Αυτές είναι οι πραγματικές διαφορές του παστίτσιου με τα λαζάνια - Εσείς ποιο προτιμάτε
Δυο εμβληματικά πιάτα της ελληνικής και της ιταλικής κουζίνας που έχουν κατακτήσει τις καρδιές μικρών και μεγάλων.
Αν και τα ζυμαρικά θεωρούνται ιταλική επινόηση, στην Ελλάδα, από αρχαιοτάτων χρόνων, καταναλώνονται παρεμφερή υλικά με τη διαμάχη των δυο χωρών να κρατά πολλά χρόνια. Στην πραγματικότητα, ορισμένοι όροι που συνήθως συνδέουμε με ιταλικά τρόφιμα, όπως τα «λαζάνια» και τα «μακαρόνια», θεωρούνται από κάποιους ελληνικής προέλευσης.
Το Taste Atlas έρχεται να βάλει κι άλλο λάδι στη φωτιά ανάμεσα στη διαμάχη Ελλάδας - Ιταλίας συγκρίνοντας δυο εμβληματικά πιάτα της μαγειρικής τους κουλτούρας. Παρά το γεγονός ότι το ελληνικό παστίτσιο φέρει ιταλικό όνομα, το εν λόγω φαγητό είναι στην κορυφή της λίστας όπως τα λαζάνια για τους Ιταλούς.
Πρόκειται για δυο πιάτα που μοιάζουν αλλά συνάμα είναι τόσο διαφορετικά και μοναδικά.
Ποιες είναι όμως οι διαφορές τους
Όσον αφορά στο παστίτσιο, πρόκειται για ένα πιάτο που έχει έντονα αρωματικά, πλούσιες και γλυκές στρώσεις ζυμαρικών σε σχήμα σωλήνα, μια χορταστική σάλτσα που αποτελείται από ντομάτες και αρνίσιο ή μοσχαρίσιο κιμά, σάλτσα μπεσαμέλ και, ιδανικά, πασπαλισμένο τριμμένο κεφαλοτύρι ή κασέρι. Είναι μια κατασκευή που έχει μόλις τρεις στρώσεις με την βάση να αποτελείται από τα ζυμαρικά, από πάνω είναι η σάλτσα με τον κιμά η οποία καλύπτεται από τη μπεσαμέλ.
Είναι ένα τέλειο πιάτο για μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα με τις έντονες γεύσεις του από κανέλα, μοσχοκάρυδο, γαρύφαλλο και μπαχάρι. Το παστίτσιο θεωρείται οικογενειακό φαγητό και αποτελεί αγαπημένο πιάτο για πάρα πολύ κόσμο ενώ καταναλώνεται σε μεγάλα τραπέζια.
Το αντίπαλον δέος είναι τα λαζάνια. Ένα παραδοσιακό ιταλικό πιάτο που αποτελείται από λεπτά φύλλα ζυμαρικών που λούζονται με ένα μείγμα αλμυρών συστατικών και ψήνονται στο φούρνο. Όπως σημειώνουν ιστορικοί, θεωρείται ίσως μια από τις πρώτες καταγεγραμμένες συνταγές ζυμαρικών την οποία βασίζουν στην αρχαιοελληνική παρασκευή «λάγανον» ή «λασανόν».
Ο όρος λαζάνια επινοήθηκε στο Τρέντο τον 16ο αιώνα και το πιάτο προοριζόταν για τις γιορτινές μέρες. Στη δεκαετία του 1800, άρχισαν να εμφανίζονται ψητά (al forno), ειδικά στο νότο με την πιο διάσημη εκδοχή να είναι τα λαζάνια alla bolognese.
Σε αντίθεση με το παστίτσιο που έχει μια αυστηρή μορφή παρασκευή, τα λαζάνια επιδέχονται τροποποιήσεων ειδικά στα υλικά που χρησιμοποιούνται ανάμεσα στις 9 στρώσεις. Έτσι λοιπόν, εκτός από τη μπεσαμέλ μπορείτε να βρείτε λαζάνια με μοτσαρέλα, παρμεζάνα, ρικότα και τυρί πρόβολα.
Η γέμιση μπορεί να διαφέρει και αντί να έχετε κλασικό κιμά, αρκετοί επιλέγουν να το φτιάξουν με ραντίτσιο, μελιτζάνα, πέστο τζενοβέζε και πατάτα.
Η μεγαλύτερη όμως διαφορά είναι μια. Το παστίτσιο αποτελεί κυρίως πιάτο και συνοδεύεται από κάποιου είδους σαλάτα ενώ τα λαζάνια, για τους περισσότερους Ιταλούς, αποτελούν είτε ορεκτικό είτε κυρίως το οποίο όμως σερβίρεται χωρίς σαλάτα.