Βιδάλη για τον θάνατο του γιού της: «Ήταν καταδικασμένος, το ξέραμε από την αρχή»

Η Μαίρη Βιδάλη ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Buongiorno» και αναφέρθηκε ανοιχτά στη μάχη του γιου της με μια σπάνια μορφή καρκίνου, την στήριξη που είχε από τους κουμπάρους της και τον τρόπο που το διαχειριζόταν μέχρι το τέλος ο γιός της. 

Αρχικά η γνωστή ηθοποιός είπε: «Υπάρχουν σχόλια που λένε, «συγχαρητήρια, τι δύναμη ψυχής» και άλλα που λένε, «ξεπεράσατε τόσο γρήγορα το πένθος σας;» και στους δυο η απάντηση είναι απλή. Δυο μέρες μας δίνει το κράτος για πένθος, μετά πρέπει να ξαναγυρίσεις στη δουλειά σου… Εγώ είχα την πολυτέλεια οι συνάδελφοί μου να μου δώσουν 40 μέρες… Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, είχα πολλή αγάπη από τον κόσμο. Υπήρχαν άνθρωποι που είχα χρόνια να τους ακούσω και ήρθαν κοντά μου, ζήσανε όλες αυτές τις μέρες μαζί μου». 

Και συνέχισε: «Θα ήθελα να αναφερθώ σε δυο ανθρώπους που κλάψανε μαζί μου όλες αυτές τις μέρες, στους νονούς των παιδιών μου, τον Γιώργο και την Άννα Νταλάρα. Η ηθική τους συμπαράσταση ήταν όλα αυτά τα δυο χρόνια πολύ συγκινητική και τους ευχαριστώ και δημοσίως. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν άνθρωποι δίπλα σου, και να καταλαβαίνεις ότι έχεις επενδύσει στους σωστούς ανθρώπους», είπε χαρακτηριστικά. 

Η Μαίρη Βιδάλη υπογράμμισε: «Τα δυο αυτά χρόνια είχα στήριξη από τους ανθρώπους του χώρου, και φυσικά από την οικογένειά μου και την κόρη μου. Επειδή μιλάμε για την ασθένεια του παιδιού, θέλω να πω στους γονείς και γενικά στον κόσμο που έχει στο περιβάλλον του κάποιον καρκινοπαθή, ότι τα πράγματα είναι πάρα πολύ αισιόδοξα. 

Ο καρκίνος κοντεύει να γίνει μια χρόνια νόσος και σε πολλές περιπτώσεις ιάσιμη… Ο δικός μου γιός ήταν καταδικασμένος γιατί ήταν μια πολύ σπάνια περίπτωση. Το ξέραμε από την αρχή. Εγώ τον δικό μου γιο τον έχω κλάψει δυο φορές, μια πριν δυο χρόνια και μια τώρα. Φυσικά δε θέλαμε να το περάσουμε αυτό. Ο γιος μου ήταν πολύ αισιόδοξο άτομο και δυνατό. Μακάρι όλοι οι ασθενείς να είναι έτσι. Μέχρι την τελευταία στιγμή ελπίζαμε ότι κάτι θα βρεθεί στην επιστήμη, γιατί συνέχεια βρίσκονται». 

Επιπλέον, πρόσθεσε: «Έζησε δυο χρόνια πάρα πολύ καλά, μέχρι που νομίζαμε ότι τέλειωσε, ότι το ξεπέρασε. Είχε ψυχολογική στήριξη εκείνος. Για μένα η ψυχολογική μου στήριξη ήταν ο ίδιος, η δύναμη που έβλεπα ότι είχε. Δεν κάναμε κουβέντα για το μετά, είχα άρνηση. Για μένα δεν υπάρχει μετά, νομίζω ότι είναι ακόμα μαζί μου». 

Τέλος η αγαπημένη ηθοποιός ανέφερε: «Προσπαθώ να έχω δύναμη. Σίγουρα μου τη δίνει εκείνος. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, δυο λύσεις υπάρχουν, ή τρελαίνεσαι ή συνεχίζεις. Και δε συνεχίζεις πια μόνος, όταν το πιστεύεις αυτό είναι από μόνο του μια δύναμη. Δυο χρόνια αγωνιζόμουν να μην το πιστέψω αλλά ήξερα την κατάληξη. Φανταστείτε αυτές τις γυναίκες στο Μάτι και στα Τέμπη ή σε ένα τροχαίο…».