Τέλος εποχής για την ιστορική κρεαταγορά του Μανχάταν στη Νέα Υόρκη

Δημήτρης Σουλτογιάννης - Ανταπόκριση Νέα Υόρκη

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, πριν δηλαδή 24 χρόνια, αν περνούσε κανείς από το meatpacking district, την κεντρική κρεαταγορά της Νέας Υόρκης εκτός από την έντονη μυρωδιά του κρέατος παντού, θα λέρωνε και τα παπούτσια του από το αίμα στα πεζοδρόμια όπου οι κρεοπώλες «χτυπούσαν» λυσσαλέα τα κρέατα πριν τα συσκευάσουν και τα στείλουν στους εκατοντάδες προμηθευτές της πόλης αλλά και εκτός.

Φοιτητής τότε, θυμάμαι ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να επισκεφθεί κανείς τη γωνιά αυτή του νοτίου Μανχάταν η οποία μάλιστα θεωρούνταν και παρηκμασμένη. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι τριγύρω γειτονιές της πόλης όπως το Σόχο, η Τριμπέκα και το Γουέστ Βιλατζ είχαν ήδη εδραιωθεί ως οι «cool» γειτονιές της πόλης με τα «golden boys» της Γουόλ Στριτ να νοικιάζουν και να αγοράζουν διαμερίσματα πολλών χιλιάδων δολαρίων. Κανείς όμως δεν πατούσε το πόδι του στην κρεαταγορά, ειδικά τα βράδια, κλείδωνες και τις πόρτες του αυτοκινήτου σου αν τύχαινε να περάσεις από εκεί.

Η 11η Σεπτεμβρίου δημιούργησε ανάγκη για νέες γειτονιές στο Μανχάταν

Το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου άλλαξε τα πάντα στον κόσμο αλλά όπως ήταν φυσικό και στην πόλη της Νέας Υόρκης. Το δημογραφικό της πόλης άλλαξε μέσα σε μια μέρα, τρομαγμένοι Ευρωπαίοι κάτοικοι της πόλης γύρισαν πίσω αφήνοντας το Μανχάταν για πάντα, το ίδιο και Αμερικανοί από άλλες πολιτείες.

Για αρκετό καιρό το νότιο Μανχάταν ρήμαζε από όλες τις απόψεις, ολόκληρες γειτονιές έμοιαζαν με φαντάσματα όσο πλησίαζες στο σημείο μηδέν, συμπεριλαμβανομένης και της κρεαταγοράς. Το real estate στα τάρταρα, αφού κανείς δεν ήθελε να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το σημείο των Δίδυμων Πύργων.

Κάποιοι όμως έβλεπαν μπροστά και συνειδητοποιούσαν ότι μετά από λίγο καιρό οι ευκαιρίες θα ήταν αμέτρητες στην περιοχή, η οποία νομοτελειακά θα άλλαζε, θα «ξεχνούσε» και κάποια στιγμή θα αναβαθμιζόταν όπως συμβαίνει πάντα. Η αναβάθμιση αυτή άρχισε να έρχεται στο δεύτερο μισό της δεκαετίας εκεί περί το 2006, όταν γνωστά εστιατόρια της πόλης άρχισαν να ανοίγουν παραρτήματα κυριολεκτικά δίπλα σε αποθήκες με κρέατα.

Από το 2006 στο σήμερα

Όσο περνούσαν τα χρόνια τα εστιατόρια που άνοιγαν σποραδικά στην περιοχή αυξάνονταν και μετά από λίγο καιρό άνοιξαν και πολλά εμπορικά καταστήματα. Στην αρχή ήταν τα «ψαγμένα» μαγαζιά, εστιατόρια και καφέ για τους κουλτουριάρηδες Νεοϋορκέζους, το «μυστικό» της πόλης.

Εν συνεχεία όμως το μυστικό μαθεύτηκε και φτάσαμε στο σήμερα όπου οι μεγαλύτεροι οίκοι ρουχισμού του κόσμου έχουν ανοίξει μεγάλα παραρτήματα στην περιοχή, ενώ όλο το «who’s who» της πόλης συχνάζει σε στέκια της περιοχής με τα μεσημέρια των Κυριακών να αποτελούν το πιο δημοφιλές πάρτι στην πόλη.

Η χθεσινή Κυριακή όμως ήταν διαφορετική, συναισθηματικά φορτισμένη αφού «τα μάζεψαν» και οι τελευταίοι κρεοπώλες μεταφέροντας τις επιχειρήσεις τους αλλού. Ενδεχομένως κάπου πιο φθηνά, κάπου που θα μπορούν να αντέξουν τα ενοίκια αφού πλέον έχουν εκτοπιστεί από πολυεθνικές που μπορούν να πληρώνουν χιλιάδες δολάρια το μήνα.

Πλέον οι ίδιοι δεν είναι τόσο «cool» για τη γειτονιά τους, το τέλος εποχής έφτασε και τώρα είναι αναγκασμένοι μαζί με τα κρέατα και τον εξοπλισμό τους να πακετάρουν και τις αναμνήσεις δεκαετιών και ολόκληρων γενεών. Σε έναν κόσμο που όλα γύρω μας αλλάζουν και εξελίσσονται κάποιοι θα θυμούνται και θα αναπολούν…