Τζόγος: Τα προειδοποιητικά σημάδια του «αόρατου» και ύπουλου εθισμού - Τελικά υπάρχει φως στο τούνελ;

Ο εθισμός στον τζόγο αποτελεί ένα σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο με σοβαρές ψυχολογικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες για τα άτομα που πάσχουν και τις οικογένειές τους. Αν και ο τζόγος συχνά θεωρείται μια «αθώα» μορφή διασκέδασης, για πολλούς ανθρώπους εξελίσσεται σε μια ανεξέλεγκτη συνήθεια που καταστρέφει ζωές.

Οι παθολογικοί παίκτες χάνουν τον έλεγχο του χρόνου, των κοινωνικών και οικογενειακών σχέσεων και των χρημάτων τους, οδηγούμενοι σε ακραίες καταστάσεις χρέους και συναισθηματικής κατάρρευσης.

«Η αύξηση μετά τον εγκλεισμό και την πανδημία είναι τρομακτική. "Κολλήσαμε" όλοι πίσω από μια οθόνη, οι περισσότεροι χάνουν τον έλεγχο και την συνείδηση του πόσο παίζουν. Χάνουν την αίσθηση του χρόνου. Βλέπεις λεφτά να χάνονται και κάπου συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις χρήματα ούτε για τη ΔΕΗ, ούτε για το σούπερ μάρκετ. Μας παίρνουν τηλέφωνο σε κατάσταση αυτοκτονίας. Πλέον προωθείται ο εύκολος πλουτισμός, συνεχώς βλέπουμε διαφημίσεις που κεντρικό θέμα είναι ο τζόγος, δεν πρέπει το κράτος να βάλει ένα "φρένο"; » αναρωτήθηκε ο σύμβουλος απεξάρτησης, Δαμιανός Δουίτσης, και πρόσθεσε «πηγαίνω στα λύκεια και μου λένε παίζουμε συνέχεια, μας δίνει και μπόνους η στοιχηματική. Τους "γλυκαίνουν" με ένα χ ποσό και κολλάνε».

Ο ύπουλος εθισμός

Η απεξάρτηση από τον τζόγο είναι μια δύσκολη, αλλά εφικτή διαδικασία, που απαιτεί συνδυασμό ψυχολογικής υποστήριξης, εκπαίδευσης και κοινωνικής βοήθειας. Μέσα από οργανωμένα προγράμματα θεραπείας και την υποστήριξη ειδικών, οι παθολογικοί παίκτες μπορούν να ανακτήσουν τον έλεγχο της ζωής τους και να επιστρέψουν σε μια υγιή καθημερινότητα.

«Οποιοσδήποτε άνθρωπος που είναι εθισμένος σε κάτι, δεν μπορεί να βρει λύση μόνος του. Βέβαια και υπάρχει δρόμος και φως στο τούνελ και είναι πολλά που πρέπει να γίνουν. Όμως το θέμα είναι στην πρόληψη, την παιδεία, την εκπαίδευση. Όλες αυτές είναι νόμιμες εταιρείες, το θέμα όμως έχει να κάνει με εμάς. Δεν πρέπει να φτάνουμε στην απαγόρευση, την καταστολή ή στην απεξάρτηση. Το θέμα είναι να δημιουργήσουμε μια βάση στα παιδιά μας, σχετικά με το πως να μην εμπλακούν καθόλου ή να εμπλακούν σε αυτό που ονομάζουμε "υπεύθυνο ή ασφαλές παιχνίδι", δηλαδή όταν έχει ένα εισόδημα 1000 ευρώ να παίζει για παράδειγμα 50. Αν μπορεί έχε καλώς αλλιώς μακριά» υπογράμμισε ο ψυχολόγος και σύμβουλος εξαρτήσεων Νεκτάριος Οικονόμου μιλώντας στο Action 24.

Ερωτηθείς για το πώς ένα άνθρωπος χάνει τον έλεγχο ο κ. Δουίτσης απάντησε «η πορεία του κάθε εθισμού είναι ύπουλη, ειδικά του τζόγου, που είναι "αόρατος" και τυπικά νόμιμος. Στην αρχή ξεκινάς για πλάκα, δεν χάνεις πολλά χρήματα ή κερδίζεις και στην πορεία παίρνει άλλες διαστάσεις. Δεν καταλαβαίνεις τι χάνεις, ξεπουλιέσαι, ζητάς δανεικά και καταστρέφεις το περιβάλλον σου. Είναι πολύ απλό "ο πίνων μεθά και ο παίζων χάνει". Αυτή είναι η άποψη μου έχοντας διαχειριστεί ακραίες περιπτώσεις».

Τα προειδοποιητικά σημάδια

Τα συμπτώματα του εθισμού είναι μερικές φορές δύσκολο να ανιχνευθούν και μπορεί να γίνονται αντιληπτά μόνο από όσους συνδέονται πολύ στενά με τον παίκτη ή την παίκτρια. Σύμφωνα με τον κ.Οικονόμου, τα σημάδια εθισμού στον τζόγο εντοπίζονται κυρίως όταν η συμπεριφορά του ατόμου που παίζει επηρεάζει την καθημερινότητα και τις σχέσεις του. 

Ως προς τα προειδοποιητικά σημάδια ο ψυχολογός ενδεικτικά σημείωσε «σταματάει να είναι διασκέδαση όταν δανείζεσαι για να παίξεις, όταν λες ψέματα για το πόσες ώρες παίζεις και για το αν κερδίζεις ή χάνεις , όταν καταναλώνεις χρήματα για βασικές ανάγκες, όταν ο τζόγος γίνεται πρωταγωνιστής και εσύ κομπάρσος στη ζωή σου. Μιλάμε για ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο, "είναι παραπόταμος" μιας ψυχολογίας».