Ακρίβεια: Στο ένα ευρώ το απλό κουλούρι Θεσσαλονίκης - Πρώτες ύλες και ρεύμα διαλύουν τους αρτοποιούς
«Πήραμε αύξηση ένα κουλούρι την ημέρα» λένε συνέχεια οι συνταξιούχοι και ήρθε η ώρα να δικαιωθεί το παράπονό τους. Ολοταχώς για το ένα ευρώ το απλό κουλούρι Θεσσαλονίκης. Διαβάστε το γιατί.
Θεωρείται μια από τις πιο αγαπημένες πρωινές συνήθειες. Συνοδεύει τον καφέ, είναι το απαραίτητο κολατσιό για το σχολείο, ξεγελά την πείνα μας κατά τη διάρκεια της εργασίας. Κι όλ’ αυτά γιατί κάποτε ήταν η φθηνή, γευστική επιλογή.
Όχι όμως πια. Με «αέρα» από τον Βορρά, το κουλούρι Θεσσαλονίκης αποτελεί πλέον ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ της ακρίβειας. Η τιμή του από τα 50 λεπτά το 2022, έχει «εκτοξευθεί» σχεδόν στο ένα ευρώ σήμερα, όταν μιλάμε για το απλό κουλούρι.
Μια ματιά στα καταστήματα εστίασης, σε διάφορες γειτονιές της Αττικής, αρκεί για να καταγράψει κανείς την αλήθεια που «χτυπά» το πορτοφόλι των καταναλωτών. Τι «συναντήσαμε»;
- Κουλούρι απλό: 70 έως και 90 λεπτά
- Κουλούρι ολικής άλεσης: 80 – 90 λεπτά
Τα δύσκολα όμως ξεκινούν με τις ποικιλίες.
- Κουλούρι με τυρί: 1.40
- Κουλούρι σοκολάτα 1.80
- Κουλούρι λευκό γεμιστό με τυρί κρέμα, gouda και αλλαντικό: Από 2.20 έως 3 ευρώ και 50 λεπτά!
- Κουλούρι γεμιστό γλυκό 1.80 - 2.90
Την ίδια ώρα, το κουλούρι στη χονδρική πωλείται προς 35 λεπτά!
Ως προς τι λοιπόν αυτός ο ανήφορος, θα αναρωτηθεί κανείς.
Η Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Αρτοποιών Ελλάδος και Πρόεδρος του Σωματείου Αρτοποιών Θεσσαλονίκης, Έλσα Κουκουμέρια, μας εξηγεί τους λόγους που οι τιμές παίρνουν την ανιούσα…
«Οι τιμές είναι ελεύθερες. Ο καθένας μπορεί να βάλει την τιμή που θέλει με βάση το κοστολόγιό του. Και στη Θεσσαλονίκη μειοψηφικά υπάρχουν και τιμές όπως αυτές που συναντά κανείς στην Αθήνα. Πάλι θα πω ότι ο καθένας με βάση το κοστολόγιο του, βάζει την τιμή που θέλει και επίσης ο πελάτης έχει ή δεν έχει την αγοραστική δύναμη και την δυνατότητα να διαλέξει από που θα αγοράσει.
Σίγουρα διαφέρουν οι τιμές στην Αθήνα που είναι στο Κολωνάκι ή στο Κουκάκι, από τις τιμές που είναι στο Αιγάλεω. Το ίδιο ισχύει και για τη Θεσσαλονίκη. Στο κέντρο λίγο ανεβαίνουν που είναι πιο τουριστικό, σε σχέση με την περιφέρεια. Είναι διαφορετικά τα ενοίκια καθώς και τα έξοδα. Γιατί η τιμή ενός προϊόντος δεν διαμορφώνεται μόνο από τα υλικά, την πρώτη ύλη. Εδώ υπάρχει μια παρανόηση. Πολλές φορές τα υπόλοιπα, πέραν της πρώτης ύλης είναι πολύ πιο ακριβά. Είτε αυτά είναι ενέργεια. Είτε είναι φορολογία . Είτε είναι μισθολογικό κόστος. Άλλη τιμή θα έχει ένα κατάστημα το οποίο έχει 5 άτομα προσωπικό, άλλη τιμή θα έχει ένα με 15 άτομα προσωπικό, δυστυχώς.
