Όταν δόθηκε η πρώτη κλήση για υπερβολική ταχύτητα - «Έτρεχε» με 12 χλμ/ώρα
Η 28η Ιανουαρίου 1896 φαινόταν πως θα ήταν μία συνηθισμένη μέρα για τον αστυνομικό που ήταν υπεύθυνος για το Paddock Wood στο Κεντ της Βρετανίας. Καθώς έσπρωχνε το ποδήλατό του στους ήσυχους δρόμους, πιθανότατα δεν είχε τίποτα περισσότερο στο μυαλό του εκτός αν ήταν σήμερα η ημέρα που θα έπιανε αυτόν τον απατεώνα τον λαθροκυνηγό...
Ενώ προχωρούσε με ηρεμία μέσα στο χωριό, δεν περίμενε πως ξαφνικά όλα θα άλλαζαν, όχι μόνο στην καθημερινότητά του αλλά και στα χρονικά της Ιστορίας. Ήταν η στιγμή που τον προσπέρασε με την... ιλιγγιώδη ταχύτητα των 12 χιλιομέτρων την ώρα, ένα αυτοκίνητο το οποίο οδηγούσε ο Ουόλτερ Άρνολντ.
Ο ασυνείδητος αυτός οδηγός, όχι μόνο είχε τολμήσει να ξεπεράσει το όριο ταχύτητας που ήταν μόλις 3 χλμ/ώρα, με αυτά τα μηχανήματα του... διαβόλου, αλλά δεν είχε μπροστά του και κάποιον άνθρωπο με κόκκινη σημαία, όπως απαιτούσε ο νόμος.
Ο έκπληκτος αστυνομικός ανέβηκε στο ποδήλατό του και ξεκίνησε την... καταδίωξη, καταφέρνοντας τελικά, μετά από 8 χιλιόμετρα εξαντλητικής ορθοπεταλιάς, να φτάσει τον οδηγό. Και εδώ προκύπτει το εξής ερώτημα: Τι μπορούσε να πει ένας αστυνομικός/τροχονόμος σε έναν οδηγό που έτρεχε υπερβολικά, όταν δεν υπήρχε κάποιο ιστορικό προηγούμενο;
Ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
«Ουφ! Κύριε δεν με ακούσατε που σας φωνάζω τόση ώρα να σταματήσετε; (βήχας) Πρέπει να σας ζητήσω να με ακολουθήσετ... μισό λεπτό (ήχοι που θυμίζουν άσθμα)...»
Απαντά ο... χαλαρός οδηγός: «Σκεφτήκατε να ζητήσετε από τους ανωτέρους σας μία αναβάθμιση, αστυφύλακα; Θα μπορούσα να τους κάνω μια πολύ καλή προσφορά για έναν κινητήρα Benz, την καλύτερη γερμανική μηχανή…»
«Τώρα που ξαναβρήκα την ανάσα μου, σας γράφω μια κλήση, κύριε».
Μία δίκη που έφερε «επανάσταση» στα αυτοκίνητα
Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως ο Ουόλτερ Άρνολντ δεν ήταν ένας συνηθισμένος οδηγός. Ήταν επίσης ένας από τους πρώτους αντιπροσώπους αυτοκινήτων στη χώρα και ο τοπικός προμηθευτής για τα οχήματα της Benz. Ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του ενώ ίδρυσε και τη δική του εταιρεία αυτοκινήτων, που παρήγαγε ταυτόχρονα αμαξάκια «Arnold».
Ίσως να έπαιξε ρόλο και η μεγάλη δημοσιότητα που πήρε η είδηση για την πρώτη κλήση για παραβίαση του ορίου ταχύτητας, κάτι που πολλοί κακοήθεις λένε πως μπορεί και να επιδίωξε...
