Μαίρη Βιδάλη: Το παιδικό τραύμα, η «συγγνώμη» που δεν ειπώθηκε ποτέ και η απώλεια του γιου της
Η ηθοποιός αναφέρθηκε σε απώλειες που την πονούν και μιλώντας για τον γιο της είπε ότι τον νιώθει στην αγκαλιά της.
Για την απώλεια του γιου της που έφυγε από την ζωή σε ηλικία 34 ετών ύστερα από δυο χρόνια μάχης με τον καρκίνο μίλησε η Μαίρη Βιδάλη, που ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα».
Αρχικά μίλησε γενικά για τις απώλειες στη ζωή της: «Από παιδί είχα νιώσει την απώλεια, με την έννοια της απουσίας, γιατί ο πατέρας μου ήταν πλοίαρχος στο εμπορικό ναυτικό και έλειπε δύο και τρία χρόνια. Αυτό το γεγονός για ένα παιδί είναι τραύμα. Υπάρχουν κι άλλες απουσίες στη ζωή μου. Έχουν περάσει και 20 χρόνια που δεν μιλάω σε πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο – μάλλον δεν μου μιλάει – από μία παρεξήγηση δική του. Αυτό είναι πάρα πολύ μεγάλη απώλεια.
Πολλά χρόνια περίμενα να μου δοθεί η ευκαιρία να πω συγγνώμη σε έναν άνθρωπο, να ξαναβρεθούμε και να του πω συγγνώμη, γιατί του είχα φερθεί κάποια στιγμή άσχημα χωρίς να φταίει και ευτυχώς μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία και αισθάνομαι πάρα πολύ ευτυχισμένη γι’ αυτό. Θέλω να πω ότι αυτές οι απώλειες και οι απουσίες… Λένε ότι ο ζωντανός χωρισμός δεν έχει παρηγοριά, αλλά έχει, γιατί έχει την ελπίδα ότι κάποτε αυτό θα τελειώσει και θα έρθεις ξανά κοντά με αυτό τον άνθρωπο και υπάρχει το αύριο. Στον θάνατο δεν υπάρχει το αύριο. Το μόνο που με σώζει είναι ότι εγώ πιστεύω στην αθανασία της ψυχής» δήλωσε.
Όταν αναφέρθηκε στην απώλεια του γιου της εξομολογήθηκε: «Όλοι μου λένε πια ότι «τα μάτια σου είναι σαν να είναι έτοιμα να κλάψουν». Δεν είναι έτοιμα, κλαίνε. Έχω πρηστεί, έχω διάφορα προβλήματα, όμως αισθάνομαι ότι ο γιος μου είναι κοντά μου και όταν το λέω σε πιο κλειστό κύκλο, όλοι μου λένε «ναι, φυσικά είναι». Έχουν συμβεί κάποια γεγονότα από τη διασωλήνωσή του, μέχρι και τη μέρα που έφυγε, που τον αποχαιρετήσαμε εννοώ, που με κάνουν να είμαι σίγουρη για αυτό, γιατί μου έχουν αποκαλυφθεί κάποια πράγματα και θετικά και αρνητικά αυτές τις μέρες. Και αισθάνομαι σαν να έχω τη δική του βοήθεια.
Αισθάνομαι στην αγκαλιά μου και τα τρία μου παιδιά, δεν έχει αλλάξει τίποτα, κάποια στιγμή ίσως συναντηθούμε. Τώρα τα αισθάνομαι και τα τρία στην αγκαλιά μου, και θα τα νιώθω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου».
