Δίκη Φιλιππιδη: Αντιδράσεις για τον εισαγγελέα που ρωτούσε για εσώρουχα - Οι συσχετισμοί με Γαλλία
Πολλές από τις ερωτήσεις που υπέβαλε ο εισαγγελέας της έδρας προς την γυναίκα που καταγγέλλει πως έπεσε θύμα απόπειρας βιασμού, αντίκεινται όχι απλά στην κοινωνική αντίληψη περί Δικαιοσύνης, αλλά και στην ίδια την έννοια του ανθρωπισμού.
Η δικαστική ανεξαρτησία κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα, όπως και το ανέλεγκτο της δικαστικής κρίσης. Οι δικαστικοί και οι εισαγγελικοί λειτουργοί πρέπει να έχουν όλα τα εχέγγυα για να εκτελούν απερίσπαστοι το έργο τους και να κάνουν το καθήκον τους όπως το επιβάλλει το Σύνταγμα και οι νόμοι, κινούμενοι πάντα με βάση τη συνείδησή τους.
Αυτονόητα πράγματα, που όμως πρέπει να λέγονται κάθε φορά που διατυπώνεται κριτική στη Δικαιοσύνη, διότι δεν είναι σπάνιο να εξαπολύονται μύδροι κατά δικαίων και αδίκων ελαφρά τη καρδία, ή ακόμη και κρίσεις σε δικαστικές αποφάσεις που δεν πατάνε στο αποδεικτικό υλικό μιας δικογραφίας αλλά στο "κοινό περί δικαίου αίσθημα".
Επί του προκειμένου, λοιπόν. Όσοι βρεθήκαμε χθες στην αίθουσα του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, στη δίκη Φιλιππίδη βρεθήκαμε μπροστά σε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη. Πολλές από τις ερωτήσεις που υπέβαλε ο εισαγγελέας της έδρας προς την γυναίκα που καταγγέλλει πως έπεσε θύμα απόπειρας βιασμού, αντίκεινται όχι απλά στην κοινωνική αντίληψη περί Δικαιοσύνης, αλλά και στην ίδια την έννοια του ανθρωπισμού.
Δεν έχει καμία σχέση με την απόδειξη μιας ποινικής υπόθεσης εγκλήματος που ανάγεται στη γενετήσια ελευθερία, τι είδους εσώρουχο φορούσε η καταγγέλλουσα και δεν έχουν καμία θέση σε ένα δικαστήριο οποιοιδήποτε συσχετισμοί με την υπόθεση Πελικό.
Η προτροπή του προς την μάρτυρα να καθίσει δίπλα στον κατηγορούμενο, εν είδει αναπαράστασης, αντίκειται προς όλες τις αρχές της ψυχολογίας, τη στιγμή που χύνονται τόνοι μελάνης και διεξάγονται ώρες επιστημονικών συνεδρίων, για τη βελτίωση των μεθόδων εξέτασης των θυμάτων τέτοιων αδικημάτων, ώστε να αποφεύγεται η επαναθυματοποίησή τους.
Το γεγονός ότι η εξέταση αυτή διενεργήθηκε ανερυθρίαστα, εις επήκοον δεκάδων δημοσιογράφων που ήταν στην αίθουσα, υπογραμμίζει το πρόβλημα. Είναι βέβαιο πως αυτή δεν είναι η μόνη δίκη που ακούγονται αντίστοιχες ερωτήσεις (χωρίς, ξανά, να παραγνωρίζουμε ότι υπάρχουν εισαγγελικοί λειτουργοί που κάνουν καλά τη δουλειά τους).
Το ότι επιβάλλεται περαιτέρω επιμόρφωση, είναι αυταπόδεικτο. Το ότι μπορεί να επιβάλλονται και άλλα μέτρα, όπως περαιτέρω αξιολόγηση, πρέπει να τεθεί προς συζήτηση. Ειδικά από τη στιγμή που στην συγκεκριμένη περίπτωση, κατά πληροφορίες υπάρχουν πειθαρχικές αναφορές σε βάρος του εισαγγελέα στη δίκη Φιλιππίδη, οι οποίες ωστόσο δεν εμπόδισαν την προαγωγή του...
Ο Πέτρος Φιλιππίδης καταδικάστηκε πρωτόδικα για αυτή την καταγγελία και μάλιστα ομόφωνα. Για μια από τις τρεις καταγγελίες σε βάρος του είχε αθωωθεί, επίσης ομόφωνα. Την απόφαση και στο εφετείο θα την πάρουν οι δικαστές και οι ένορκοι, με βάση τη συνείδησή τους. Στη δίκη σε πρώτο βαθμό, είχε διεξαχθεί μια εξονυχιστική διαδικασία που κράτησε ένα χρόνο, κανείς όμως δεν είχε παράπονο πως δεν εξετάστηκαν όλα τα δεδομένα. Και βέβαια, κανείς δεν έθεσε τέτοια ερωτήματα, όπως αυτά που προαναφέραμε.
Η εισαγγελική κρίση είναι ελεύθερη και φυσικά ο κάθε εισαγγελέας μπορεί να εκφέρει τη νομική του άποψη, βασίζοντάς τη στην γνώμη που δημιούργησε κατά τη διαδικασία. Κανείς όμως δεν μπορεί να προσβάλλει κατ' αυτό τον τρόπο καμία καταγγέλλουσα αλλά και όλους τους παράγοντες μιας ποινικής διαδικασίας, "τραβώντας" την συζήτηση που διεξάγεται στην κοινωνία χιλιόμετρα πίσω, σε μια στιγμή που εγκλήματα σαν και αυτά, αποτελούν, δυστυχώς, κοινωνική πραγματικότητα.