Τζίλιαν Άντερσον: Ποτά, ουσίες, σχέσεις με μεγαλύτερους, σχέσεις με γυναίκες και... το βιβλίο ''Want''
Η ηθοποιός έχει κάνει σχέσεις με άνδρες και γυναίκες, αλλά για εκείνη το φύλο δεν ήταν ποτέ παράγοντας έλξης.
«Want» είναι ο τίτλος του βιβλίου που υπογράφει η Τζίλιαν Άντερσον και που περιέχει εξομολογήσεις γυναικείων φαντασιώσεων από την Αυστραλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αγγλία, την Ισλανδία, την Κολομβία, τη Λιθουανία, τη Λιβύη και τη Ρουμανία... αλλά και την δική της και με συνέντευξή της στο Marie Claire μίλησε γι' αυτό, αλλά και για πολλά άλλα θέματα.
«Η φαντασία είναι ένας ασφαλής χώρος, όχι μια αντανάκλαση αυτού που θα θέλαμε να είναι αληθινό», λέει η ίδια. «Δεν υπάρχει λόγος να ντρεπόμαστε. Ανεξάρτητα από τις συνθήκες που ζούμε, από το πόσο αγχωτικές είναι οι ζωές μας, όλοι είμαστε γεμάτοι λαχτάρα. Το βιβλίο μας βοηθάει να κατανοήσουμε το πόσο ζωντανοί είμαστε, πόσο διψασμένοι για σύνδεση με τον άλλον» συμπληρώνει.
Όπως εξηγεί, οι ρόλοι που παίζει είναι σημαντικοί για τις γυναίκες. «Έχουν όλοι κάτι που ενθαρρύνει τις γυναίκες να είναι γενναίες. Να μην ακολουθούν συμβάσεις. Να παίρνουν ρίσκα – στις σχέσεις και στη δουλειά τους. Να τολμάνε να ξεκινήσουν από το μηδέν. Να βρίσκουν τη δική τους φωνή, να κυνηγούν αυτά που θέλουν». Και όταν οι γυναίκες κυνηγούν και εκφράζουν αυτά που θέλουν, καλούμαστε να τις ακούσουμε» λέει η ηθοποιός που μέχρι στιγμής δεν έχει ζήσει μια συμβατική ζωή.
Η εφηβεία της ήταν μια περίοδος θυμού, σύγχυσης και ανάρμοστης συμπεριφοράς. «Ήταν κάτι σαν κραυγή. Ποτά, ουσίες, σχέσεις με μεγαλύτερους…» έχει πει στους New York Times.
Στα 22 της δούλευε ως σερβιτόρα, ενώ κυνηγούσε το όνειρό της, να γίνει ηθοποιός και είχε σχέση με μια ηλικιωμένη γυναίκα για περίπου έναν χρόνο. Το 2012, που η πρώην της πέθανε από όγκο στον εγκέφαλο, η Άντερσον δημοσιοποίησε για πρώτη φορά τη σχέση τους. «Ήθελα να τιμήσω τη μνήμη της και να αναγνωρίσω «τη σημασία εκείνης της σχέσης στην προσωπική μου πορεία και την αίσθηση του εαυτού μου» έχει παραδεχθεί.
Το βιβλίο “Θέλω” λοιπόν μας προ(σ)καλεί να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας και τα κοινωνικά ταμπού και να απαιτήσουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε ο ένας από τον άλλον, από τον εαυτό μας και από τη ζωή».
