Το τέλος της φαλάκρας: Νέα ανακάλυψη ανοίγει τον δρόμο για οριστική πρόληψη του προβλήματος
Μία πρωτεΐνη που σχετίζεται με την αναγέννηση των θυλάκων των τριχών έδωσε εντυπωσιακά αποτελέσματα σε ποντίκια.
Σε μελέτη που δημοσιεύεται στο Nature Communications αναφέρεται ότι ταυτοποιήθηκε η δράση μιας πρωτεΐνης που είναι υπεύθυνη για την αύξηση των τριχών και την προστασία των θυλάκων. Η MCL‑1, όπως ονομάστηκε, μπορεί να συμβάλλει στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων μορφών φαλάκρας και αλωπεκίας, οδηγώντας στην ανάπτυξη νέων προληπτικών θεραπειών.
Πώς αναπτύσσονται οι τρίχες και η δράση της MCL‑1
Όπως διαβάζουμε στο sciencealert.com, η ερευνητική ομάδα από την Ιατρική Σχολή Ντιούκ της Σιγκαπούρης και το Ινστιτούτο Ιατρικών Ερευνών της Αυστραλίας παρατήρησε ότι, όταν η παραγωγή της πρωτεΐνης MCL‑1 ήταν μπλοκαρισμένη, τα πειραματόζωα έχαναν το τρίχωμά τους αργότερα στη ζωή.
Οι θύλακοι των τριχών περνούν από φάσεις αδράνειας και αύξησης. Από ό,τι φαίνεται, η πρωτεΐνη MCL‑1 επιδρά στη φάση αύξησης, ενώ δεν φαίνεται να έχει κάποια σχέση με τη φάση αδράνειας. Η οξεία μείωση της πρωτεΐνης MCL‑1 επιδρά αρνητικά στην ενεργοποίηση των θυλάκων των τριχών και εμποδίζει πλήρως την αναγέννηση των τριχών που προκαλείται σε ενήλικα ποντίκια.
Παλιά πρωτεΐνη, νέες θεωρίες
Μέχρι πρότινος ήταν γνωστός ο ρόλος της MCL‑1 στην απόπτωση (προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο), αλλά στα κύτταρα των θυλάκων προστατεύει από το στρες και τη βλάβη καθώς «ξυπνάνε» από τη φάση αδράνειας. Παράλληλα, καταστέλλει τη δράση μιας άλλης πρωτεΐνης, της BAK, ενώ η ίδια ρυθμίζεται μέσω ενός μοριακού «μονοπατιού» γνωστού ως ERBB. Η κατανόηση αυτού του μονοπατιού μπορεί να οδηγήσει στην εύρεση νέων θεραπειών για τη φαλάκρα.
Τα επόμενα στάδια
Το επόμενο στάδιο των ερευνών περιλαμβάνει τη μελέτη αυτών των πρωτεϊνών στον άνθρωπο, αν και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο όπως στα ποντίκια. Επιπλέον, θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος για την ανάπτυξη κάποιου φαρμάκου και τη δοκιμή του σε ανθρώπους. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν διαφορετικά είδη αλωπεκίας, που οφείλονται σε διαφορετικούς παράγοντες, και θεωρείται βέβαιο ότι μια θεραπεία δεν θα είναι αποτελεσματική για όλα τα είδη. Ωστόσο, οι ερευνητές είναι αισιόδοξοι ότι αυτό αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προόδου που μπορεί να επηρεάσει και άλλα πεδία έρευνας, όπως ο θάνατος των καρκινικών κυττάρων. Όσο περισσότερα μάθουμε για αυτό το μοριακό μονοπάτι της MCL‑1, τόσο καλύτερα θα κατανοήσουμε τους μηχανισμούς που εμπλέκονται στην αναγέννηση των κυττάρων και τη δράση των βλαστοκυττάρων που συμμετέχουν σε αυτήν.