Κι εγώ αντιλαμβάνομαι αυτό που λέτε, ότι η αγοραστική δύναμη μειώνεται, αλλά δυστυχώς μειώνεται από τα ανελαστικά έξοδα που έχει ένα σπίτι.»
Οι τιμές στη Θεσσαλονίκη εμφανίζονται πιο μειωμένες σε σχέση με την Αθήνα, τα ανελαστικά έξοδα των επιχειρήσεων όμως, δεν αφήνουν στους αρτοποιούς και πολλά περιθώρια να τις ρίξουν τόσο ώστε να είναι πιο ελκυστικές, μας λέει η κυρία Κουκουμέρια.
Οι πρώτες ύλες και το ρεύμα, είναι απαιτητικοί παράγοντες…
Άλλη τιμή στη Θεσσαλονίκη και άλλη στην Αθήνα
«Υπάρχουν δύο παράλληλα έξοδα τα οποία συνεχώς και ανεβαίνουν. Το ένα είναι τα υλικά -τα οποία ανεβοκατεβαίνουν- και το άλλο είναι η ενέργεια, η οποία μόνο ανεβαίνει. Έχουμε φτάσει πάλι από το καλοκαίρι να πληρώνουμε την κιλοβατώρα 18 λεπτά. Φανταστείτε ότι πριν την ενεργειακή κρίση την πληρώναμε 7-8 λεπτά, μετά έφτασε γύρω στα 30 κάτι, μετά ξαναπροσγειώθηκε γύρω στα 11 λεπτά, τώρα αυτή τη στιγμή είναι γύρω στα 18, χωρίς να έχουμε επιδοτήσεις. Οι επιχειρήσεις δεν παίρνουν πια καμία επιδότηση, ως προς αυτό.
Ειδικά στο κουλούρι είχε γίνει μια αύξηση τον Μάρτιο του ’22 όταν είχε γίνει και η μεγάλη αύξηση των αλεύρων που από 50 λεπτά που ξεκίνησε με την έλευση του ευρώ, πήγε στα 60. Τουλάχιστον στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Εδώ στο 90% των αρτοποιείων είναι στα 60 λεπτά το απλό το κουλούρι. Μετά έχει με σταφίδες, τα ολικής αλέσεως, το πολύσπορο που διαφοροποιούνται οι τιμές.
Με σταφίδες γύρω στα 70 λεπτά, τα ολικής και τα πολύσπορα είναι από 80 μέχρι 90 λεπτά, τώρα τα γεμιστά με τυρί κρέμα κλπ, ξεκινούν από τα 1.80 και φτάνουν στα 2.20 .
Στην Αθήνα σίγουρα είναι διαφορετικά. Είναι τεράστια η ψαλίδα (στις τιμές σε σχέση με τη Θεσσαλονίκη). Αυτό έχει να κάνει και με αρκετούς παράγοντες. Με την αγοραστική δύναμη του καταναλωτή ή το ποια γειτονιά της Αθήνας μιλάμε.»
Μπαίνει λουκέτο ακόμη και σε αρτοποιεία
Κι ενώ η ακρίβεια βασανίζει τα νοικοκυριά, την ίδια ώρα και οι επαγγελματίες του χώρου «παραμιλούν». Η δουλειά πέφτει, τα λουκέτα έρχονται και οι αυξήσεις κάποια στιγμή βάζουν «φρένο», λόγω ανωτέρας βίας.
