Βουλή: Η διαφορά της «Πρότασης Δυσπιστίας» από την «Πρόταση Μομφής»
Μπορεί κάποιες φορές να χρησιμοποιούνται ως ταυτόσημες ωστόσο είναι εντελώς διαφορετικές διαδικασίες σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής.
Σύμφωνα με το άρθρο 84 του Συντάγματος και το άρθρο 142 του Κανονισμού της Βουλής, η πρόταση δυσπιστίας είναι μία διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει στην απόσυρση της εμπιστοσύνης του Κοινοβουλίου από την κυβέρνηση ή από κάποιο μέλος της. Η πρόταση μομφής είναι μία διαδικασία που στρέφεται κατά του Προέδρου της Βουλής ή μέλους του Προεδρείου
Η πρόταση δυσπιστίας εισάγεται με αίτηση της αντιπολίτευσης στον πρόεδρο της Βουλής. Πρέπει να έχει τουλάχιστον 50 υπογραφές. Από τη στιγμή που θα υποβληθεί η πρόταση, η Βουλή διακόπτει τις εργασίες της. Βέβαια υπάρχει και η περίπτωση που η κυβέρνηση μπορεί να ζητήσει να αρχίσει αμέσως η συζήτηση. Σε κάθε περίπτωση, η συγκεκριμένη συζήτηση πρέπει να έχει διάρκεια τριών ημερών και να ολοκληρωθεί στις 12 το βράδυ της τρίτης ημέρας με φανερή ονομαστική ψηφοφορία.
Για να γίνει δεκτή, πρέπει να έχει την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών. Δηλαδή να έχει συγκεντρώσει τουλάχιστον 151 βουλευτές. Μία νέα πρόταση δυσπιστίας μπορεί να υποβληθεί ΜΟΝΟ εάν έχουν περάσει έξι μήνες από την απόρριψη της τελευταίας, εκτός και αν έχει την υπογραφή της πλειοψηφίας των όλου αριθμού των βουλευτών.
Σε περίπτωση που η πρόταση γίνει δεκτή, τότε η κυβέρνηση χάνει τη «δεδηλωμένη» και πρέπει να παραιτηθεί. Το ίδιο συμβαίνει και εάν γίνει δεκτή πρόταση δυσπιστίας κατά ενός υπουργού. Σημειώνεται ότι και η πρόταση για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση έχει συνάφεια με την πρόταση δυσπιστίας. Και αυτό διότι την ζητάει η κυβέρνηση από τη Βουλή. Για να γίνει δεκτή, χρειάζεται να έχει εγκριθεί από την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών, που δεν μπορεί να είναι μικρότερη των 2/5 του συνολικού αριθμού των βουλευτών.
Πρόταση δυσπιστίας γίνεται δεκτή μόνo αν εγκριθεί από την απόλυτη πλειoψηφία τoυ όλoυ αριθμoύ των Boυλευτών.
Τι ισχύει για την πρόταση μομφής
Αναφορικά με την πρόταση μομφής, πρόκειται για μία κοινοβουλευτική διαδικασία που στρέφεται κατά του Προέδρου της Βουλής ή μέλους του Προεδρείου του Σώματος.
Συγκεκριμένα σύμφωνα με το Άρθρο 150 του ΚτΒ:
- H Βoυλή μπορεί, ύστερα από γραπτή πρόταση πενήντα τουλάχιστον Boυλευτών, να εκφράσει μoμφή κατά τoυ Πρoέδρoυ της ή άλλoυ μέλoυς τoυ Πρoεδρείoυ. H απoδoχή συνεπάγεται τη λήξη της θητείας τoυ καθ’ oυ η πρόταση.
- H πρόταση υπoβάλλεται στη διάρκεια συνεδρίασης της Oλoμέλειας της Boυλής και πρέπει να καθoρίζει με σαφήνεια τoυς λόγoυς της μoμφής. Aν διαπιστωθεί ότι η πρόταση υπoγράφεται από τoν ελάχιστo απαιτoύμενo αριθμό Boυλευτών, oρίζεται, ύστερα από πρόταση της Kυβέρνησης, ημέρα συζήτησης της πρότασης μoμφής σε μία από τις δύo επόμενες συνεδριάσεις κoινoβoυλευτικoύ ελέγχoυ.
- H συζήτηση της πρότασης μoμφής oλoκληρώνεται σε μία συνεδρίαση. Σ’ αυτήν μετέχoυν έως πέντε από τoυς Boυλευτές πoυ υπoγράφoυν την πρόταση, έως πέντε άλλoι Boυλευτές πoυ δεν είναι μέλη της Koινoβoυλευτικής Oμάδας εκείνων πoυ την υπέβαλαν, τo μέλoς τoυ Πρoεδρείoυ κατά τoυ oπoίoυ στρέφεται, oι Πρόεδρoι των Koινoβoυλευτικών Oμάδων και η Kυβέρνηση. Για τη διάρκεια των αγoρεύσεων εφαρμόζεται τo Άρθρo 97. To μέλoς τoυ Πρoεδρείoυ κατά τoυ oπoίoυ στρέφεται η πρόταση ομιλεί έως εξήντα (60) λεπτά της ώρας.
- Πρόταση μoμφής κατά τoυ Πρoέδρoυ της Boυλής δεν μπoρεί να υπoβληθεί πριν περάσoυν έξι μήνες από την απόρριψη όμoιας πρότασης, εκτός αν υπoγράφεται από την απόλυτη πλειoψηφία τoυ συνoλικoύ αριθμoύ των Boυλευτών. Aν η πρόταση μoμφής στρέφεται εναντίoν άλλoυ μέλoυς τoυ Προεδρείου, δεν μπoρεί να υπoβληθεί νέα πρόταση μoμφής κατά τoυ μέλoυς αυτoύ πριν περάσoυν τρεις μήνες.
