Γιατί τώρα κ.κ. Σαμαρά και Καραμανλή;

Ομολογώ πως παρακολουθώντας, την εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο για την παρουσίαση ενός βιβλίου, που έχει εκδοθεί πριν από τρία χρόνια, έμεινα τελικά με την απορία «γιατί τώρα». Γιατί τώρα, δυο πρώην πρωθυπουργοί και αρχηγοί του κόμματος της ΝΔ αποφάσισαν να κάνουν την εμφάνιση τους, μέσα στο κατακαλόκαιρο, και να ασκήσουν κριτική στην κυβέρνηση και τα πεπραγμένα τους. Κριτική που έχουν όχι μόνον δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να κάνουν, αλλά γιατί τώρα.

Γιατί τώρα, οι δυο πρώην πρωθυπουργοί (που δεν μπορεί κανείς να πει ότι είναι και οι πιο στενοί φίλοι κοινωνικά και πολιτικά) επέλεξαν μέσω της παρουσίασης ενός βιβλίου να πουν αυτά που ήθελαν να πουν για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Το γιατί τώρα, είναι ανεξάρτητο από την ουσία όσων οι δυο πρώην αρχηγοί του κυβερνώντος κόμματος, είπαν.

Είναι ανεξάρτητο από το αν έχουν σε αρκετές από τις επισημάνσεις τους (ιδίως ο Αντ. Σαμαράς) δίκιο.

Το γιατί τώρα, έχει να κάνει με την επιλογή του χρόνου για την πολιτική τους παρέμβαση. Γιατί δεν πιστεύω να θεωρεί κανείς ότι τυχαία οργανώθηκε η παρουσίαση ενός βιβλίου, τρία χρόνια μετά την έκδοση του, τυχαία αποφάσισαν και οι δυο πρώην πρωθυπουργοί να μιλήσουν, τυχαία όλο αυτό διαφημιζόταν εδώ και εβδομάδες, τυχαία κλείσθηκε το μεγάλο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου στο κέντρο της πρωτεύουσας και τυχαία γινόταν τηλέφωνα σε βουλευτές και άλλους για να παραβρεθούν. Η επιλογή του χρόνου που θα πεις ή θα κάνεις κάτι έχει πολύ μεγάλη σημασία και είναι βέβαιο ότι το γνωρίζουν και οι δυο πρώην πρωθυπουργοί. Άρα η παρέμβαση τους τώρα ήταν «επι τούτου», που λένε.

Ομολογώ, πως συμφωνώ σε αρκετά από τα όσα είπε ο Αντώνης Σαμαράς, ίσως αρκετές από τις θέσεις του πρώην πρωθυπουργού να απεικονίζουν μια πραγματικότητα. Να εκφράζουν εάν μέρος, μεγάλο μάλιστα, της κομματικής βάσης της ΝΔ. Και σε μερικά θέματα , ποθώ ο γάμο των ομοφύλων, και πρανή της κομματικής βάσης της ΝΔ. Ίσως ζητήματα σε σχέση με τους μετανάστες αλλά και της στάσης μας απέναντι Σκόπια και Αλβανία, να βρίσκουν ευήκοον οξύς σε μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολίτων. Όμως αυτό δεν μπορεί να απαντήσει στο «γιατί τώρα».

Είμαι βέβαιος ότι ο Αντ. Σαμαράς, αλλά και ο Κ. Καραμανλής, έχουν αίσθηση του «μομέντουμ». Και γι' αυτό το ερώτημα, γιατί τώρα, είναι κυρίαρχο.

Όταν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, βρίσκονται σε περιδίνηση, η οποία μπορεί να τα οδηγήσει σε μεγάλη εσωστρέφεια ή και διάσπαση, είναι πολιτικό λάθος, σοβαρό πολιτικό λάθος, να θέτεις και εσύ ζητήματα στον δικό σου κομματικό χώρο. Ζητήματα για τα οποία μπορείς να έχεις δίκιο, αλλά δεν είναι η στιγμή για να το κάνεις. Τουλάχιστον για να το κάνεις δημόσια.

Νομίζω ότι και οι δυο πρώην πρωθυπουργοί, είμαι βέβαιος, πως μπορούν, έχουν την δυνατότητα (και την υποχρέωση) να ζητήσουν να δουν τον πρωθυπουργό Κ Μητσοτάκη και να του θέσουν τους προβληματισμούς τους ευθέως και καθαρά. Έχουν την δυνατότητα, σε κάποια κατάλληλη χρονική στιγμή, αν δουν πως δεν αλλάζει κάτι, να εξηγήσουν δημόσια τις απόψεις και τις αντιρρήσεις τους. Είπαμε δεν έχουν απλώς το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση. Αλλά , έπρεπε να επιλέξουν τον κατάλληλο χρόνο.

Φοβάμαι πως παρασυρθήκαν από την διάθεση κάποιων «να κάνουν ντόρο» για δικούς τους λόγους και έκαναν λάθος επιλογή χρόνου. Και όχι μόνον αυτό. Αλλά δίνοντας την εντύπωση της αντιπαράθεσης με τον πρωθυπουργό έδωσαν την δυνατότητα στα κόμματα της αντιπολίτευσης, στα κλυδωνιζόμενα κόμματα της αντιπολίτευσης να πάρουν ανάσα.

Και το κυριότερο. Υπονομεύσαν, με την επιλογή της χρονικής στιγμής να μιλήσουν, την ουσία των όσων είπαν, που επαναλαμβάνω σε πολλά (ιδίως ο Α. Σαμαράς) είχε δίκιο.

Αλλά δεν έπρεπε να τα πει ούτε έτσι και κυρίως ούτε τώρα.