Αναισθησιολόγος: Αυτή η δυσεύρετη και... ακριβή ειδικότητα
Μεγάλος ντόρος γίνεται τις τελευταίες εβδομάδες για την ειδικότητα του Αναισθησιολόγου στη χώρα μας. Από τη μια εκτυλίχθηκαν αρκετές «κόντρες» γιατρών και κυβέρνησης με αντεγκλήσεις εκατέρωθεν, από την άλλη γίναμε μάρτυρες της γιατρού στο «Παπανικολάου» που κατέρρευσε μετά από ατελείωτες ώρες στο χειρουργείο, αλλά και των εξαγγελιών του υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη για τη βελτίωση των συνθηκών στο ΕΣΥ για γιατρούς και ασθενείς.
Σύμφωνα με το Γραφείο Στατιστικών Εργασίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, οι αναισθησιολόγοι είναι το πιο καλά αμοιβόμενο επάγγελμα αφού ο μέσος ετήσιος μισθός αυτής της ειδικότητας ανέρχεται στα 240.000 δολάρια. Η αναμενόμενη εκπαίδευση που πρέπει να έχει ο γιατρός, βρίσκεται στο επίπεδο του «Διδακτορικού», ενώ, η ανεργία είναι μηδενική και η ζήτηση μέχρι και το 2032 στις ΗΠΑ θα συνεχίσει να έχει αυξητικές τάσεις.
Το Γραφείο προέβλεψε αύξηση της απασχόλησης κατά 2,6% για τους αναισθησιολόγους μεταξύ 2022 και 2032. Κατά την περίοδο αυτή εκτιμάται ότι θα ανοίξουν 1.000 νέες θέσεις εργασίας.
Η ειδικότητα
Οι αναισθησιολόγοι είναι οι υπεύθυνοι γιατροί για τη χορήγηση αναισθησίας, επιτρέποντας στους χειρουργούς να ολοκληρώσουν τις ιατρικές διαδικασίες με ελάχιστη ή καθόλου αντίληψη του ασθενούς. Παρακολουθούν στενά τα ζωτικά σημεία και τις κρίσιμες λειτουργίες των οργάνων κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, λαμβάνοντας γρήγορες αποφάσεις όταν κριθεί ανάγκη. Αναμφίβολα πρόκειται για ένα αγχωτικό επάγγελμα υψηλών απαιτήσεων με πολύ μεγάλές ευθύνες.
Ο αιθέρας -το πρώτο αναισθητικό- ανακαλύφθηκε πριν από 150 χρόνια και χαιρετίστηκε ως το «μεγαλύτερο δώρο που έγινε ποτέ στην ανθρωπότητα που υποφέρει». Σήμερα τα φάρμακα είναι διαφορετικά, αλλά κάθε γυναίκα που έχει βιώσει τον βασανιστικό πόνο των συσπάσεων κατά τη διάρκεια της γέννας, νιώθει σίγουρα ανακουφισμένη από την εφαρμογή της επισκληριδίου και θα πει ότι η αναισθησία αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα δώρα.
Ο J.P. Abenstein, αναπληρωτής καθηγητής αναισθησιολογίας στην κλινική Mayo, εξηγεί ότι «η γενική αναισθησία μοιάζει με ένα ισχυρό κώμα που προκαλείται από φάρμακα». Οι αναισθησιολόγοι συνήθως χορηγούν έναν συνδυασμό ενδοφλέβιων φαρμάκων και εισπνεόμενων αερίων για να θέσουν τον ασθενή σε κατάσταση αναισθησίας χωρίς να νιώθει πόνο.
Σε ό,τι αφορά επεμβάσεις στο κεφάλι, το στήθος ή την κοιλιά, οι γιατροί αυτής της ειδικότητας πρέπει να υποβοηθούν την αναπνοή του ασθενούς με ειδικό σωλήνα. Έτσι, δεν είναι περίεργο που ο Abenstein περιγράφει τη δουλειά ως εξής: «Ένας αναισθησιολόγος κρατά τον ασθενή ζωντανό κατά τη διάρκεια μιας επεμβατικής διαδικασίας που διαφορετικά θα τον σκότωνε».
Χάρη στην τοπική αναισθησία, σε αντίθεση με τη γενική, οι αναισθησιολόγοι εγχέουν φάρμακα για να αποτρέψουν τα σήματα πόνου που είναι έτοιμα να ταξιδέψουν στον εγκέφαλο, με άλλα λόγια, προσπαθούν να μουδιάσουν ένα συγκεκριμένο μέρος του σώματος. Οι ασθενείς που λαμβάνουν τοπική αναισθησία είναι ξύπνιοι, αν και μπορούν να ναρκωθούν ενδοφλεβίως, γεγονός που τους βοηθά να χαλαρώσουν, να αισθανθούν υπνηλία ή ακόμα και να κοιμηθούν, ανάλογα με το επίπεδο καταστολής.
Ο Abenstein αναφέρει ότι το εύρος του επαγγέλματος «έχει επεκταθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια». Οι αναισθησιολόγοι εξακολουθούν να εργάζονται σε χειρουργεία νοσοκομείων, αλλά η εμπειρία τους είναι όλο και περισσότερο απαραίτητη σε άλλα τμήματα, συμπεριλαμβανομένης της επεμβατικής ακτινολογίας, της γαστρεντερικής ενδοσκόπησης και της ηλεκτροφυσιολογίας.
