«Τι χαμπάρια κυρ Χίτλερ μου;»: Όταν ο Σπύρος Λούης συναντήθηκε με τον ηγέτη των ναζί
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο φτωχός βιοπαλαιστής που διακρίθηκε για την αντοχή του και έγινε γνωστός σε όλη την υφήλιο. Το άγνωστο περιστατικό με τον Χίτλερ.
Γεννήθηκε φτωχός και πέθανε… ακόμη πιο φτωχός στο Μαρούσι. Στο μεταξύ, είχε καταφέρει να γίνει θρύλος για τον αθλητισμό στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Κατόρθωσε αυτό που για πολλούς είναι ακατόρθωτο. Να γίνει Ολυμπιονίκης, να κερδίσει τον Μαραθώνιο χωρίς να κάνει την παραμικρή προετοιμασία! Ο λόγος, φυσικά, για τον Σπύρο Λούη.
Ο Σπύρος Λούης γεννήθηκε μια ημέρα σαν σήμερα, στις 12 Ιανουαρίου 1872 στο Μαρούσι. Ο πατέρας του ήταν νερουλάς και ο μικρός Σπύρος τον βοηθούσε κουβαλώντας νερό. Ξεχώρισε όταν πήγε φαντάρος, όπου διακρίθηκε για την αντοχή του. Αυτός ήταν και ο λόγος που κατάφερε να έχει την τεράστια επιτυχία μελλοντικά στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
Ο άθλος στους Ολυμπιακούς Αγώνες
Μάλιστα, σύμφωνα με τον αστικό μύθο, ο Σπύρος Λούης υπηρετούσε τη θητεία του σε στρατόπεδο της Αθήνας και... «πεταγόταν» με τα πόδια στο σπίτι του στο Μαρούσι για να δει τους γονείς του. Σε μια από αυτές τις επισκέψεις ξέχασε το πηλήκιο του. Όταν το πρωί ξύπνησε, το κατάλαβε και έτρεξε τη μεγάλη αυτή διαδρομή προκειμένου να το πάρει και να επιστρέψει στην ώρα του ώστε να είναι άψογος στην αναφορά του τάγματος!
Το επίτευγμά του αυτό, έκανε εντύπωση στον διοικητή του, ταγματάρχη Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο, ο οποίος θα ήταν αθλητικός κριτής στους επικείμενους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Εκείνος ήταν που έπεισε τον Λούη να συμμετάσχει στον Μαραθώνιο και τον έβαλε... διά της πλαγίας οδού στη λίστα των αθλητών αφού ο Λούης δεν κέρδισε κανέναν προκριματικό αγώνα.
Και τελικά, η πραγματικότητα τον δικαίωσε αφού ο Σπύρος Λούης έτρεξε, κέρδισε και αποθεώθηκε από 80.000 άτομα που είχαν κατακλύσει το Καλλιμάρμαρο στάδιο για να δουν από κοντά τον μεγάλο νικητή του Μαραθωνίου.
Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει τον άθλο του. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, είχαν κυκλοφορήσει και οι φήμες που τον ήθελαν να έχει «κλέψει» στη διαδρομή επειδή ήξερε τους δρόμους. Αυτό, ωστόσο, δεν αποδείχθηκε ποτέ. Οι αντίπαλοι του, πάντως, έλεγαν πως ο Λούης μέχρι και τα μισά της διαδρομής ήταν από τους τελευταίους και ξαφνικά τους προσπέρασε στα τελευταία χιλιόμετρα πριν το Στάδιο. Κανείς από τους αθλητές που τερμάτισαν στην πρώτη πεντάδα δεν τον είδαν να τους προσπερνά!
«Τι χαμπάρια κυρ Χίτλερ μου;»: Όταν συναντήθηκε με τον ηγέτη των ναζί
Όπως και να έχει, μετά από την επική του νίκη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 στην Αθήνα, ο Σπύρος Λούης δεν έτρεξε ποτέ ξανά. Έζησε το υπόλοιπο της ζωής του στο Μαρούσι κάνοντας διάφορες δουλειές του ποδαριού. Ο θρύλος του, ωστόσο, τον ακολουθούσε για πολλά χρόνια μετά. Γι' αυτόν τον λόγο συχνά τον καλούσαν σε αθλητικούς αγώνες ως επίσημο προσκεκλημένο. Αυτός πάντα εμφανιζόταν σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις ντυμένος με φουστανέλα και με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος.
Αυτό ακριβώς έγινε και όταν τον κάλεσε ο Αδόλφος Χίτλερ να συμμετάσχει στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου το 1936. Ο ηγέτης της ναζιστικής Γερμανίας τον ήθελε εκεί ως σύμβολο των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Κατά τη διάρκεια της τελετής, μάλιστα, οι δυο τους συναντήθηκαν μπροστά από την εξέδρα των επισήμων με τον Λούη να μη χαιρετά ναζιστικά τον αρχηγό του Γ' Ράιχ αλλά να του δίνει ένα κλαδί ελιάς σαν σύμβολο ειρήνης.
Χίτλερ και Λούης σύμφωνα με μαρτυρίες είχαν και μια μικρή συνομιλία με τη βοήθεια ενός διερμηνέα. Χρόνια αργότερα ο μαραθωνοδρόμος Στέλιος Κυριακίδης, είχε ρωτήσει τον Λούη, τι είπε στον Χίτλερ και εκείνος απάντησε: «Τα συνηθισμένα. Τι χαμπάρια κυρ Χίτλερ μου, τον ρώτησα και για την υγεία της οικογένειάς του...».
