Φίλτρο από καλαμάρι και βαμβάκι μπορεί να είναι η λύση στο πρόβλημα των μικροπλαστικών

Τα μικροπλαστικά μολύνουν τα οικοσυστήματα, βρίσκονται ακόμα και στο πόσιμο νερό και προκαλούν σοβαρά προβλήματα, όπως στην αναπαραγωγή κάποιων οργανισμών. Ερευνητές, ωστόσο, έχουν βρει έναν νέο τρόπο να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα: ένα φίλτρο από ένα πρωτοποριακό υλικό, το οποίο μπορεί να απομακρύνει το 99,9% των μικροπλαστικών από το νερό.

Χιτίνη και κυτταρίνη

Ποιο είναι το επαναστατικό υλικό; Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Γουχάν χρησιμοποίησαν ένα φίλτρο από χιτίνη (από κόκκαλο καλαμαριού) και κυτταρίνη (βαμβάκι) για να σχηματίσουν ένα αφρώδες φίλτρο με το όνομα 'Ct-Cel'. Και τα δύο υλικά είναι διαδεδομένα στη φύση και βιώσιμα, δηλαδή δεν πρόκειται να προκαλέσουν περαιτέρω οικολογικά προβλήματα.

Δοκιμάζοντας το φίλτρο σε μικρή κλίμακα στο εργαστήριο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι έχει εξαιρετική επιτυχία με τα σωματίδια που έχουν το μέγεθος και τη χημική σύσταση των μικροπλαστικών. Ακόμα και όταν χρησιμοποίησαν το φίλτρο πέντε φορές, η απόδοση δεν έπεσε κάτω από 95%. Αυτό παρατηρήθηκε στα περισσότερα είδη νερού, όπως αρδευτικό, λιμναίο, θαλάσσιο και λιμνάζον.

Από χημικής πλευράς, τα είδη των μικροπλαστικών που εμποδίζονται είναι το πολυστυρένιο, το πολυμεθυλομεθακρυλικό, το πολυπροπυλένιο και το πολυαιθυλενικό τερεφθαλικό. Το μυστικό της αποτελεσματικότητας αυτού του νέου φίλτρου είναι η χημική συγγένεια με τα μικροπλαστικά, η οποία οφείλεται στις πολλαπλές μοριακές αλληλεπιδράσεις των υλικών. Με απλά λόγια, το φίλτρο είναι βιοδιασπώμενο και χημικά συγγενές με μη βιοδιασπώμενα υλικά.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το φίλτρο λειτουργεί παρουσία και άλλων ρυπαντών. Ανάμεσα σε αυτά που δοκιμάστηκαν με επιτυχία ήταν διάφορα βακτήρια και διαλύτες. Η επιτυχία αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη χρήση του φίλτρου σε πραγματικές συνθήκες, αν και κάποια χημικά μειώνουν την ικανότητα προσρόφησης.

Παλιά υλικά, νέα προϊόντα

Στο παρελθόν, η χιτίνη και η κυτταρίνη ήταν από τα πρώτα υλικά που δοκιμάστηκαν κατά της ρύπανσης από μικροπλαστικά. Η έρευνα αυτή, ωστόσο, έδειξε ότι ο συνδυασμός των δύο υλικών, που γίνεται με προσεκτική χημική τροποποίηση, είναι ακόμα πιο αποτελεσματικός, καθώς τα υλικά «ξαναχτίζουν» την εσωτερική τους δομή.

Φυσικά, είναι πολύ νωρίς για πανηγυρισμούς. Αφενός, πρόκειται για τα πρώτα στάδια της ανάπτυξης του προϊόντος, γι' αυτό θα χρειαστούν πολύ περισσότερες μελέτες, αφετέρου, θα απαιτούνται μελέτες μεγάλης κλίμακας, για να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητα του φίλτρου και εκτός εργαστηρίου.

Η ανάγκη, ωστόσο, είναι αδήριτη. Υπάρχουν 5 δισεκατομμύρια τόνοι πλαστικών απορριμμάτων, και αυξάνονται προϊόντος του χρόνου.

Η έρευνα δημοσιεύεται στο Science Advances.