Ναυάγιο Ζακύνθου: Κλειστή η παραλία - Με το κυάλι το βλέπουν οι τουρίστες

Η παραλία του Ναυαγίου, με το κουφάρι του ναυαγισμένου λαθρεμπορικού μοτορσιπ «Παναγιώτης» είναι ένα από πιο διάσημα τοπόσημα της Ελλάδας. Εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο επισκέπτονται το νησί της Ζακύνθου, πολλοί από αυτούς μόνο και μόνο για να δουν τη διάσημη παραλία.

Σύμφωνα με στοιχεία το Ναυάγιο είναι το δεύτερο σε επισκεψιμότητα σημείο της Ελλάδας, μετά την Ακρόπολη.

Τα τελευταία χρόνια το Ναυάγιο, η «ατμομηχανή» του τουρισμού στη Ζάκυνθο αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Οι απόκρυμνες πλαγίες, από πολύ μαλακό ασβεστόλιθο, που οριοθετούν την παραλία, έχουν πληγεί από τη διάβρωση, καθώς είναι ορατός ο κίνδυνος κατολισθήσεων, ενώ από τον περασμένο Ιανουάριο και το κουφάρι του ναυαγίου επλήγη σφοδρά από την κακοκαιρία, καθώς κύματα στην κυριολεξία το έκοψαν στη μέση.

Φέτος, όσοι τουρίστες έχουν επισκεφθεί τη Ζάκυνθο έχουν απογοητευθεί καθώς η πρόσβαση στην παραλία του Ναυαγίου είναι περιορισμένη. Απαγορεύεται η αποβίβαση στην παραλία και έτσι όσοι θέλουν να το επισκεφθούν αρκούνται σε μια 20λεπτη διαδρομή με τα τουριστικά πλοιάρια που μπορούν να προσεγγίσουν λίγα μέτρα από την παραλία, χωρίς να επιτρέπεται η αποβίβαση στη στεριά ή το κολύμπι στον κόλπο.

Το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο έχει εκπονήσει μελέτη για την ανάδειξη και προστασία του ναυαγίου του πλοίου «Παναγιώτης» αλλά και για την στερέωση των πλαγιών της περίφημης παραλίας από τη διάβρωση. Επίσης προβλέπονται η δημιουργία ασφαλών ζωνών προσέγγισης των πλοίων, αλλά και παρατηρητήρια για να βλέπουν επισκέπτες από ψηλά το ναυάγιο.

Το χρονοδιάγραμμα είναι ασαφές και δεν αναμένονται εξελίξεις στα επόμενα δύο με τρία χρόνια, είναι απαραίτητη η χρηματοδότηση πολλών εκατομμυρίων για την εκτέλεση των έργων, χωρίς ωστόσο να έχει εξευρεθεί η πηγή.

Οι κάτοικοι της Ζακύθου και οι επιχειρηματίες του τουρισμού φοβούνται βέβαια ότι εάν δεν υπάρξουν άμεσα δράσεις για την προστασία της παραλίας και του ναυαγίου, τότε στο άμεσο μέλλον το «κουφάρι» του «Παναγιώτη» θα εξαφανιστεί λόγω φθοράς και έτσι ένα εμβληματικό τοπόσημο θα χαθεί για πάντα, όπως ίσως και κάτι από την αίγλη του «φίορο του Λεβάντε» για τους τουρίστες.