Άρτος και θεάματα

Παραπάνω από εύλογες οι αντιδράσεις όλης της κοινωνίας για τα ρεπορτάζ που ασχολήθηκαν με το σπίτι του Τζορτζ Μπάλντοκ. Κατά τη γνώμη μου το ζήτημα δεν είναι προσωπικό: είναι θέμα γενικότερης νοοτροπίας. Εάν δεν έχεις στο μυαλό σου έναν "κόφτη" για το ποια είδηση ξεπερνά τα όρια της προσβολής, τότε όφειλες να τον έχεις αποκτήσει. 

Θα ήθελα να εστιάσω ωστόσο σε κάτι άλλο, που δεν έλαβε τόση κριτική, αλλά είναι εξίσου τραγικό. Ο χθεσινοβραδινός αγώνας ποδοσφαίρου ανάμεσα στην Αγγλία και την Ελλάδα διεξήχθη κανονικότατα, με την ΟΥΕΦΑ, σύμφωνα με το αθλητικό ρεπορτάζ, να δηλώνει πως "δεν υπάρχουν άλλες ημερομηνίες" για να διεξαχθεί ο αγώνας. 

Όσο συντετριμμένοι κι αν δήλωσαν οι Έλληνες διεθνείς, ήταν υποχρεωμένοι να αγωνιστούν. Με τον Μπάλντοκ πολλοί από αυτούς ήταν συμπαίκτες στον Παναθηναϊκό, άλλοι ήταν αντίπαλοι, μόνο στο χορτάρι βέβαια, όπως αυτοί του Ολυμπιακού, απέναντι στον οποίον ο Μπάλντοκ αγωνίστηκε μόλις την περασμένη Κυριακή.

Σε αυτό το ματς, ο Φώτης Ιωαννίδης του Παναθηναικού τραυματίστηκε, με τον Παναγιώτη Ρέτσο του Ολυμπιακού να είναι ο πρώτος που έσπευσε να τον βοηθήσει. "Παίζει να χάσεις την Αγγλία;" τον έπιασε η κάμερα να ρωτάει τον αντίπαλό του σε αυτό το παιχνίδι, αλλά συμπαίκτη του στην Εθνική ομάδα.

Αυτές είναι οι σχέσεις μεταξύ των ποδοσφαιριστών και είναι λογικό. Τρώνε, κοιμούνται, προπονούνται μαζί, πολλοί γίνονται φίλοι, σίγουρα είναι όλοι κάτι παραπάνω από συμπαίκτες. 

Κι όμως, η διοργανώτρια αρχή δεν συζήτησε την αναβολή του παιχνιδιού "για το φορτωμένο της καλεντάρι", που άλλωστε η ίδια έχει φροντίσει να μην αφήνει ανάσα στους ποδοσφαιριστές, ορίζοντας σχεδόν 2 αγώνες την εβδομάδα.

Σαν μονομάχοι σε μια σύγχρονη αρένα, οι αθλητές προσφέρουν άρτο και θεάματα στο κοινό, κάπου ανάμεσα στους βομβαρδισμούς στη Γάζα και στα... ρεπορτάζ για το σπίτι του εκλιπόντος.

Κανείς δεν έχει χρόνο να πάρει ανάσα όχι για να ξεκουραστεί, αλλά ούτε και για να θρηνήσει το χαμό του διπλανού του και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά μάλλον είναι μια φωτογραφία του ρυθμού που κινείται πια ο πλανήτης. 

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, τα μαύρα χρώματα στους λογαριασμούς στα σοσιαλ μίντια και οι δηλώσεις συμπαράστασης όλων των αρμόδιων φορέων, μοιάζουν μάλλον ειρωνικά. 

Αποφάσεις σαν και αυτή της διεξαγωγής του ματς, ενισχύουν το αυξανόμενο ρεύμα των φιλάθλων που αποστρέφονται τη σύγχρονη μορφή του αθλήματος. Μπορεί να είναι παράλογες και απάνθρωπες, αλλά αυτό ξεχνιέται εύκολα, όταν ζυγίζεται με τον πακτωλό εκατομμυρίων που το σημερινό ποδόσφαιρο αποφέρει στους διοργανωτές. 

Κι αν για τους περισσότερους το "Against modern football" ή τα αιτήματα για στροφή στον ερασιτεχνικό αθλητισμό ακούγονται ουτοπικά, η τεχνοκρατική αντίληψη διοίκησης του ποδοσφαίρου και η αποστράγγιση οποιουδήποτε συναισθήματος από αυτό προκαλεί δυσφορία σε όλους τους φιλάθλους. Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για το χαμό ενός νέου ανθρώπου...