Si vis pacem, para bellum
Ακόμα και σε περιόδους όπου υπήρχαν οικονομικά σκάνδαλα σε σχέση με τους εξοπλισμούς, κόμματα που βρισκόταν τότε στην αντιπολίτευση, ασκούσαν σκληρή μεν κριτική, όμως γενικώς τασσόταν υπέρ των εξοπλιστικών αναγκών της χώρας.
Από την μεταπολίτευση και μετά, λόγω και της κλιμακούμενης από τότε Τουρκικής επιθετικότητας, τα μεγάλα (τουλάχιστον) κόμματα, μπορεί να καταψήφιζαν τους προϋπολογισμούς όταν δεν βρισκόταν στην εξουσία, όμως, με ελάχιστες εξαιρέσεις υπερψήφιζαν το κομμάτι που αφορούσε την εθνική Άμυνα, δηλαδή στην ουσία τους εξοπλιστισμούς.
Αυτή ήταν μια συνηθισμένη τακτική των κομμάτων αυτών, μια και ήθελαν να κάνουν σαφές τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, ότι αναγνωρίζουν την ύπαρξη εθνικής απειλής και την ανάγκη για ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων. Ακόμα και σε περιόδους όπου υπήρχαν οικονομικά σκάνδαλα σε σχέση με τους εξοπλισμούς, κόμματα που βρισκόταν τότε στην αντιπολίτευση, ασκούσαν σκληρή μεν κριτική, όμως γενικώς τασσόταν υπέρ των εξοπλιστικών αναγκών της χώρας.
Πρέπει βεβαία να εξαιρέσουμε το ΚΚΕ, που πάντα καταψήφιζε τις αμυντικές δαπάνες, επισημαίνοντας ότι αυτές είναι απαιτήσεις του ΝΑΤΟ, πολεμοκάπηλες λογικές και άλλα παρόμοια, τα οποία –κατά την προσωπική μου γνώμη- λίγη έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Αλλά, οκ δεν θα είναι το μόνο αντίστοιχο , από τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο.
Πέρυσι, οι αποχωρήσανε από τον ΣΥΡΙΖΑ (Νέα Αριστερά) καταψήφισε τις αμυντικές δαπάνες, εκφράζοντας αντίστοιχες με το ΚΚΕ απόψεις και δηλώνοντας πως θέλει ειρήνη. (Λες και όλοι οι υπόλοιποι επιζητούμε πόλεμο….). Φέτος, η Νέα Αριστερά, που πάρα τα όσα διαλυτικά έχουν συμβεί στον πολιτικό χώρο που κινείται δεν δείχνει να μπορεί να προσεταιριστεί σχεδόν κανένα ψηφοφόρο, ξεκίνησε πάλι, πρώτο από όλα τα κόμματα, την σχετική κριτική.
«…Είναι απαράδεκτο να ξοδεύονται δισεκατομμύρια από το υστέρημα του ελληνικού λαού για την πολεμική κλιμάκωση», αναφέρει σε σχετική απόφαση του ΠΓ της με την οποία μάλιστα γίνεται «κάλεσμα σε όλα τα κόμματα της προοδευτικής και αριστερής αντιπολίτευσης να καταψηφίσουν τις αμυντικές δαπάνες στον Κρατικό Προϋπολογισμό και να υψώσουμε μέτωπο υπεράσπισης της ειρήνης και της σταθερότητας».
Μάλιστα κατηγορεί την κυβέρνηση ότι όλα αυτά γίνονται την στιγμή που «η κλιμάκωση του πολέμου ρίχνει βαριά την σκιά της πάνω από την Ευρώπη και η απειλή μία γενικευμένης πολεμικής σύρραξης γίνεται πιο πραγματική από ποτέ».
Ο επικεφαλής του κόμματος μάλιστα, ο κ. Χαρίτσης , ζητά να πούμε όχι «στις υπέρογκες δαπάνες» και «ένα ηχηρό όχι στον μιλιταρισμό και τον εθνικισμό και ένα ναι στην ειρήνη.»
Είναι προφανές, πως η Νέα Αριστερά, αντιμετωπίζοντας συνεχώς αρνητικά δημοκοπικά ποσοστά, που την δείχνουν στα όρια της μονάδας, ποσοστά που συνήθως έχουν αριστερίστικα κόμματα, αντί να σκεφτεί σοβαρά το γιατί συμβαίνει αυτό, οδηγείται όλο και περισσότερο σε αριστερίστικες λογικές, κινήσεις και απόψεις.
Γιατί ποια λογική έχει να κατηγορείς την χώρα σου ότι κάνει υπερεξοπλισμούς, όταν είναι σαφές ότι έχεις ανοιχτή απειλή διπλά σου (και όχι μόνον). Όταν ζεις σε μια συνεχώς «εύφλεκτη» από πολλές πλευρές περιοχή και όταν είναι σαφές ότι οφείλεις, ως κράτος, να έχει την δυνατότητα να υπερασπιστείς τα σύνορα σου και τους πολίτες σου. Τα περί μιλιταρισμού και εθνικισμού, μοιάζουν σαν κλισέ από μπροσούρες του περασμένου αιώνα.
Όσο για το ναι στην ειρήνη, θέμα για το οποίο δεν διαφωνεί κανείς, δεν μπορώ να αντιληφθώ, πως θα το πούμε , αν εμείς δεν έχουμε ικανές ένοπλες δυνάμεις, ενώ οι γύρω μας, έχουν και συνεχίζουν να μας απειλούν. Με μια τέτοια συνθήκη, η ειρήνη θα μπορούσε να εξασφαλισθεί μόνον με «φιλανδοποίηση» και ότι αυτό θα σήμαινε για την χώρα…
Οι «σύντροφοι» της Νέας Αριστεράς, απλώς ας ξανασκεφτούν την ρήση του Ρωμαίου συγγραφέα Βεγέτιου Si vis pacem, para bellum (Αν θέλετε ειρήνη, προετοιμαστείτε για πόλεμο).
