Το διαχρονικό όραμα της Άγκυρας για αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
Η Άγκυρα, διαχρονικά, ενδιαφέρεται μόνον για να εκμεταλλευθεί κάθε είδους κρίση ή γεγονός, με σκοπό απλώς να πλησιάσει και πάλι το ονειρόδραμα. Την νέα αυτοκρατορία.
Δεν είναι λίγοι, δυστυχώς, τόσο στην χώρα μας, όσο και διεθνώς που ξαφνιάζονται τον τελευταίο καιρό, από την «επιθετική διάθεση» της Αγκύρας, προς την Μέση Ανατολή και όχι μόνον. Η επιθετική αυτή διάθεση της, που έχει φανεί εδώ και πολύ καιρό και διαγραφεί ακόμα και από στόματος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τώρα έγινε σαφέστατη με την κίνηση της στην Συρία.
Η Άγκυρα, για την ακρίβεια ο Ερντογάν και όσοι συμφωνούν με το όραμά του, ονειρεύεται μια νέα οθωμανική αυτοκρατορία. Μια αυτοκρατορία βέβαια, που δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει με όρους των περασμένων αιώνων. Μπορεί όμως, όπως πιστεύουν στο επιτελείο του Τούρκου προέδρου, να μεταλλαγεί και να υπάρχει μέσα στις σημερινές συνθήκες. Μια ανοιχτή συμμαχία περιοχών, που είτε δεν θα έχουν σύνορα, είτε κάποιες περιοχές θα προσαρτηθούν άμεσα στην Τουρκία.
Μια μεγάλη Τουρκία, στα όρια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ίσως και πέρα από αυτήν. Μα περιοχή που θα πιάνει από την Ευρώπη και θα εκτείνεται στην Ασία και την Αφρική. Ενός νέου τύπου ομοσπονδία, την κυριαρχία στην οποία θα έχει η Άγκυρα, είτε μέσω πειθούς, είτε μέσω των οπλών.
Οι απόψεις της Αγκύρας είναι εδώ και καιρό σαφείς. Και οποίος δεν τις βλέπει, μάλλον εθελοτυφλεί. Οι απόψεις που εκφράζει σήμερα ο Ταγίπ Ερντογάν, δεν είναι καινούργιες. Απλώς παρουσιάζονται με νέο περιτύλιγμα, προσαρμοσμένες στην κατά περίπτωση συνθήκες και με προσπάθεια εκμετάλλευσης των γεγονότων.
Οι απόψεις αυτές της Τουρκίας, υπάρχουν από την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, τότε που ήταν πολύ νωπή ακόμα η διάλυση της αυτοκρατορίας.
Αν κάποιος διαβάσει τις κινήσεις της Άγκυρας, εκείνη την εποχή, διαπραγματεύσεις με Γερμανούς και Άγγλους ταυτόχρονα, θα δει πως οι ιδέες της αναβίωσής της αυτοκρατορίας υπήρχαν από τότε, ιδίες με τις σημερινές.
Θα αντιληφθεί ότι η Άγκυρα, διαχρονικά, ενδιαφέρεται μόνον για να εκμεταλλευθεί κάθε είδους κρίση ή γεγονός, με σκοπό απλώς να πλησιάσει και πάλι το ονειρόδραμα. Την νέα αυτοκρατορία.
Αν κάνεις διαβάσει του βιβλίο «ο επιτήδειος ουδέτερος» του καθηγητή του Πανεπιστημίου Τέμπλ στις ΗΠΑ, Frank Weber, γραμμένο πριν πενήντα σχεδόν χρόνια, θα δει ανάγλυφα, μέσα από αρχεία αγγλικά, γερμανικά αλλά και ρωσικά και τουρκικά, ότι και τότε η Τουρκία επιδίωκε, ακριβώς αυτά που επιδιώκει σήμερα ο Τ. Ερντογαν.
Αρκεί και μόνον να μεταφέρω ένα μικρό κομμάτι από τα όσα έγραψε στον πρόλογο του βιβλίου που εξεδόθη και στην χώρα μας, 1985 από την διεύθυνση εκδόσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ο Θάνος Βερέμης, λέκτορας τότε, στην Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών.
Αναφερόμενος στις συζητήσεις που έκανε η Τουρκία με Άγγλους και Γερμανούς, για το ποιόν να υποστηρίξει στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμος, ο συγγραφέας, μέσω των εγγράφων των γερμανικών και αγγλικών αρχείων της εποχής, αποκαλύπτει πως ο τότε Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Σουκρούτ Σαράτσογλου, ζητούσε ταυτόχρονα στις ξεχωριστές συνομιλίες που είχε για να υποστηρίξει την μια η την άλλη πλευρά «τα Δωδεκάνησα, την Κύπρο, εντολή στην Αλβανία, εδαφικές ρυθμίσεις σε βάρος της Βουλγαρίας, έλεγχο του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Παράλληλα να ανατεθεί στην Τουρκία η φύλαξη της Σάμου, της Χίου και της Λέσβου, να ελέγχει εδάφη της Συρίας, του Ιράκ αλλά και της τότε Σοβιετικής Ένωσης και να έχει εντολή ελέγχου της Αίγυπτου». Η ομοιότητα με τα σημερινά οράματα του Ερντογάν, νομίζω ότι είναι σαφέστατη.
Η Τουρκία, ή για την ακρίβεια ένα μέρος της πολιτικής, διπλωματικής και στρατιωτικής της ελίτ, δεν ξέχασε ποτέ το όραμα της αυτοκρατορίας. Όραμα που μεταλαμπαδεύει στους επομένους και όταν υπάρχει η ευκαιρία (ή νομίζει πως υπάρχει) το φέρνει και πάλι στο προσκήνιο.
Ας ελπίσουμε πως το όραμα της Τουρκίας, όραμα που δεν το κρύβει, το αντιλαμβάνονται οι χώρες της περιοχής και οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής. Και αντιλαμβάνονται τι μπορεί να σημαίνει για την περιοχή αλλά και για την ειρήνη η προσπάθεια εφαρμογής του. Ευτυχώς, πολλοί δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι τα επεκτατικά οράματα του Ερντογάν αλλά και οι Ισραηλινοί, είναι πια με το δάχτυλο στην σκανδάλη….
ΥΓ: Καλή, χαρούμενη, με υγεία και δημιουργική χρονιά εύχομαι σε όλους. Εις το επανιδείν.