Βαθαίνει το μυστήριο για τον 9ο πλανήτη του ηλιακού συστήματος - Τι υποστηρίζουν οι αστρονόμοι
Μια νέα Γη μπορεί να «κρύβεται» στα πέρατα του ηλιακού μας συστήματος, αλλά κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια πόσο μεγάλη είναι και σε τι τροχιά κινείται.
Η Ζώνη του Κάιπερ αποτελείται από οτιδήποτε υπάρχει πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα και η μελέτη της μπορεί να αποκαλύψει στοιχεία για τον σχηματισμό του ηλιακού συστήματος. Τα υπερ-Ποσειδώνια (trans-Neptunian objects ή TNOs) αντικείμενα είναι τα απομεινάρια του πρώιμου ηλιακού συστήματος και δείχνουν τις συνθήκες που επικρατούσαν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.
Η κίνηση και η διάταξη των TNOs πονοκεφαλιάζει τους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες. Οι ερευνητές έχουν ταυτοποιήσει τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά αυτών των μακρινών αντικειμένων που δεν μπορούν να εξηγηθούν με τις υπάρχουσες θεωρίες.
Αυτόνομα TNOs
Ακολουθούν τροχιές χωρίς να επηρεάζονται από τη βαρύτητα του Ποσειδώνα και αποτελούν το 10% των σωμάτων που έχουν παρατηρηθεί, αν και το πραγματικό νούμερο μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερο. Μια υπόθεση για την τροχιά τους είναι η ύπαρξη ενός αφανούς πλανήτη με μάζα περίπου μία ή δύο φορές αυτή της Γης.
Υψηλής κλίσης TNOs
Μία από τις πιο αινιγματικές κατηγορίες είναι τα TNOs, των οποίων οι τροχιές έχουν κλίση μεγαλύτερη από 45 μοίρες. Αυτά τα αντικείμενα αποτελούν το 2% των παρατηρηθέντων, και οι ερευνητές προτείνουν μια άγνωστη πηγή βαρυτικής έλξης εντός της Ζώνης του Κάιπερ.
Ακραία TNOs
Έχουν τις πιο ασυνήθιστες τροχιές, οι οποίες μαρτυρούν την επίδραση δυνάμεων πέρα από τους γνωστούς πλανητικούς γίγαντες. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την ύπαρξή τους και την τροχιά τους, αλλά οι περισσότερες δεν μπορούν να εξηγήσουν την ποικιλομορφία αυτής της ομάδας.
TNOs σταθερού συντονισμού
Αυτά τα TNOs είναι συντονισμένα με τον Ποσειδώνα και διατηρούν τις τροχιές τους για δισεκατομμύρια έτη. Αν και η προέλευσή τους είναι προφανής, τα σύγχρονα μοντέλα δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς παραμένουν τόσο σταθερά.
Είναι ένας «κρυφός» πλανήτης το στοιχείο που λείπει από το παζλ; Σε μία πρόσφατη μελέτη, οι Δρ Πάτρικ Λικάφκα από το Πανεπιστήμιο Κιντάι και Δρ Τακάσι Ίτο από το Εθνικό Αστρονομικό Παρατηρητήριο της Ιαπωνίας έκαναν κάποιες προσομοιώσεις, οι οποίες έδειξαν ότι ένας πλανήτης με μάζα 1,5-3 φορές τη μάζα της Γης μπορεί να περιστρέφεται σε μεγάλη απόσταση, 200 έως 500 au. Ένας τέτοιος πλανήτης, με κλίση τροχιάς γύρω στις 30 μοίρες, μπορεί να εξηγήσει τις τρεις πρώτες από τις τέσσερις κατηγορίες TNOs.
Ο Δρ Λικάφκα εξηγεί ότι ένας επιπλέον πλανήτης θα αλλάξει την κατανόησή μας για το ηλιακό μας σύστημα, αλλά θα αμφισβητήσει και τις θεωρίες σχηματισμού πλανητών.
Ο Πλανήτης 9, με μάζα 5-10 φορές τη μάζα της Γης, έχει προταθεί από ερευνητές του Caltech, αλλά πιο πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι δεν μπορεί να εξηγήσει τις τροχιές της ευρύτερης Ζώνης του Κάιπερ.
Αντίθετα, τα μοντέλα των Ίτο και Λικάφκα εστιάζουν στο πώς ένας πλανήτης σαν τη Γη θα μπορούσε να διαμορφώσει τις ιδιότητες της Ζώνης του Κάιπερ για δισεκατομμύρια χρόνια.
Η αναζήτηση πλανητών πέρα από τη Ζώνη του Κάιπερ υποστηρίζεται από υπερσύγχρονα τηλεσκόπια, τα οποία μπορούν να ταυτοποιήσουν αντικείμενα και TNOs και να αποσαφηνίσουν τη δομή της «ζώνης». Οι μελλοντικές αποστολές μπορεί να φέρουν αποτελέσματα εντός της επόμενης δεκαετίας.
Και οι δύο ομάδες επιστημόνων παραμένουν αισιόδοξες ότι πλησιάζουμε στη λύση του μυστηρίου, αλλά και σε μια νέα εποχή με επιστημονικά ερωτήματα και στοιχεία για την προέλευση του σύμπαντος και του ηλιακού συστήματος. Αν επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του ένατου πλανήτη, θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην επιστήμη της αστρονομίας.
