Πέθανε ο «πατέρας του τιραμισού» - Ποιος ήταν ο ζαχαροπλάστης Roberto Linguanotto
Το θρυλικό γλυκό επινοήθηκε τη δεκαετία του 1970 ενώ η φήμη του εξαπλώθηκε διεθνώς τη δεκαετία του 1990.
Ο Roberto 'Loli' Linguanotto, ο Ιταλός ζαχαροπλάστης που θεωρείται ότι εφηύρε το εμβληματικό επιδόρπιο τιραμισού, πέθανε την Κυριακή σε ηλικία 81 ετών. Στην Ιταλία ήταν γνωστός ως ο «πατέρας του τιραμισού», ο Linguanotto πέθανε στην Ιταλία μετά από μακροχρόνια μάχη με μια απροσδιόριστη ασθένεια.
Ο διάσημος ζαχαροπλάστης δημιούργησε το κλασικό γαστρονομικό πιάτο στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ενώ εργαζόταν στο Alle Beccherie, ένα διάσημο εστιατόριο στο Τρεβίζο της βόρειας Ιταλίας.
Πώς έφτιαξε το γλυκό
Το γλυκό έχει πολλές ιστορίες προέλευσης, συμπεριλαμβανομένης μιας που λέει ότι ο Linguanotto είχε ρίξει κατά λάθος μασκαρπόνε σε ένα μπολ με ζάχαρη και αυγά. Σύμφωνα με τους Ιταλούς, ο Linguanotto στη συνέχεια τελειοποίησε τη συνταγή του γλυκού με μια δόση καφέ εσπρέσο με τη βοήθεια της Alba di Pillo-Campeol, συζύγου του ιδιοκτήτη του ζαχαροπλαστείου όπου εργαζόταν, το Alle Beccherie Ado Campeol. Αργότερα πρόσθεσε μπισκότα σαβαγιάρ τα οποία είχε ποτίσει σε εσπρέσο.
Φτιαγμένο με μόλις έξι συστατικά (αυγά, σαβαγιάρ, ζάχαρη, τυρί μασκαρπόνε, καφέ και κακάο) το επιδόρπιο βαφτίστηκε αρχικά «Tirame Sù», ένα όνομα που μεταφράζεται σε «τράβα με».
Ο δημοσιογράφος Gigi Padovani, ο οποίος υπήρξε στενός φίλος του Linguanotto, έγραψε το βιβλίο «Tiramisù». Σεδηλώσεις που είχε κάνει σχετικά με το περίφημο γλυκό αναφέρει «Πολύ γρήγορα, το επιδόρπιο έγινε βασικό στο Le Beccherie. Σερβίρεται πάντα σε ένα στρογγυλό ποτήρι με μπισκότα ποτισμένα με καφέ και δύο στρώσεις κρέμα από μασκαρπόνε».
Πώς διαδόθηκε η φήμη του γλυκού
Ο Padovani εξήγησε ότι μέχρι το 1983 το γλυκό πωλούνταν μόνο στο ζαχαροπλαστείο μέχρι που η συνταγή δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε γαστρονομικό περιοδικό του Treviso». «Το Le Beccherie το πήγε στη Βενετία και αργότερα το διέδωσε σε όλο τον κόσμο. Από τη δεκαετία του 1990 και μετά, το γλυκό έγινε διάσημο παντού» προσέθεσε.
Ο Linguanotto ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ των συναδέλφων του παρά το γεγονός ότι ήταν χαμηλών τόνων και συγκρατημένος.
