Σαν σήμερα ανακαλύφθηκε το ράδιο από μία γυναίκα που έμεινε στην Ιστορία - Ποια ήταν η Μαρί Κιουρί
Η Μαρί Κιουρί καθιέρωσε τον όρο για τη «ραδιενέργεια», κάτι που αποτέλεσε και την αιτία για τον θάνατό της.
Σαν σήμερα 21 Δεκεμβρίου του 1898, μία επιστήμονας από την Πολωνία, ονόματι Μαρί Κιουρί -που διέμενε στο Παρίσι και συνεργαζόταν με τον σύζυγό της Πιερ- ανακάλυψε ένα νέο χημικό στοιχείο, το οποίο ονόμασε «ράδιο», λόγω της φυσικής του λάμψης ή «ραδιοφωταύγειας».
Αποτελεί γεγονός πως τα βραβεία Νόμπελ αποτελούν μία σπάνια τιμή. Η Μαρί, ο σύζυγός της, η κόρη τους και ο δικός της σύζυγος, καθώς και ο σύζυγος της δεύτερης κόρης τους, έλαβαν αθροιστικά τέσσερα. Η ίδια η Μαρί τιμήθηκε με δύο βραβεία Νόμπελ (η μόνη γυναίκα που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο) και παραμένει ο μοναδικός άνθρωπος που έλαβε το βραβείο για δύο διαφορετικές επιστήμες, εν προκειμένω τη φυσική και τη χημεία.
Ήταν ένα απίστευτο επίτευγμα, το οποίο αναδεικνύει το πόσο σημαντική επιστήμονας υπήρξε η Μαρί Κιουρί για την ανθρωπότητα.
H αγάπη για την Πολωνία και η ραδιενέργεια
Γεννημένη στη Βαρσοβία το 1867, η Μαρί ήταν περήφανη για την πολωνική καταγωγή της -το πατρικό της όνομα ήταν Σκλοντόφσκα-, σε μία εποχή που η Πολωνία δεν είχε υπάρξει ανεξάρτητο κράτος επί σχεδόν έναν αιώνα, παρά ήταν μοιρασμένη μεταξύ της Αυστρίας, της Πρωσίας και της Ρωσίας. Το ζεύγος της Κιουρί έδωσε σε ένα άλλο χημικό στοιχείο που ανακάλυψε το όνομα «πολώνιο», προς τιμήν της πατρίδας της.
Αποφασισμένη και προσηλωμένη στη δουλειά της, η Κιουρί είχε μάθει να αντέχει στις κακουχίες και τη φτώχεια, κάνοντας τις έρευνές της σε ετοιμόρροπα βοηθητικά κτίσματα που έσταζαν. Δουλεύοντας με φυσικά ορυκτά όπως ο «πισσουρανίτης» και ο «τορμπερνίτης», η Κιουρί παρατήρησε πως η «ραδιενέργειά» τους (εκείνη καθιέρωσε τον όρο) ήταν μεγαλύτερη από αυτή που θα αναμενόταν αν οφειλόταν απλώς στην παρουσία ουρανίου.
«Αποτελεί ένα αξιοσημείωτο γεγονός» έγραψε «και με οδηγεί στη σκέψη πως αυτά τα ορυκτά ενδεχομένως να περιέχουν κάποιο στοιχείο πολύ πιο ενεργό από το ουράνιο». Είχε δίκιο, παρόλο που η ποιότητα που περιείχαν τα εν λόγω ορυκτά ήταν πολύ μικρότερη απ’ ότι είχε εκτιμήσει.
Δεν είχε ιδέα πως η ραδιενέργεια στην οποία εξέθετε διαρκώς τον εαυτό της ήταν βλαβερή. Το 1934 πέθανε από τη ζημιά που της προκάλεσε στο αίμα και τον μυελό των οστών, έναν χρόνο πριν η κόρη της λάβει μαζί με τον σύζυγό της το Νόμπελ Χημείας, όπως το είχε λάβει η ίδια με τον Πιερ για τη Φυσική, τρεις δεκαετίες νωρίτερα.
