Απίστευτη ανακάλυψη στην Κένυα: Βρέθηκε σκουλήκι που μπορεί να τραφεί με φελιζόλ
Ανοίγει ο δρόμος για νέες, πιο φθηνές και αποτελεσματικές μεθόδους διαχείρισης των πλαστικών αποβλήτων.
Για μια συναρπαστική νέα ανακάλυψη στην καταπολέμηση της ρύπανσης από πλαστικά, κάνουν λόγο οι επιστήμονες.
Σύμφωνα με άρθρο της Fathiya Khamis, βιοχημικό από το Διεθνές Κέντρο Φυσιολογίας και Οικολογίας των Εντόμων στην Κένυα, μια νέα μελέτη δείχνει ότι οι προνύμφες των αλευροσκούληκων, ένα συγκεκριμένος είδος σκουληκιών, είναι ικανές να καταναλώσουν πολυστυρένιο.
Το πολυστυρένιο, κοινώς γνωστό ως φελιζόλ, είναι ένα είδος πλαστικού που χρησιμοποιείται ευρέως σε τρόφιμα, ηλεκτρονικές και βιομηχανικές συσκευασίες. Είναι δύσκολο να σπάσει και επομένως είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό. Οι παραδοσιακές μέθοδοι ανακύκλωσης -όπως η χημική και η θερμική επεξεργασία- είναι ακριβές και μπορούν να δημιουργήσουν ρύπους.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι επιστήμονες επιδιώκουν να εντοπίσουν βιολογικές μεθόδους διαχείρισης αυτών των αποβλήτων.
Όπως σημειώνεται στο άρθρο της Fathiya Khamis, επιστημονική ομάδα από το Διεθνές Κέντρο Φυσιολογίας και Οικολογίας Εντόμων ανακάλυψαν ότι οι προνύμφες του αλευροσκούληκου μπορούν να μασήσουν το πολυστυρένιο και να φιλοξενήσουν βακτήρια στα έντερά τους που βοηθούν στη διάσπαση του υλικού.
Σύμφωνα με την Khamis, το αλευροσκούληκο βρίσκεται ως επί το πλείστον σε πτηνοτροφικές μονάδες. Αν και θεωρείται ότι αυτό το είδος προέρχεται από την Αφρική, μπορούμε να τα συναντήσουμε σε πολλές χώρες του κόσμου. Το είδος που τέθηκε στο επίκεντρο της συγκεκριμένης μελέτης, ανήκει στο γένος Alphitobius.
Τα ευρήματα της μελέτης
Για τις ανάγκες της μελέτης, που διήρκεσε ένα μήνα, οι προνύμφες αυτές τρέφονταν με φελιζόλ μόνο είτε με πίτουρο, ή με έναν συνδυασμό των δύο.
Διαπιστώθηκε ότι τα αλευροσκούληκα που ακολουθούσαν τη διατροφή πολυστυρενίου (φελιζόλ)-πίτουρου επιβίωσαν σε υψηλότερα ποσοστά από αυτά που τρέφονταν μόνο με πολυστυρένιο. Η ομάδα αυτή κατάφερε να διασπάσει περίπου το 11,7% του συνολικού πολυστυρενίου που της δόθηκε ως τροφή.
Όπως ανακάλυψαν οι επιστήμονες, οι αλευροσκούληκες μπορεί να μην έχουν την φυσική ικανότητα να τρώνε πλαστικό. Ωστόσο, όταν αρχίζουν να τρώνε πλαστικό, τα βακτήρια στο έντερό τους μπορεί να αλλάξουν για να βοηθήσουν στη διάσπασή του. Έτσι, τα μικρόβια στο στομάχι των αλευροφόρων σκουληκιών μπορούν να προσαρμοστούν σε ασυνήθιστες διατροφές, όπως το πλαστικό.
Αυτά τα ευρήματα υποστηρίζουν την αρχική υπόθεση της επιστημονικής ομάδας, ότι το έντερο ορισμένων εντόμων μπορεί να επιτρέψει τη διάσπαση των πλαστικών. Αυτό είναι πιθανό επειδή τα βακτήρια στο έντερό τους μπορούν να παράγουν τα κατάλληλα ένζυμα για αυτή τη διαδικασία.
Αυτό ενισχύει τη δυνατότητα απομόνωσης αυτών των βακτηρίων, και των παραγόμενων ενζύμων, για τη δημιουργία μικροβιακών διαλυμάτων που θα αντιμετωπίζουν τα πλαστικά απόβλητα σε μεγαλύτερη κλίμακα.
