Τι είναι και πού χρησιμοποιείται το αντιμόνιο που θα αρχίσει να παράγεται στη Χίο

Την απόφαση για την προκήρυξη δημόσιου, διεθνούς, ανοικτού διαγωνισμού έρευνας και εκμετάλλευσης μεταλλευτικών ορυκτών και πιο συγκεκριμένα αντιμονίου, σε περιοχή της Βόρειας Χίου, υπέγραψε η υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας , κυρία Αλεξάνδρα Σδούκου.

Η προκήρυξη του διεθνούς διαγωνισμού, η οποία αποτελεί μια οργανωμένη προσπάθεια της κυβέρνησης για την ανάδειξη και αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, θα πραγματοποιηθεί σε δύο φάσεις:

• Η πρώτη φάση αφορά στην πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος (μη δεσμευτικών προσφορών) μέχρι τις 10 Μαρτίου 2025, όπου και θα επιλεγούν όσοι πληρούν τα κριτήρια για να συνεχίσουν.
• Η δεύτερη φάση περιλαμβάνει την πρόσκληση υποβολής δεσμευτικών προσφορών εντός δευτέρου τριμήνου 2025, για την εκμίσθωση των δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης μεταλλευτικών ορυκτών, σε τμήμα εκτάσεως 9,02 km2 του Δημόσιου Μεταλλευτικού Χώρου της Χίου.

Μετά την ολοκλήρωση της δεύτερης φάσης, θα ακολουθήσει η σύμβαση μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και του αναδόχου, διάρκειας 5 ετών για την έρευνα και μέχρι 30 ετών για την εκμετάλλευση (αν και εφόσον εντοπιστούν αξιόλογα κοιτάσματα προς αξιοποίηση).

Παράλληλα, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας θα εξασφαλίσει τις αυστηρότερες δεσμεύσεις από πλευράς του Αναδόχου για την προστασία του περιβάλλοντος, τη δημιουργία θέσεων εργασίας από τη τοπική κοινωνία, την απόδοση στο Δήμο Χίου ποσοστού από τα πάγια και αναλογικά μισθώματα και ένα συνολικό συμβολαιοποιημένο Πρόγραμμα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.

Το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας προχωράει στην αξιοποίηση του συγκεκριμένου Δημόσιου Μεταλλείου, καθώς το αντιμόνιο (Sb) ανήκει στη λίστα των Κρίσιμων Ορυκτών Πρώτων Υλών (CRMs) που έχει δημοσιεύσει η ΕΕ. Είναι ένα ορυκτό με ποικίλες χρήσεις, μεταξύ άλλων, στην αμυντική βιομηχανία και στις τεχνολογίες της πράσινης μετάβασης και η χώρα μας είναι μία από τις μόλις δύο χώρες της Ευρώπης (μαζί με την Ιταλία) που κατέχει κοιτάσματα αντιμονίου, πλην όμως αναξιοποίητα μέχρι σήμερα.
Η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας θα ενισχύσει την προσπάθεια της χώρας μας και συνολικά της Ε.Ε., να διαφοροποιήσει τις πηγές πρώτων υλών και να ενισχύσει την ασφάλεια εφοδιασμού.

Τι είναι το αντιμόνιο

Το αντιμόνιο (χημικό σύμβολο: Sb, από το λατινικό stibium) είναι ένα χημικό στοιχείο της ομάδας των μεταλλοειδών, με ατομικό αριθμό 51 στον περιοδικό πίνακα. Έχει ενδιαφέρουσες φυσικές και χημικές ιδιότητες, οι οποίες το καθιστούν χρήσιμο σε διάφορες βιομηχανικές και τεχνολογικές εφαρμογές.

Φυσικές Ιδιότητες:

Εμφάνιση: Το αντιμόνιο είναι σκληρό, εύθραυστο και έχει μεταλλική λάμψη, με χρώμα ασημί-λευκό.
Κατάσταση: Είναι στερεό στους 25°C.
Πυκνότητα: Έχει πυκνότητα περίπου 6,697 g/cm³.
Σημείο τήξης: 630,63°C.
Σημείο ζέσης: 1587°C.

Χημικές Ιδιότητες:

Είναι ένα μεταλλοειδές, που σημαίνει ότι έχει ιδιότητες τόσο μετάλλων όσο και αμετάλλων. Δεν αντιδρά εύκολα με οξυγόνο ή νερό σε κανονικές συνθήκες, αλλά μπορεί να σχηματίσει οξείδια σε υψηλές θερμοκρασίες. Τα πιο συνηθισμένα οξειδωτικά του είναι τα οξείδια του αντιμονίου, όπως το Sb₂O₃ (τριοξείδιο του αντιμονίου).

Ιστορία:

Το αντιμόνιο είναι γνωστό από την αρχαιότητα. Το στοιβίτης (Sb₂S₃), ένα από τα φυσικά ορυκτά του, χρησιμοποιήθηκε από τους αρχαίους Αιγύπτιους ως καλλυντικό για τα μάτια. Το όνομα προέρχεται από τη μεσαιωνική λατινική λέξη antimonium.

Παρουσία στη Φύση:

Στη φύση το αντιμόνιο απαντά κυρίως ως ένωση, συχνά με θείο, σε ορυκτά όπως ο στοιβίτης (Sb₂S₃). Οι κύριες χώρες εξόρυξης είναι η Κίνα, η Ρωσία, η Βολιβία και το Τατζικιστάν.

Χρήσεις:

Βιομηχανικές χρήσεις: Στη δημιουργία κραμάτων, καθώς αυξάνει τη σκληρότητα και τη μηχανική αντοχή.
Στην κατασκευή μπαταριών και αντιμονίου-μολύβδου.

Φλόγο-ανασταλτικά υλικά: Χρησιμοποιείται σε πλαστικά, υφάσματα και επιχρίσματα για να μειώνει την ευφλεκτότητα.

Ημιαγωγοί: Χρησιμοποιείται στην κατασκευή τρανζίστορ και διόδων.

Ιατρική: Παλιότερα, ορισμένες ενώσεις του αντιμονίου χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία παρασιτικών λοιμώξεων.

Τοξικότητα και Προφυλάξεις:

Το αντιμόνιο και πολλές από τις ενώσεις του είναι τοξικά. Μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό του δέρματος και των βλεννογόνων, καθώς και σοβαρότερα προβλήματα σε περιπτώσεις παρατεταμένης έκθεσης.
Είναι σημαντικό να λαμβάνονται μέτρα ασφαλείας κατά τη χρήση του, ιδιαίτερα σε βιομηχανικές εφαρμογές.