Ζητείται (επιτέλους) σοβαρή αντιπολίτευση
Σίγουρα δεν κομίζω γλαύκας στας Αθήνας, υπενθυμίζοντας ότι εδώ και πέντε χρόνια, η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, παρουσιάζει ένα μεγάλο έλλειμμα. Και αυτό δεν είναι άλλο από το έλλειμμα, σοβαρής και αξιόπιστης αντιπολίτευσης.
Τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, με την τοξικότητα να επιστρέφει και να χτυπά πάλι κόκκινο, αναδεικνύουν όχι μόνο τα λάθη της κυβερνητικής διαχείρισης, αλλά κυρίως την ανυπαρξία αντιπολίτευσης ικανής να πείσει το σώμα των πολιτών εκείνο, που αναζητά μια σοβαρή και πειστική εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
Διότι δεν μπορεί κανείς λογικός άνθρωπος, να αποδεχτεί ότι πρόταση είναι τα όσα βλέπουμε να διαχέονται στην πολιτική σκηνή εν μέσω καύσωνα και έχουν στο επίκεντρό τους πισίνες, ύβρεις, τσιφτετέλια, Fake news και άλλα τινά που πενήντα χρόνια μετά από την επιστροφή της δημοκρατίας στον τόπο δεν αποτελούν τιμή ούτε για τον κοινοβουλευτισμό μας, ούτε για τη χώρα μας.
Για αυτό το ερώτημα είναι εν ισχύει και προβληματίζει μια κοινωνία, που ακόμη θέλει να σκέπτεται πολιτικά και να την απασχολούν ζητήματα πέρα από «γηπεδικές λογικές» και αντιπαραθέσεις.
Δηλαδή ποιος τάπωσε ποιον και ποιος κέρδισε την μάχη των διαδικτυακών τρολ.
Η αλήθεια είναι ότι η χώρα παρά τις όποιες προσπάθειες έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια συνεχίζει να έχει προβλήματα, που αφορούν την λειτουργία του βαθέους κράτους, αλλά και την κομματοκρατία που εξακολουθεί να αποτελεί βαθύτατη ασθένεια της λειτουργίας της Πολιτείας.
Περιστατικά όπως αυτό του λούνα παρκ, της πισίνας, του καθαρίσματος των οικοπέδων, του κινήματος της ξαπλώστρας που μετατράπηκε πλέον σε κίνημα…ομπρέλας και αυθαιρέτων κατασκευών στις παραλίες , με πρόσχημα την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτές (με αυτό θα ασχοληθώ προσεχώς) επιβεβαιώνουν ότι τα προβλήματα είναι εδώ. Και ότι παρά τις δηλώσεις και τις προθέσεις των κυβερνώντων, κανείς δεν συγκρούεται επί της ουσίας με αυτό που λέμε «κράτος» σε κάθε επίπεδο.
Αντί λοιπόν σε αυτά να έχουμε προτάσεις, σκέψεις, λύσεις υλοποιήσιμες από την κυβέρνηση, το μόνο που διαπιστώνουν οι πολίτες είναι μια στείρα πολεμική αντιπαράθεση, που δεν οδηγεί πουθενά εκτός από…καυγάδες στο διαδίκτυο και στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Η αξιωματική αντιπολίτευση συνεχίζει με μια τακτική που δεν την βγάζει πουθενά. Ούτε καν το χαστούκι στις ευρωεκλογές στάθηκε ικανή να την συνεφέρει και αντί να καθίσει να δει τι φταίει και δεν αρέσει, επιλέγει να δείχνει το αποκρουστικό για τους πολίτες πρόσωπό της. Εγκλωβισμένη στον…πόλεμο των πρώην προεδρικών με τους νυν στο μόνο που συγκλίνουν είναι στις ύβρεις και στην τοξικότητα.
Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ δεν λέει με τίποτε να πάρει τις ευκαιρίες που του δίνει και ο λαός και ο ΣΥΡΙΖΑ. Εγκλωβισμένο στην αναζήτηση ενός νέου Ανδρέα Παπανδρέου βλέπουν τα τρένα να περνούν από μπροστά τους. Αντί να κτίζουν πάνω στη στρατηγική της σοβαρής αντιπολίτευσης προσπαθούν να μην τα χαλάσουν με αυτό που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα αγνοώντας ότι το μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι εκτός του πολιτικού παιχνιδιού σε αυτή τη φάση. Αποτέλεσμα τα ποσοστά του να μην δημιουργούν ούτε πίεση στην κυβέρνηση, ούτε πίεση στον ΣΥΡΙΖΑ. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι αυτό που ακούω στις περισσότερες παρέες. Ωραία, δεν μας κάνει ο Μητσοτάκης, και ποιον να ψηφίσουμε να επανέρχεται και να δείχνει το αδιέξοδο της αντιπολίτευσης. Για αυτό και λέμε πάλι: ζητείται επιτέλους σοβαρή αντιπολίτευση. Είναι εκτός από θέμα αντιπαράθεσης μεταξύ κομμάτων, ζήτημα επιβίωσης της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όπως τουλάχιστον την ξέραμε…
