκτήτης του υπέγραψε τα σχετικά χαρτιά με μεγάλη απροθυμία. Τελικά, όμως, σαν σήμερα 4 Ιανουαρίου του 1853, ο Σόλομον Νόρθαπ απέκτησε πάλι την ελευθερία του, έχοντας περάσει πάνω από μία δεκαετία ως σκλάβος.
Ο Σόλομον καταγόταν από τη Νέα Υόρκη και, όντας γιος ενός απελεύθερου σκλάβου, ο ίδιος είχε γεννηθεί ελεύθερος. Είχε παντρευτεί και, όπως έλεγε ο ίδιος, αγαπούσε τη γυναίκα του με «ειλικρινές και άσβεστο» πάθος. Το ζευγάρι είχε τρία παιδιά και, παρόλο που ο ίδιος ήταν αγρότης, συμπλήρωναν το εισόδημά τους με εκείνον να δουλεύει ως βιολιστής κι εκείνη ως μαγείρισσα.
Στο πλαίσιο της δεύτερης δουλειάς του, το 1841 τον παρέσυραν στην Ουάσιγκτον με την προοπτική εργασίας σε ένα τσίρκο. Στην Ουάσιγκτον, όμως, η δουλεία ήταν ακόμα νόμιμη. Παρά τα χαρτιά που αποδείκνυαν το γεγονός ότι είχε γεννηθεί ελεύθερος, τον νάρκωσαν κι έπειτα πουλήθηκε ως σκλάβος «από κτήνη με μορφή ανθρώπων».
Τον έστειλαν στη Νέα Ορλεάνη κι εκεί παρέμεινε για δώδεκα χρόνια σκλάβος - το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής ηλικίας των παιδιών του. Αργότερα έγραψε πως ο πρώτος του ιδιοκτήτης ήταν κατά βάθος καλός άνθρωπος, τυφλωμένος από την κοινωνία όπου ζούσε κι έτσι ανίκανος να διακρίνει το «εγγενές άδικο» της δουλείας.
Τα απομνημονεύματα που έγιναν οσκαρική ταινία
Έπειτα όμως πουλήθηκε σε πιο σκληρούς αφέντες. Κάποτε άκουσε τις απόψεις ενός Καναδού ξυλουργού περί κατάργησης της δουλείας και του είπε την ιστορία του. Ο άνδρας εκείνος τον βοήθησε, εκθέτοντας τον εαυτό του σε μεγάλο κίνδυνο.
Αργότερα, με τη βοήθεια ενός ντόπιου συγγραφέα, ο Σόλομον Νόρθαπ εξέδωσε τα απομνημονεύματά του, με τον τίτλο «Δώδεκα χρόνια σκλάβος». Το βιβλίο έγινε ανάρπαστο, αν και οι όποιες νομικές κινήσεις κατά των απαγωγέων του δεν οδήγησαν πουθενά.
Ο Νόρθαπ επέστρεψε στην οικογένειά του και έγινε ενεργός υπέρμαχος της κατάργησης της δουλείας. Αν και η κατάληξη του ίδιου παραμένει άγνωστη, το βιβλίο έγινε ένα από τα βασικά κείμενα του αγώνα κατά της σκλαβιάς και σήμερα αποτελεί μία ανεκτίμητη πηγή πληροφοριών για τον αμερικανικό θεσμό της δουλείας εκ των έσω.
Μάλιστα, το συγκεκριμένο βιβλίο μεταφέρθηκε και στην ομώνυμη ταινία το 2013. Η ταινία απέσπασε διθυραμβικά σχόλια από τους κριτικούς και έλαβε 9 υποψηφιότητες για Όσκαρ μεταξύ των οποίων για Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσία, Α΄ Ανδρικού Ρόλου, Β΄ Ανδρικού Ρόλου, Β' Γυναικείου Ρόλου και Διασκευασμένου Σεναρίου, κερδίζοντας στις κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας, Διασκευασμένου Σεναρίου και Β' Γυναικείου Ρόλου.
