Σαν σήμερα: Το «φλερτ» της Ελισάβετ που έγινε «προδότης», εξερευνητής και κωμικός στην εκτέλεσή του

Σαν σήμερα 17 Νοεμβρίου του 1603, ένας από τους πιο φημισμένους άνδρες της ελισαβετιανής Αγγλίας -ο αυλικός, εξερευνητής, στρατιώτης, κατάσκοπος και συγγραφέας σερ Γουόλτερ Ράλεϊ- δικάστηκε για προδοσία στην παλιά πρωτεύουσα του Γουίντσεστερ.

Καθόλη τη διαδικασία διατήρησε την ψυχραιμία και την αξιοπρέπειά του, μετατρέποντάς τον εν μία νυκτί σε λαϊκό ήρωα. Ένας σύγχρονός του έγραψε: «Ουδέποτε υπήρξε άνθρωπος που κατέστη τόσο μισητός και συνάμα τόσο δημοφιλής σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα».

Το κρίσιμο σημείο στην όλη υπόθεση ήταν ο θάνατος της βασίλισσας Ελισάβετ στις αρχές εκείνης της άνοιξης -ο οποίος πιθανότατα επισπεύθηκε από το λευκό της μακιγιάζ, που είχε ως βάση τον... υδράργυρο. Καθώς πλησίαζε η ώρα του θανάτου της, κρυφές επιστολές είχαν σταλεί στον διάδοχό της, τον βασιλιά Ιάκωβο της Σκωτίας, οι οποίες απεικόνιζαν τον Ράλεϊ -άδικα, κατά πάσα πιθανότητα- ως πολέμιο της ανόδου του Ιακώβου στον θρόνο.

Γιατί μπήκε στη δυσμένεια της Ελισάβετ

Πίσω από τις... κακές συστάσεις της Ελισάβετ προς τον Ράιλι (προφανώς και) κρύβεται λίγο ρομάντζο. Ειδικότερα, ο σερ Γουόλτερ Ράιλι ήταν ένας από τους αυλικούς που είχε η γνωστή και ως «Παρθένα Βασίλισσα» για να την κορτάρουν και να της κάνουν κοπλιμέντα.

Όταν όμως ο πολυταξιδεμένος εξερευνητής παντρεύτηκε κρυφά μία από τις κυρίες της αυλής του Στέμματος, μάλλον δεν ήξερε τι τον περίμενε... Όπως έγραψε χαρακτηριστικά ένας άλλος ευνοούμενος της Ελισάβετ, ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ, «η κόλαση δεν έχει οργή όμοια με αυτή της περιφρονημένης γυναίκας».

Οι νιόπαντροι κατέληξαν να κάνουν μήνα του μέλιτος στις φυλακές του Πύργου του Λονδίνου μέχρι τη «συγχώρεσή» τους μερικούς μήνες αργότερα. Μάλλον όμως η βασίλισσα Ελισάβετ δεν ξεχνούσε και τόσο εύκολα...

Η χάρη του βασιλιά και το νέο ταξίδι

Έτσι, όταν ο Ράλεϊ παρευρέθηκε στην κηδεία της Ελισάβετ, λίγο αργότερα συνελήφθη ενώ προσπάθησαν να τον εμπλέξουν σε ακαθόριστες πλεκτάνες με στόχο την κινητοποίηση μίας ισπανικής εισβολής. Η σύλληψη και η φυλάκισή του τον οδήγησαν να κάνει μία (μάλλον θεατρινίστικη) απόπειρα αυτοκτονίας στα τέλη Ιουλίου, με ένα μαχαίρι φαγητού.

Παρόλο που ο βασιλιάς του έδωσε τελικά χάρη, δεν αφέθηκε ελεύθερος αλλά πέρασε χρόνια έγκλειστος με όλες τις ανέσεις, όπως πρόσβαση σε κήπο και επισκέψεις από την αγαπημένη του γυναίκα και τα παιδιά τους. Ωστόσο ο εγκλεισμός ήταν ενάντια στη φύση του. Το 1616, μόλις αφέθηκε ελεύθερος, αμέσως ξεκίνησε ένα νέο ταξίδι προς αναζήτηση του χρυσού του Ελ Ντοράντο -ένα τελευταίο ρίσκο, το οποίο και τελικά αποδείχθηκε ο όλεθρός του.

Οι ανυπάκουοι άνδρες θα οδηγούσαν στο τσεκούρι του δημίου

Στο συγκεκριμένο σημείο το πιο οδυνηρό δεν ήταν ότι απέτυχε όσο ότι οι άνδρες του παράκουσαν τις εντολές του και επιτέθηκαν σε ένα ισπανικό οχυρό, παραβιάζοντας την εύθραυστη συνθήκη ειρήνης, με αποτέλεσμα ο Ισπανός πρέσβης στην Αγγλία να απαιτήσει την εκτέλεσή του.

Έχοντας αποτύχει στην αποστολή του, επέστρεψε στην Αγγλία, αν και ήξερε πολύ καλά τι θα συνέβαινε. Με fast track διαδικασίες φυλακίστηκε ξανά στον Πύργο, αλλά αυτή τη φορά χωρίς καμία άνεση. «Ο νους μου έχει θρυμματιστεί» έγραψε στη σύζυγό του.

Μάλιστα, κατά την εκτέλεσή του, φρόντισε να δώσει ολόκληρο... σόου στους παρισταμένους, θαυμάζοντας πόσο κοφτερό ήταν το τσεκούρι του δημίου και διατηρώντας το χιούμορ του μέχρι τέλους, ενώ φρόντισε να το επαινέσει ως «γιατρό διά πάσαν νόσον».