Η μεγάλη (τότε) εφημερίδα London Daily News είχε παρουσιάσει με κάθε λεπτομέρεια το ρεπορτάζ για την κλήση στον Ουόλτερ Άρνολντ. Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας από το δικαστήριο του Tunbridge Wells, το όχημα του Άρνολντ περιγράφηκε πολλές φορές στην έκθεση του δικαστηρίου ως «άμαξα χωρίς άλογα» με την υπόθεση να θέτει επί τάπητος κάποια σαφώς ενδιαφέροντα φιλοσοφικά καθώς και νομικά σημεία.
Η πρώτη κατηγορία που αντιμετώπισε, είχε να κάνει για τη χρήση μιας «ατμομηχανής χωρίς άλογο», κάτι που ακούγεται πολύ περίεργα σήμερα, αλλά τότε αποτελούσε γεγονός. Παράλληλα, του ασκήθηκε δίωξη επειδή ο νόμος ήθελε τουλάχιστον τρία άτομα να ελέγχουν ένα αυτοκίνητο, κάτι που προφανώς δεν συνέβη σε αυτή την περίσταση. Ακολούθησε η κατηγορία για την παραβίαση του ορίου ταχύτητας και τέλος, η κατηγορία πως δεν είχε το όνομα και τη διεύθυνσή του στο όχημα.
Στον αντίποδα η υπεράσπισή του ισχυρίστηκε πως η υπάρχουσα νομοθεσία για τις ατμομηχανές δεν είχε προβλέψει αυτό τον τύπο οχήματος, με τον δικηγόρο να αναφέρει τα ονόματα άλλων επιφανών πολιτών, που δεν είχαν αντιμετωπίσει ποτέ παρόμοια προβλήματα. Δεν είναι απολύτως σαφές εάν αυτό είχε σκοπό να εντυπωσιάσει το δικαστήριο ή να «ρίξει την ευθύνη» στη δικαστική εξουσία ότι είχε άλλους νόμους για τους πλούσιους και άλλους για τους μεροκαματιάρηδες...
Πλήρωσε ένα σελίνι για την υπερβολική ταχύτητα
Τελικά, και μετά από μία πολύκροτη δίκη όπου κάθε πλευρά προχωρούσε σε μία... διελκυστίνδα μεταξύ της υπάρχουσας νοποθεσίας και όλων όσων έπρεπε να αλλάξουν με την έλευση των αυτοκινήτων, τελικά ο κ. Άρνολντ τιμωρήθηκε να πληρώσει 5 σελίνια ως πρόστιμο επειδή χρησιμοποιούσε «άμαξα χωρίς άλογο».
Σε κάθε μία από τις άλλες κατηγορίες, έπρεπε να πληρώσει 1 σελίνι πρόστιμο και 9 σελίνια για τα δικαστικά έξοδα. Ουσιαστικά λοιπόν, η παράβαση της υπερβολικής ταχύτητας του κόστισε ένα ολόκληρο σελίνι! Δεδομένης της δημοσιότητας που πήρε η υπόθεση στη Βρετανία, μάλλον ο κ. Άρνολντ βγήκε και κερδισμένος από όλη αυτή την υπόθεση...
Η δικαστική περιπέτεια του Ουόλτερ Άρνολντ, έμελλε να αποτελέσει την αφορμή για να επέλθουν αλλαγές στη νομοθεσία αναφορικά με τα αυτοκίνητα.
Ο άνδρας με την κόκκινη σημαία δεν χρειαζόταν πλέον, ενώ οι τρομακτικές αυτές μηχανές δεν χρειάζονταν πλέον να τις ελέγχουν υποχρεωτικά τρία άτομα. Παράλληλα, το όριο ταχύτητας αυξήθηκε στα 22 χλμ/ώρα, μία εξέλιξη που γιόρτασαν δεόντως οι λάτρεις του αυτοκινήτου (συμπεριλαμβανομένου και του Άρνολντ) στο Emancipation Run, έναν αγώνα από το Λονδίνο στο Μπράιτον.
Τα υπόλοιπα, όπως λένε, είναι ιστορία...
