Σπουδαία εφεύρεση: Πρωτοποριακό σύστημα αφαλάτωσης παράγει νερό, υδρογόνο και αέρα για κλιματισμό
Ανεξάντλητο πόσιμο νερό, νερό για γεωργία, ψύξη για κλιματισμό και υδρογόνο για ηλεκτρισμό υπόσχεται νέο σύστημα αφαλάτωσης.
Σε μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Desalination, αναφέρεται ότι δύο μηχανικοί από το Πανεπιστήμιο Χαμάντ Μπιν Καλίφα ανέπτυξαν ένα σύστημα αφαλάτωσης που καλύπτει πολλαπλές ανάγκες σε άνυδρες χώρες, όπως το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία.
Το σύστημα απομακρύνει τα άλατα από το θαλασσινό ή το υφάλμυρο νερό υπόγειων πηγών και παράγει καθαρό πόσιμο νερό, κατάλληλο για άρδευση, μαγείρεμα και πλύσιμο. Μάλιστα, το νερό από υπόγειες πηγές είναι καλύτερο, γιατί έχει πιο σταθερή θερμοκρασία, χαμηλότερη αλατότητα και δεν φράσσει τις εγκαταστάσεις.
Τέλος τα βρόμικα καύσιμα
Αν και η αφαλάτωση του νερού απαιτεί μεγάλα ποσά ενέργειας και γίνεται κυρίως με βρόμικα καύσιμα, όπως οι υδρογονάνθρακες, το νέο σύστημα βασίζεται σε βιώσιμη ηλιακή ενέργεια, μειώνοντας τη θερμότητα που απελευθερώνεται στο περιβάλλον. Το σύστημα περιλαμβάνει έναν ηλιακό συλλέκτη με πάνελ διπλής όψεως, που καλύπτει 10.800 τετραγωνικά μέτρα.
Η δυνατότητα παραγωγής ενέργειας ανέρχεται στα 1,5 μεγαβάτ, ενώ καταναλώνει μόνο 100 κιλοβάτ για τις δικές του ανάγκες. Το υπόλοιπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ψύξη του νερού.
Ψύξη για κλιματισμό και όχι μόνο
Παράλληλα, χρησιμοποιώντας έναν συμπιεστή ατμού, το αλμυρό νερό μπορεί να ψυχθεί για τη δημιουργία κρυστάλλων πάγου, οι οποίοι μπορούν να διαχωριστούν εύκολα και να χρησιμεύσουν για την ψύξη αέρα (διοχετεύοντας πιο ζεστό αέρα κατευθείαν στον πάγο).
Όταν λιώσουν οι κρύσταλλοι, το νερό είναι έτοιμο για να χρησιμοποιηθεί ως πόσιμο ή για άρδευση. Η δυνατότητα παραγωγής νερού είναι 58 κυβικά μέτρα ημερησίως, ενώ ένα νοικοκυριό καταναλώνει περίπου 1 κυβικό την ημέρα.
Το τελευταίο τμήμα του συστήματος αποτελείται από μία διάταξη που απιονίζει εντελώς το νερό, παράγοντας υδρογόνο, το οποίο μπορεί να τροφοδοτήσει τη λειτουργία του συστήματος τις ώρες που δεν έχει ηλιοφάνεια.
Το νερό που παράγεται μπορεί, μάλιστα, να τροφοδοτεί αγροβολταϊκά συστήματα, εξασφαλίζοντας επάρκεια τροφίμων σε άνυδρες περιοχές και περιοχές που πλήττονται από ξηρασία.
