Επιστήμονας του Χάρβαρντ υποστηρίζει ότι μια μαθηματική εξίσωση αποδεικνύει την ύπαρξη του Θεού
Πώς η ύπαρξη ύλης και αντιύλης υποδηλώνει ότι για τη δημιουργία του σύμπαντος χρησιμοποιήθηκαν ανώτερα μαθηματικά.
Ο Δρ Γουίλι Σουν, αστροφυσικός και αεροναυπηγός, υποστηρίζει σε βίντεο στο YouTube ότι μια παλιά εξίσωση του 1928 αποτελεί απόδειξη πως ο Θεός έπλασε τον κόσμο χρησιμοποιώντας ανώτερη νοημοσύνη. Η εξίσωση, που ανήκει στον διάσημο φυσικό Πολ Ντιράκ, προβλέπει την ύπαρξη αντιύλης. Μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, η ύλη και η αντιύλη θα έπρεπε να αλληλοεξουδετερωθούν, γεγονός που δεν θα επέτρεπε τον σχηματισμό άστρων, πλανητών και ζωής. Ωστόσο, αυτό δεν συνέβη, και η ανισορροπία αυτή αποτελεί ένδειξη ότι κάποιος έχει δημιουργήσει το σύμπαν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, στην εποχή της, η εξίσωση του Ντιράκ θεωρήθηκε ότι καταργούσε τους νόμους της φυσικής. Ωστόσο, μετά από χρόνια αποδείχθηκε ότι ήταν σωστή. Ο ίδιος ο φυσικός, ο οποίος είναι γνωστός ως πατέρας της αντιύλης, ανακάλυψε την εξίσωση τυχαία, μελετώντας την ταχύτητα των υποατομικών σωματιδίων.
Ο Ντιράκ προσπαθούσε να ενσωματώσει την εξίσωση του Αϊνστάιν, τη διάσημη E=mc², με την εξίσωση του Έρβιν Σρέντινγκερ, η οποία υπολογίζει την πιθανότητα να βρεθεί ένα σωματίδιο σε έναν συγκεκριμένο χώρο μια δεδομένη στιγμή. Οι υπολογισμοί δεν του έβγαιναν, κι έτσι εισήγαγε την έννοια ενός νέου ηλεκτρονίου με αρνητική ενέργεια. Με αυτή την προσθήκη, ο Ντιράκ παρατήρησε ότι η εξίσωση ήταν τόσο απλή και χαριτωμένη που, λογικά, έπρεπε να είναι σωστή.
Η επιβεβαίωση ήρθε το 1932, όταν ανιχνεύτηκαν τα πρώτα σωματίδια αντιύλης. Ο ίδιος ο Ντιράκ, πολλά χρόνια αργότερα, υποστήριξε ότι οι νόμοι του σύμπαντος και η ομορφιά των εξισώσεων δεν είναι τυχαία, αλλά αποτέλεσμα ανώτερης νοημοσύνης. Παράλληλα, έγραψε: «Ο Θεός ήταν ένας μαθηματικός ανωτάτου επιπέδου και χρησιμοποίησε προχωρημένα μαθηματικά για να φτιάξει το σύμπαν».
Ο Δρ Σουν συμφωνεί με τον Ντιράκ και άλλους θεωρητικούς φυσικούς που υποστηρίζουν ότι η δύναμη της βαρύτητας, η αναλογία μάζας πρωτονίου προς ηλεκτρονίου και η κοσμολογική σταθερά αποτελούν αποδείξεις ανώτερης νοημοσύνης. Αν οι τιμές αυτών των μεγεθών ήταν έστω και ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή, όπως τη γνωρίζουμε, δεν θα υπήρχε σήμερα.
