Όνειρα «φθινοπωρινής νύχτας» πρώην πρωθυπουργού
Την στιγμή που ο Σύριζα, βρίσκεται μπροστά στο φάσμα νέας διάσπασης κάτι που θα οδηγήσει εκτός από τον κατακερματισμό και σε εξαύλωση εκλογικά του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, μια σειρά από στελέχη του επιζητούν «σωτηρία» από τον πρώην πρόεδρο του, τον Αλέξη Τσίπρα. Πόσο όμως κάτι τέτοιο είναι εφικτό και κυρίως πόσο μια επιστροφή του πρώην πρωθυπουργού, μπορεί να σταματήσει τον δημοκοπικό (και πραγματικό) κατήφορο του κόμματος.
Ας δούμε κατ’ αρχήν τα δεδομένα. Ο κ Αλέξης Τσίπρας, όντως ήταν πριν μια δεκαετία ο άνθρωπος που ηγήθηκε του συγκεκριμένο πολιτικού χώρου και έφτασε σε ποσοστά «απίστευτα» ακόμα και για τα πιο αισιόδοξα στελέχη του και με την βοήθεια του (δεξιού) λαϊκιστή Καμμένου έκανε το κόμμα του κυβέρνηση.
Απλώς εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε μέσα σε πιο κλίμα και ποιες συγκυρίες έγινε όλο αυτό.
Γι΄ αυτό ακριβώς, ο κ Τσίπρας, έχασε τις εκλογές του 2019 και μάλιστα με διαφορά όχι αμελητέα (σχεδόν 8,5 μονάδες).
Θα μου πείτε αυτά συμβαίνουν. Μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο κ. Τσίπρας, ως αρχηγός του Σύριζα (και παρά τις προσπάθειες για διεύρυνση του κόμματος του και προς την κατεύθυνση του κέντρου) το οδήγησε στις εκλογές του 2023, σε κατάρρευση, μια και η διαφορά από την ΝΔ εκτινάχθηκε στις 23 περίπου μονάδες….
Το πραγματικό, μη αμφισβητήσιμο λοιπόν δεδομένο, είναι πως ο πολιτικός χώρος του Σύριζα, με την ηγεσία του κ. Τσίπρα έχασε δυο φορές και μάλιστα την δεύτερη φορά με σχεδόν τριπλάσια διαφορά από την πρώτη…
Αποτελεί λοιπόν, με βάση αυτά τα δεδομένα , ο κ. Τσίπρας «asset» που θα έλεγε και ο ίδιος για την παράταξη του; Προφανώς και όχι. Τα δεδομένα δείχνουν αλλά….
Ας δούμε το επόμενο γεγονός. Για λόγους που μόνον ο ίδιος ξέρει (και εμείς απλώς μπορούμε να εικάσουμε) προώθησε τον κ. Κασσελάκη προς την ηγεσία του κόμματος. Και όταν δεν είδε πως ο στόχος του δεν επιτυγχάνεται και το κόμμα οδηγήθηκε σε διάσπαση, προσπάθησε να τον «ρίξει», μέσω της κ. Γεροβασίλη. Προσπάθεια που απέτυχε. Και αυτό είναι επίσης γεγονός, που μάλιστα αποδεικνύει πως είχε ήδη χάσει την επιρροή του στον κεντρικό κομματικό μηχανισμό.
Τώρα, έξι και μήνες μετά το τελευταίο «στραπάτσο» του (έστω και μέσω τρίτων) ο κ. Τσίπρας, μέσω τρίτων και πάλι, προσπαθεί να εμφανισθεί ως η λύση για τα τεράστια και διαλυτικά όπως φαίνεται προβλήματα του κόμματος και του χώρου.
Δυστυχώς για τον πρώην πρωθυπουργό, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Όχι μόνον πολλοί κομματικοί παράγοντες αλλά και ψηφοφόροι έχουν πια απομακρυνθεί από την «επιρροή του» και δεν πιστεύουν στην «πολιτική του αύρα», αλλά πολλοί, τον θεωρούν προσωπικά υπεύθυνο για την σημερινή διαλυτική κατάσταση, μια και όχι μόνον προώθησε τον κ Κασσελάκη, αλλά στην συνέχεια, «έμεινε αμίλητος» και περίμενε τις εξελίξεις….
Αν λοιπόν κάποιος βάλει τα πράγματα στην σωστή τους θέση, βλέποντας απλώς τα πραγματικά δεδομένα, μπορεί να αντιληφθεί πως το σενάριο «επιστροφή Τσίπρα», όχι μόνον δεν πουλάει αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει καν…
Αλλά και ένα άλλο σενάριο, που καλλιεργείται (μέσω διαρροών και ανεπισήμων επεξηγήσεων τμημάτων των ομιλιών του), αυτό της δημιουργίας ενός νέου κόμματος- παράταξης «προοδευτικής» κατεύθυνσης, για να χρησιμοποιήσω μια αγαπημένη λέξη του χώρου.
Και δεν προχωρά, γιατί κάτι τέτοιο, εκτός όλων των άλλων (όπως συμφωνία μεγάλου μέρους του σημερινού κόμματος του και κυρίως ενδιαφέρον των πολίτων), δεν μπορεί να αγγίξει καν τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό για πολύ απλούς και κατανοητούς λόγους.
Το κίνημα και τα στελέχη του, έχουν δεχθεί την τελευταία δεκαπενταετία, τέτοιες επιθέσεις από τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο αλλά και τον κ Τσίπρα προσωπικά, που δεν είναι δυνατόν να τις ξεχάσουν. (Ίσως μόνον ο Γ. Παπανδρέου να έχει μια τέτοια δυνατότητα και… μεγαλοψυχία).
Και όχι μόνον αυτό, αλλά θα ήταν αυτοκτονικό από το ΠΑΣΟΚ και τον κ. Ανδρουλάκη, να συνεργαστεί τώρα, που το κίνημα φαίνεται να παίρνει τα πάνω του, (όχι βέβαια για να βρεθεί στην πρώτη θέση αλλά για να κυριαρχήσει στον χώρο της αντιπολίτευσης) να βάλει στην πορεία του το βαρίδι που λέγεται Σύριζα και τον πρώην πρόεδρο του.
Αν λοιπόν δούμε τα πράγματα έτσι όπως είναι, σήμερα και για το προβλεπτό μέλλον, μια οποιαδήποτε κίνηση του κ Τσίπρα, δεν έχει καμμιά εκλογική τύχη. Αντίθετα, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πολυδιάσπαση του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, όσο αυτός υφίσταται πια.
Έτσι, τα όνειρα του ιδίου αλλά και των όσων από τον κομματικό μηχανισμό του Σύριζα προσβλέπουν σε αυτόν και στην «μεγάλη προοδευτική παράταξη», μάλλον θα μείνουν (τουλάχιστον για το προβλεπτό μέλλον) μέσα στα πλαίσια των εκδηλώσεων του …Ινστιτούτου Τσίπρα , στα όνειρα ορισμένων στελεχών που ευνοήθηκαν από τον ίδιο και τώρα βλέπουν να παίρνουν στο περιθώριο και στις φωνές λίγων γραφικών που όταν τον συναντούν του λένε «γύρνα πίσω». Αξίζει τέλος να θυμίσουμε πως η ιστορία επιστρέφει ως φάρσα, κάτι που εδώ είναι πια ορατό.
