Υπογονιμότητα: «Αποκλεισμένα» 300.000 ζευγάρια - Ειδικός μιλά στο Flash.gr για το πρόβλημα

Υπογεννητικότητα και υπογονιμότητα. Δύο προβλήματα, συγκοινωνούντα δοχεία, αφού δυστυχώς το πρώτο τροφοδοτείται από το δεύτερο. Την ώρα που η Ελλάδα παλεύει με το δημογραφικό ζήτημα, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ζευγάρια που αν και αντιμετωπίζουν προβλήματα γονιμότητας, εντούτοις δεν έχουν πρόσβαση σε κλινικές και θεραπείες που θα τα βοηθούσαν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα και να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί. Ο Δρ. Μηνάς Μαστρομηνάς, Μαιευτήρας – γυναικολόγος, εξηγεί μέσω του Flash.gr, τους λόγους…

«Αν υπολογίσουμε ότι ένα στα πέντε ζευγάρια αναπαραγωγικής ηλικίας, είναι υπογόνιμα,, δηλαδή το 20%, αυτό ακριβώς δείχνει τη μεγέθυνση του προβλήματος, δηλαδή υπάρχει ένα ποσοστό 20% των ζευγαριών -αναπαραγωγικής ηλικίας- που θα ήθελαν να έχουν παιδί και δεν έχουν λόγω του προβλήματος. Επίσης, υπολογίζεται ότι υπάρχουν στην Ελλάδα περίπου 300.000 ζευγάρια τα οποία είναι υπογόνιμα και τα οποία αδυνατούν να έχουν πρόσβαση σε μονάδες γονιμότητας, σε θεραπείες, κυρίως λόγω οικονομικών παραγόντων ή κοινωνικών παραγόντων. Επομένως υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό υπογόνονιμων ζευγαριών που δεν έχουν πρόσβαση στις μονάδες. Αυτά τα ζευγάρια μόνο να βοηθηθούν, είναι τεράστια ώθηση, για την αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας, αφού η υπογονιμότητα τροφοδοτεί το τέρας της υπογεννητικότητας. Ένα πρόβλημα, το οποίο μπορεί σ’ ένα βαθμό να αντιμετωπιστεί.»

Ο αριθμός τον υπογόνιμων ζευγαριών έχει αυξηθεί, μας λέει ο κύριος Μαστρομηνάς, γιατί έχουν αλλάξει οι κοινωνικές συνθήκες, με το μεγαλύτερο πρόβλημα να είναι ότι οι γυναίκες λόγω των κοινωνικών αυτών συνθηκών, αναγκάζονται να παρατείνουν τη γονιμότητά τους μετά τα 35. Ποιοι είναι λοιπόν οι λόγοι που φέρνουν τα ζευγάρια αντιμέτωπα με αυτήν την κατάσταση; «Ο κύριος λόγος είναι η ηλικία, ο μέσος όρος ηλικίας των γυναικών έχει αυξηθεί, γιατί έχουν παρατείνει για πάρα πολλούς λόγους τη γονιμότητά τους…

• Η διατροφή
• Το στρες
• Η καθιστική ζωή
• Η μείωση των επαφών λόγω της υπερβολικής κόπωσης που είναι περιορισμένες.

Ο τρόπος ζωής των ζευγαριών είναι εντυπωσιακά διαφορετικός σε σχέση με αυτόν που ήταν πριν από 20-30 χρόνια. Όλ’ αυτά συγκλίνουν στο να υπάρχει πρόβλημα. Τουλάχιστον στο δικό μου ιατρείο, οι μισές γυναίκες είναι στα 40 και μετά. Αυτό όπως καταλαβαίνουμε επιδεινώνει το πρόβλημα, γιατί αυξάνει τη δυσκολία και την επιτυχία όλης της διαδικασίας και της εξωσωματικής, αλλά και της γενικότερης προσπάθειας.»

«Πολλές γυναίκες υπογράφουν χαρτί στην εργασία τους, ότι δεν θα μείνουν έγκυες για 3-4 χρόνια!»

Κι αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν πολλές γυναίκες, την ίδια ώρα που παλεύουν να δημιουργήσουν οικογένεια. Η απειλή της απόλυσης αιωρείται πάνω από τα κεφάλια τους, αφού οι εργοδότες -σε κάποιες περιπτώσεις- δεν επιθυμούν εργαζόμενες που εγκυμονούν. Οι ιστορίες που μοιράζονται με τους γιατρούς τους, μαρτυρούν το αρνητικό κλίμα που επικρατεί σε χώρους εργασίας, μας λέει ο κύριος Μαστρομηνάς…

«Πολλές γυναίκες που δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα, τρέμουν στην ιδέα μήπως ο εργοδότης μάθει ότι κάνουν εξωσωματική. Πολλές υπογράφουν ότι δεν θα μείνουν έγκυες για 3-4 χρόνια. Υπάρχει μια κατάσταση η οποία είναι πολύ αρνητική. Μου το έχουν πει εργαζόμενες, όπως επίσης άλλη μια εργαζόμενη -ή δύο- μου είπε ότι μόλις ο εργοδότης έμαθε ότι κάνει εξωσωματική την απέλυσε πριν μείνει έγκυος, γιατί δεν θα μπορούσε να την απολύσει μετά. Εδώ λοιπόν το κράτος, δεν ξέρω τι μέριμνα μπορεί να πάρει για να μην υπάρχει αυτό το πρόβλημα.»

