Τουρκία και αμερικανικές εκλογές: Ίσες αποστάσεις και από τους δυο επιλέγει ο Ερντογάν

Η Άγκυρα κρατάει κλειστά τα χαρτιά της όσον αφορά τις προτιμήσεις της για τον επόμενο ένοικο του Λευκού Οίκου, με τις απόψεις στο περιβάλλον του Τούρκου προέδρου να διίστανται για το ποιος θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τα τουρκικά συμφέροντα.

Η Τουρκία έχει κρατήσει σιγή ιχθύος για τους υποψηφίους, αλλά κάποιοι που βρίσκονται κοντά στον Ταγίπ Ερντογάν προτιμούν τον Ντόναλντ Τραμπ ενώ άλλοι προτιμούν μια σταθερή σχέση με την Κάμαλα Χάρις.

Τούρκοι αξιωματούχοι, που μίλησαν υπό τον όρο της ανωνυμίας στο Middle East Eye, πιστεύουν ότι οποιοδήποτε από τα δύο αποτελέσματα θα είχε επακόλουθο αντίκτυπο στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, καθώς και στην περιφερειακή και παγκόσμια δυναμική.

Πολλοί παρατηρητές στην Τουρκία πιστεύουν ότι ο Τούρκος πρόεδρος περιμένει τα αποτελέσματα των εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες προτού λάβει τις δικές του πολιτικές αποφάσεις, ακόμη και για τη στελέχωση του υπουργικού του συμβουλίου.

Ωστόσο, οι αξιωματούχοι ήταν ιδιαίτερα και ασυνήθιστα σιωπηλοί σχετικά με τον υποψήφιο που προτιμούν σε αυτή την προεκλογική περίοδο.

Δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης υποστήριξαν τον Σεπτέμβριο ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προσπάθησε να κανονίσει συνάντηση με την Κάμαλα Χάρις στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, αλλά αρκετοί Τούρκοι αξιωματούχοι το διέψευσαν.

«Ορισμένοι αξιωματούχοι εξέφρασαν την ιδέα, αλλά τελικά δεν είχε γίνει επίσημη πρόταση στην ομάδα της Χάρις», δήλωσε στο Middle East Eye πηγή που γνωρίζει το περιστατικό. «Κρατήσαμε αποστάσεις και από τους δύο υποψηφίους και δεν είχαμε επιδιώξει συνάντηση ούτε με τον Ντόναλντ Τραμπ».

Γιατί η Τουρκία δεν κλείνει το μάτι σε κανέναν υποψήφιο;

Η μη εμπλοκή της Τουρκίας με τους υποψηφίους οφείλεται σε δύο λόγους, λένε πηγές στην Άγκυρα.

Πρώτον, η Άγκυρα βρίσκεται σε βαθιά σύγχυση σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις - πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα - μιας προεδρίας Tράμπ η Χάρις για τη σχέση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ.

Πολλοί από το στενό πυρήνα του Ταγίπ Ερντογάν πιστεύουν ότι μια προεδρία Trump θα ξεπάγωνε τον αμερικανοτουρκικό διάλογο, επειδή οι δύο τους έχουν ιστορικό συχνών κοινών δεσμεύσεων, όπως τηλεφωνήματα και συναντήσεις, παρέχοντας χώρο στον Τούρκο πρόεδρο να προβάλλει την άποψή του για θέματα που τον ενδιαφέρουν.

Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια μιας κλήσης το 2019, ο τέως Αμερικανός πρόεδρος έδωσε στον Τούρκο πρόεδρο το πράσινο φως για τη διεξαγωγή μιας στρατιωτικής επίθεσης στη βόρεια Συρία, η οποία επέτρεψε στην Άγκυρα να καταλάβει περιοχές και να στερήσει από τις συμμαχικές με τις ΗΠΑ συριακές κουρδικές ένοπλες ομάδες μια συνεχή επικράτεια πέρα από τα τουρκικά σύνορα.

Όταν η Ουάσινγκτον επέβαλε κυρώσεις στην Τουρκία για την αγορά των ρωσικών συστημάτων αεράμυνας S-400, ο Ντόναλντ Τραμπ επέλεξε επίσης το ελαφρύτερο πακέτο από τις κυρώσεις που του προτάθηκαν.

Παρά τα σκαμπανεβάσματα, όπως η επιβολή κυρώσεων από τον Τραμπ σε Τούρκους Υπουργούς για τη φυλάκιση του Αμερικανού πάστορα Andrew Brunson το 2018, πρόσωπα από το περιβάλλον του Ερντογάν πιστεύουν ότι οι δύο ηγέτες έχουν παρόμοια νοοτροπία και θα μπορούσαν να συνεργαστούν για ευρύτερους στόχους.

