Πίστευαν ότι ήταν στάνη του Βασιλιά Αρθούρου, αλλά τελικά είναι μνημείο 4.000 ετών
Μια δομή που οι αρχαιολόγοι απέδωσαν στον βασιλιά Αρθούρο φαίνεται πως χτίστηκε τουλάχιστον το 3.000 π.Χ.
Μια μυστηριώδης δομή στην Κορνουάλη, η οποία τώρα σκεπάζεται από χώμα και γρασίδι, είχε αποδοθεί στον βασιλιά Αρθούρο, αλλά με νέες, όμως, μεθόδους χρονολόγησης φαίνεται ότι έχει συνολική ηλικία 4.000 ετών.
Η δομή, με μήκος περίπου 50 μέτρα και πλάτος 25, αποτελείται από τοίχους φτιαγμένους από 56 πέτρες, που κάποτε έστεκαν όρθιες και τώρα έχουν θαφτεί στο έδαφος.
Η μοναδικότητα του μνημείου
Ο Τζέιμς Γκόσιπ, επικεφαλής της αρχαιολογικής ομάδας της Κορνουάλης, λέει στον Guardian ότι «κανένα κτίσμα της εποχής ή μεταγενέστερα δεν έχει τετράγωνη δομή με ορθοστάτες γύρω από το εσωτερικό. Δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο».
Η ιστορία με τον βασιλιά Αρθούρο, που δεν είναι σίγουρο ότι πρόκειται για ιστορικό πρόσωπο, ξεκινάει μερικά χρόνια πριν, όταν οι αρχαιολόγοι αμφισβήτησαν τις μεσαιωνικές καταβολές του μύθου και άρχισαν τις πρώτες ανασκαφές.
Η ομάδα των ερευνητών από την αρχαιολογική υπηρεσία της Κορνουάλης, με ειδικούς από διάφορα πανεπιστήμια, έσκαψε μια μικρή τάφρο και πήρε δείγματα για χρονολόγηση. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τη χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα, αλλά και μια άλλη τεχνική, την οπτικά διεγειρόμενη φωταύγεια, που δείχνει πότε τα ιζήματα καλύφθηκαν από χώμα.
Η χρονολόγηση της κατασκευής
«Δείξαμε ότι το θαμμένο χώμα δίπλα στον φράχτη είχε ανακατευτεί κατά τη διάρκεια της κατασκευής, κάτι που μας έδωσε τη δυνατότητα να χρονολογήσουμε το μνημείο», λέει ο Τιμ Κίναρντ, γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο του Αγίου Ανδρέα. «Είναι συναρπαστικό που μπορέσαμε να χρονολογήσουμε αυτή την αινιγματική κατασκευή που έχει συνδεθεί με τόσους θρύλους».
«Ο Μεσαίωνας ήταν μια περίοδος που το όνομα του βασιλιά Αρθούρου συνδέθηκε με ένα σωρό ασυνήθιστα μνημεία, που ο τοπικός πληθυσμός δεν μπορούσε να καταλάβει», λέει ο Γκόσιπ.
Κατά τη διάρκεια της νεολιθικής περιόδου, όταν και χτίστηκε το μνημείο, οι πληθυσμοί της Βρετανίας άρχισαν να σχηματίζουν οικισμούς και να καλλιεργούν τη γη, αντί να κυνηγούν ή να μαζεύουν τροφές. Η περίοδος αυτή κράτησε από το 4.300 π.Χ. έως το 2.000 π.Χ., και στα μνημεία αυτά ανήκει και το Στόουνχεντζ.
Πολλές νεολιθικές κατασκευές ήταν σημεία συνάντησης των κοινοτήτων και συνδέονται με ειδικές περιστάσεις και τελετές. «Πιθανότατα στα χρόνια του βασιλιά Αρθούρου, το συγκεκριμένο μνημείο είχε τον ίδιο ρόλο, αλλά αυτό παραμένει άγνωστο», καταλήγει ο Γκόσιπ.