Ίσως γι' αυτό αρκετές γυναίκες, γύρω στα 35, επιλέγουν την κατάψυξη ωαρίων. Παρακινούνται από φίλες τους, ενημερώνονται από το διαδίκτυο και ειδικά όταν δεν υπάρχει σύντροφος ή προοπτική οικογένειας, επιλέγουν να διαθέσουν 2.000 ευρώ για την κατάψυξη ωαρίων που θα τις βοηθήσει να συνεχίσουν τη ζωή τους, ελπίζοντας ότι θα καταπολεμήσουν τις συνέπειες του χρόνου στο σώμα τους και πως κάποια στιγμή θα μπορέσουν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί.

«Στο εξωτερικό επιδοτούνται, πλήρως, 3 με 4 προσπάθειες εξωσωματικής»

Στη χώρα μας, που υπολογίζεται πως το 2050 ο πληθυσμός θα έχει συρρικνωθεί κατά 1.500.000, αν δεν λάβουμε μέτρα κατά της υπογεννητικότητας, κάθε χρόνο έρχονται στον κόσμο 5.000 παιδιά, με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Όμως αυτό απαιτεί πόρους, μας εξηγεί ο Δρ. Μηνάς Μαστρομηνάς και στην Ελλάδα δεν υπάρχει ουσιαστική στήριξη, ούτε για τις βασικές εξετάσεις που αναδεικνύουν το πρόβλημα και θα μπορούσαν να κινητοποιήσουν εγκαίρως τα ζευγάρια…

«Το ερώτημα είναι κατά πόσο το κράτος, μπορεί να διαθέσει πόρους προς αυτή την κατεύθυνση, που να γίνεται έγκαιρη διάγνωση και έγκαιρη θεραπεία. Τώρα άκουσα ότι η κυβέρνηση θα κάνει δωρεάν την εξέταση της ΑΜΗ. Είναι αυτή η ορμόνη, που δείχνει της εφεδρείες των ωοθηκών οπότε οι γυναίκες που έχουν χαμηλή ΑΜΗ να ευαισθητοποιούνται και εγκαίρως να προσέρχονται σε κέντρα γονιμότητας. Εγώ θα έλεγα ότι τουλάχιστον ο έλεγχος της υπογονιμότητας, ο βασικός έλεγχος που αφορά έναν ορμονικό έλεγχο του ζευγαριού, ένα σπερμοδιάγραμμα και μια σαλπιγγογραφία, που αυτές οι 3 εξετάσεις αναδεικνύουν στο 90% το πρόβλημα, να είναι δωρεάν. Είτε από κρατικά νοσοκομεία ή να αποζημιώνονται οι ασθενείς όταν τις κάνουμε ιδιωτικά. Και δεν είναι μεγάλη δαπάνη αυτή. Δηλαδή κάθε ζευγάρι να μπορεί τουλάχιστον να κάνει αυτές τις τρεις εξετάσεις που διαγιγνώσκουν το πρόβλημα.»

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αρκετές χώρες του εξωτερικού, το ζευγάρι αντιμετωπίζει το πρόβλημα, με το κράτος στο πλευρό του, αφού επιδοτούνται εξ’ ολοκλήρου -όπως τονίζει ο κύριος Μαστρομηνάς- αρκετές προσπάθειες εξωσωματικής… «Αυτή τη στιγμή στη χώρα μας, το κράτος επιδοτεί τα φάρμακα της εξωσωματικής. Θα ήταν σημαντικό ωστότο, στις περιπτώσεις που χρειάζεται εξωσωματική να υπάρχει και μια οικονομική αποζημίωση. Δηλαδή αν όχι το 100%, έστω το 50%. Υπόψιν ότι στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αν όχι σε όλες, επιδοτούνται 3 ή 4 προσπάθειες εξωσωματικής. Στο δε Ισραήλ, επιδοτούνται επτά προσπάθειες.»

- Στην Ελλάδα;

«Εδώ τίποτα, απλώς ο ΕΟΠΥΥ καλύπτει τα φάρμακα και δίνει και μια μικρή αποζημίωση της τάξης των 400 ευρώ.»

Η χώρα μας μάλιστα, διαφοροποιείται προς τα πάνω και στην ηλικία των γυναικών που έχουν πρόσβαση στην εξωσωματική. Από τα 50 έτη που ήταν, ανέβηκε στα 54.