Ο πειρατής που ενέπνευσε το ρούμι «Captain Morgan» – Ο θρύλος του Χένρι Μόργκαν
Ο 17ος αιώνας ήταν η περίοδος που δύο αυτοκρατορίες, η Αγγλική και η Ισπανική μάχονταν για τον έλεγχο της Καραϊβικής, με τους πειρατές να είναι αυτοί που «έκαναν κουμάντο» στα νερά και να γεννούν πολλούς μύθους και θρύλους με τις επιθέσεις τους.
Ένας από τους πιο σημαντικούς, βασικά ο τρίτος μεγάλος της εποχής των μυθικών κουρσάρων της εποχής -μετά τον Μαυρογένη και τον Κοκκινογένη- είναι ο Χένρι Μόργκαν, ο αιμοσταγής πειρατής που έμεινε στην Ιστορία ως ο άνθρωπος που «άλωσε» τον Παναμά και «βάφτισε» το ρούμι Captain Morgan.
Αν και για τους Άγγλους ο Χένρι Μόργκαν είναι μία ηρωική φιγούρα, για τους Ισπανούς είναι ακριβώς το αντίθετο. Όπως στις περισσότερες ιστορίες, έτσι κι εδώ, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, με τον Μόργκαν να αποτελεί όντως τον φόβο και τρόμο για την Ισπανική Αυτοκρατορία στην Καραϊβική, αλλά ταυτόχρονα να μένει ανεξίτηλος στα χρονικά ως ένας από τους πιο τρομερούς, αιμοσταγείς και άπληστους πειρατές.
Όταν ο «Χένρι» έγινε «Κάπτεν»
Γεννημένος το 1635 στην Ουαλία, ο Χένρι Μόργκαν βρέθηκε στα 20 του στον Νέο Κόσμο προσπαθώντας να φτιάξει την τύχη του στο Βασιλικό Ναυτικό της Αγγλίας, το οποίο προσπαθούσε να διώξει τους Ισπανούς από τα προπύργιά της στην Καραϊβική.
Πατριώτης μεν, αλλά (κυρίως) άπληστος και με κύριο κριτήριο το πώς θα γίνει πλούσιος, ο Μόργκαν γίνεται μέλος σε πειρατικό πλοίο και μόλις στα 22 του καταφέρνει να αντικαταστήσει το «Χένρι» με το «Κάπτεν», αναλαμβάνοντας την ηγεσία ενός πλοίου στον πειρατικό στόλο του Κρίστοφερ Μινγκς.
Με κύριο στόχο τους Ισπανούς, παρά τις καταστροφές που άφηνε πίσω του «κέρδισε» την υποστήριξη των Άγγλων, οι οποίοι σιγόνταραν τις επιθέσεις του, φτάνει να ήταν εναντίον των Ισπανών.
Σιγά σιγά έχτισε τη φήμη του και πότε ως αξιωματικός του βρετανικού στόλου, πότε ως αρχικουρσάρος, γίνεται ένας από τους πιο τρομερούς πειρατές στα νερά της Καραϊβικής, με τη μεγαλύτερη επιτυχία του, όμως, να είναι -σαν σήμερα- στις 27 Ιανουαρίου 1671, όταν με 36 πλοία και 2.000 άνδρες κατάφερε να «αλώσει» το μέχρι τότε απόρθητο οχυρό του Παναμά.
Η επίθεση στον Παναμά που «γέννησε» τον θρύλο του Captain Morgan
Ο Χένρι Μόργκαν, ξεκινώντας την αποστολή του, είχε στη διάθεσή του 36 πλοία και κάπου 2.000 «κουρσάρους», ένα εντυπωσιακό νούμερο που ολοφάνερα υποδεικνύει ότι οι επιδρομές του έχαιραν επίσημης υποστήριξης από την Αγγλία.
Έχοντας καταλάβει το λιμάνι Τσάγρες, στην ακτή του Ατλαντικού, εκείνος και οι άνδρες του ανέβηκαν τον ποταμό -συνχνά χρησιμοποιώντας κανό- έπειτα διέσχισαν μια βαλτώδη περιοχή και άρχισαν να ανοίγουν δρόμο μέσα στο πυκνό, τροπικό βροχοδάσος. Ο Ισπανός κυβερνήτης γνώριζε για την προσέγγιση του Μόργκαν και των ανδρών του και έστειλε τους δικούς του στρατιώτες να τους αντιμετωπίσουν.