Ο κόσμος, μας λέει η Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Αρτοποιών Ελλάδος, δεν έχει χρήματα για να καλύψει τις ανάγκες του κι αυτό το γνωρίζουμε. Πώς λοιπόν να κάνουμε κι άλλες αυξήσεις, αναρωτιέται;
«Η δουλειά είναι πεσμένη. Αυτό δεν έχει να κάνει με το ότι το κουλούρι ή το ψωμί είναι ακριβό. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα χρήματα που περισσεύουν στον κόσμο για να κάνει τις όποιες αγορές του σε καταναλωτικά αγαθά, είναι λιγότερα. Γιατί εσείς μπορεί να πάτε και να επιλέξετε να πάρετε ένα κουλούρι που είναι πιο φθηνό από μια τυρόπιτα. Ή να πάρετε μια τυρόπιτα που είναι πιο φθηνή από ένα γεμιστό κρουασάν. Στις ανελαστικές δαπάνες του σπιτιού σας όμως δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, δηλαδή το ρεύμα, την φορολογία, θα τα πληρώσετε.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στις επιχειρήσεις . Ανεβαίνουν οι πρώτες ύλες, για παράδειγμα τώρα ανεβαίνει η ζάχαρη. Ανεβαίνουν και τα βούτυρα όμως ταυτόχρονα. Θα ξανανέβουν και οι σοκολάτες ταυτόχρονα. Αν λοιπόν θα έπρεπε ν’ ακολουθήσουμε την απόλυτη οικονομική θεωρία που λέει ότι με βάση ότι αγοράζουμε θα πρέπει να διαμορφώνουμε και τις τιμές, οι τιμές σε έναν φούρνο σε σχέση με τις σημερινές, θα έπρεπε να ήταν τουλάχιστον 20% επάνω.»
Όλοι έχουμε δίκιο, λέει χαρακτηριστικά η κυρία Κουκουμέρια… Και οι επιχειρήσεις, αλλά και οι καταναλωτές έχουν δίκιο και προσπαθούμε να βρούμε μια χρυσή τομή, γιατί ας μη γελιόμαστε και οι επαγγελματίες περνούν δύσκολα. Κι αν δεν έχουμε έσοδα δεν θα μπορούμε να καλύψουμε τα έξοδα, τονίζει η Πρόεδρος του Σωματείου Αρτοποιών Θεσσαλονίκης. Έξοδα, όπως η τσουχτερή ενέργεια…
«Δεν είμαστε Γιάννηδες Αγιάννηδες...»
«Λέμε ας πούμε για την ενέργεια. Αν μιλήσουμε με νούμερα για το δικό μου μαγαζί, όπου το πιο φθηνό ψωμί ως τιμή έχει 1.20 ευρώ. 1.20 το πουλούσα τον Ιούνιο που είχε λογαριασμό ρεύματος 1500 ευρώ , 1.20 τον Ιούλιο που είχα 1800 ευρώ. 1.20 τον Αύγουστο που είχα 2.500 ευρώ λογαριασμό. Αυτή η οικονομική προσέγγιση δεν μπορεί να σε πάει μακριά. Δηλαδή όταν τα έξοδα ανεβαίνουν κι εσύ προσπαθείς να κρατήσεις τις τιμές, δεν προχωράει το πράγμα έτσι. Φυσικά δεν είμαστε Γιάννηδες Αγιάννηδες. Επιχειρηματίες είμαστε και σκοπός μας είναι το λελογισμένο κέρδος και το έντιμο. Αλλά αν κάνουμε εικόνα ότι θα έπρεπε να ξαναγίνουν αυξήσεις, ο κόσμος δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί. Δεν έχει τα χρήματα για ν’ ανταποκριθεί. Γι αυτό και μαγαζιά κλείνουν.
Στη Θεσσαλονίκη το ’24, έχουν κλείσει 37 αρτοποιεία. Και για να είμαστε ειλικρινείς τα 10 ήταν λόγω συνταξιοδότησης, τα άλλα 27 όμως ήταν γιατί δεν μπόρεσαν να τα βγάλουν πέρα. Με ένα αγαθό που θεωρείται καθημερινό αγαθό, που όλοι τρώνε ένα κουλούρι ή ψωμί και όλ’ αυτά τα ωραία.» Όπως τονίζουν οι αρτοποιοί, ο κόσμος δυσκολεύεται το ίδιο όμως και εκείνοι που έχουν απορροφήσει επανειλημμένα τις ανατιμήσεις στις πρώτες ύλες. Μάλιστα, πολλοί προειδοποιούν ότι σε περίπτωση που δεν προχωρήσουν σε ανατιμήσεις θα αναγκαστούν και αυτοί, ν’ ακολουθήσουν τον «δρόμο του λουκέτου»!