Κερδίζει έδαφος η προβλέψιμη πολιτική Χάρις

Ωστόσο, αρκετοί πολιτικοί του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) και ορισμένοι κορυφαίοι γραφειοκράτες σε αρμόδια Τουρκικά Υπουργεία λένε ότι αυτή είναι μια παραπλανητική εικόνα της σχέσης της Τουρκίας με την Ουάσινγκτον επί διακυβέρνησης Τραμπ.

«Λένε πάντα ότι ο Ερντογάν και ο Τραμπ ίχαν καλό διάλογο. Τι συγκεκριμένα πράγματα έχουμε πετύχει με αυτό;», δήλωσε κορυφαίος πολιτικός του ΑΚΡ.

Άλλοι λένε ότι τα τουρκικά Υπουργεία και οι θεσμοί δεν ήταν σε θέση να συνεργαστούν σωστά με τους Αμερικανούς ομολόγους τους λόγω της συνεχούς εναλλαγής αξιωματούχων στην αμερικανική πλευρά.

Παραπονιούνται επίσης ότι ο πρώην πλανητάρχης συχνά έδινε υποσχέσεις και συμφωνίες που δεν οδηγούσαν σε καμία πρόοδο ή συνέχεια. Εκτός από τις μεγάλες υποσχέσεις και τις δηλώσεις που αναζητούσαν προσοχή, ελάχιστα έως τίποτα δεν επιτεύχθηκε από κοινού κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Τραμπ, λένε.

Για παράδειγμα, παρά την εμφανή αντιπάθεια του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν για τον Ταγίπ Ερντογάν οι δύο ηγέτες εξουσιοδότησαν τα Υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας τους, καθώς και τις υπηρεσίες πληροφοριών, να συνεργαστούν και να επιτύχουν μια μέση λύση σε θέματα όπως η ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.

Νωρίτερα φέτος, η Ουάσινγκτον συμφώνησε να υπογράψει συμφωνία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων για μαχητικά αεροσκάφη F-16 με την Άγκυρα, αφού ο Ερντογάν επικύρωσε την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.

Η διμερής εμπιστοσύνη έχει σταδιακά αυξηθεί σε σημείο που οι δύο πλευρές συζητούν μια πιθανή πώληση πολεμικών αεροσκαφών F-35 επόμενης γενιάς στην Τουρκία και η κυβέρνηση Μπάιντεν περνάει μηνύματα στο Ιράν μέσω Τούρκων συνομιλητών στην Άγκυρα.

Επομένως, υπάρχει η προσδοκία μεταξύ ορισμένων Τούρκων αξιωματούχων ότι αυτή η δυναμική θα μπορούσε να διατηρηθεί μέσω της προβλέψιμης πολιτικής που αναμένεται να ακολουθήσει μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της Καμάλα Χάρις,

Εξάλλου η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ δεν έχει πολλές κόκκινες γραμμές στην εξωτερική πολιτική και η προσδοκία είναι ότι θα χρησιμοποιήσει τη γραφειοκρατία και τους γκουρού της εξωτερικής πολιτικής εντός του κατεστημένου των Δημοκρατικών για να διαμορφώσει μια θεσμική πολιτική.

Για παράδειγμα, ο σημερινός σύμβουλός της σε θέματα εθνικής ασφάλειας, ο Philip Gordon, θα μπορούσε να θεωρηθεί εμπειρογνώμονας της Τουρκίας, καθώς έχει μεγάλη εμπειρία από την εργασία του στη χώρα και με την κυβέρνησή της. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει μια σταθερή και διαπραγματεύσιμη σχέση και όχι τα σκαμπανεβάσματα της κυβέρνησης Τραμπ.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο η Άγκυρα τηρεί επιμελή σιωπή είναι ότι οι εκλογές είναι πολύ σφιχτές. Εδώ και εβδομάδες, οι δημοσκοπήσεις είναι πολύ κοντά και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ένας υποψήφιος είναι πιθανότερο να αναδειχθεί νικητής.

Η τελευταία αναφορά του Ταγίπ Ερντογάν για τις αμερικανικές εκλογές, ήταν πριν λίγους μήνες, όπου εξέφρασε την ελπίδα του ο επόμενος πρόεδρος να μην είναι χειρότερος από τον προηγούμενο, προσθέτοντας ότι η Τουρκία έχει πληγωθεί τόσο από τους Δημοκρατικούς όσο και από τους Ρεπουμπλικανούς.