Αυτό όμως που δεν ήξερε είναι πως ο τετραπέρατος Μόργκαν είχε χωρίσει σαν άλλος... Μιλτιάδης τις δυνάμεις του σε δύο ομάδες. Η μία βάδιζε μέσα από το δάσος χωρίς να τους δουν οι Σπανιόλοι, ενώ ο ίδιος με 500 άνδρες ηγήθηκε της ευθείας επίθεσης στην πόλη.
Όταν έφτασαν έξω από την πόλη, ήταν σαφές πως υστερούσαν σημαντικά αριθμητικά. Αυτό, ωστόσο, δεν τους τάραξε ιδιαίτερα καθώς η παγίδα είχε στηθεί.
Όταν οι 1.500 πάνοπλοι υπερασπιστές του Παναμά βγήκαν από τα τείχη για να πιάσουν τον θρυλικό και μισητό Μόργκαν, οι Άγγλοι προσποιήθηκαν πως υποχωρούν στο δάσος για να γλιτώσουν. Εκεί όμως περίμενε η δεύτερη ομάδα του Μόργκαν που «υποδέχθηκαν» τους Ισπανούς με μία πειθαρχημένη και καταστροφική ομοβροντία τουφεκιών. Στη μάχη που ακολούθησε, οι Ισπανοί έχασαν κάπου 500 άνδρες, ενώ ο Μόργκαν μόλις 15.
Αποφασισμένος να μην παραδώσει την πόλη, ο Ισπανός κυβερνήτης διέταξε να ανατινάξουν βαρέλια με εκρηκτικά δίπλα στα ξύλινα κτίρια. Το αποτέλεσμα ήταν μια τεράστια πυρκαγιά που κράτησε μία ολόκληρη ημέρα. Όταν οι άνδρες του Μόργκαν μπήκαν (ανενόχλητοι) στην πόλη, το μόνο που είχε μείνει να λεηλατήσουν ήταν το καμένο κουφάρι της, το οποίο πλέον χρειαζόταν χτίσιμο από την αρχή...
Παρ’ όλα αυτά, για τον Χένρι Μόργκαν ήταν το τέλος μιας ακόμα επιτυχημένης αποστολής, ενώ οι αναφορές από μάρτυρες της εποχής πως, κατά το ταξίδι της επιστροφής, ο Μόργκαν εγκατέλειψε τους άνδρες του και διέφυγε με το μεγαλύτερο μέρος της λείας κρίνονται ως αμφισβητούμενες...
Από φυλακισμένος... κυβερνήτης στην Τζαμάικα
Και επειδή όλες οι ιστορίες πρέπει να έχουν και μία ωραία ανατροπή στο τέλος, όταν (με τα πολλά) ο Μόργκαν επέστρεψε στο αγγλικό στρατόπεδο, έμαθε πως ενώ εκείνος εισέβαλε στον Παναμά, οι Άγγλοι είχαν υπογράψει συνθήκη ειρήνης με τους Ισπανούς, με αποτέλεσμα να εκδοθεί διάταγμα για να συλληφθεί καθώς θεωρήθηκε πως ενήργησε κόντρα στα βρετανικά συμφέροντα!
Στην πολύκροτη δίκη που ακολούθησε ο Μόργκαν κατάφερε να αποδείξει πως δεν γνώριζε για το σύμφωνο ειρήνης όσο λεηλατούσε τον Παναμά κι έτσι αθωώθηκε πανηγυρικά. Και επειδή, προφανώς, δεν κράτησε πολύ η εκεχειρία μεταξύ Άγγλων και Ισπανών, όταν οι Βρετανοί τον χρειάστηκαν ξανά, ο βασιλιάς Κάρολος Β’ τον έστεψε Ιππότη του Βρετανικού Στέμματος το 1674 και τον έκανε υποκυβερνήτη στην Τζαμάικα.
Ο Χένρι Μόργκαν εστίασε στη συνέχεια στο να έχει πολλές ανέσεις στην Τζαμάικα, εκμεταλλευόμενος την πειρατική λεία που είχε μαζέψει τόσα χρόνια ενώ βοήθησε ιδιαίτερα στην ανάπτυξη της φυτείας ζάχαρης στο νησί καθώς του είχε δοθεί προσωπικά ως... βασιλικό δώρο!
Στις 25 Αυγούστου 1688 έφυγε τελικά από τη ζωή, έχοντας όμως κερδίσει τη φήμη ως ενός από τους πιο πετυχημένους και αδίστακτους πειρατές που βγήκαν ποτέ στα ανοιχτά της Καραϊβικής.
