Άνοδος της ακροδεξιάς: «Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Ευρώπης...»
Με αφορμή το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα στη Γερμανία, όπου μπορεί ο Φρίντριχ Μερτς να ήταν ο νικητής αλλά εξίσου μεγάλη νίκη πέτυχε και το ακροδεξιό AfD που «σκαρφάλωσε» στο 20,8%, επιβεβαιώθηκε και με το παραπάνω πως... «κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας».
Όπου Δανιμαρκία βέβαια, μπορείτε να βάλετε τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, ή ακόμα και ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο αναδεικνύεται το επίκαιρο της φράσης του αξιωματικού Μαρκέλλου στην πρώτη πράξη του Άμλετ αλλά και το βαθύ πρόβλημα που υπάρχει στην Ευρώπη με την άνοδο της ακροδεξιάς, ένα πρόβλημα που δείχνει να γιγαντώνεται μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ.
Βέβαια, δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι «ανακάλυψε την Αμερική» βλέποντας το πιο κοντινό κόμμα στο ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας να φλερτάρει ανοιχτά με την εξουσία. Ήδη τα πρώτα σημάδια φάνηκαν σε άλλες χώρες όπως η Γαλλία (με τη Λεπέν κατά τύχη να μην είναι τώρα στην εξουσία), η Βρετανία (το ακροδεξιό Reform UK ολοένα και ανεβαίνει) ή ακόμα και η Ιταλία (όπου η Μελόνι είναι η πρωθυπουργός με δόξα και τιμή).
Υπάρχουν και άλλα τέτοια παραδείγματα, κυρίως σε χώρες που συνορεύουν με την πολύπαθη Ουκρανία, όπως η Ουγγαρία του Όρμπαν ή η Σλοβακία του Φίτσο, όπου η συντηρητική άκρα δεξιά είναι στην εξουσία και δεν το κρύβει, όπως και δεν κρύβει τη συμπάθεια στο απολυταρχικό καθεστώς του Βλαντίμιρ Πούτιν στη Ρωσία.
Η νέα πολιτική πραγματικότητα που διαμορφώνεται είναι δεδομένο ότι αρχίζει να επηρεάζει πολιτικά και οικονομικά ολόκληρη την Ευρώπη, η οποία βλέπει την ακροδεξιά να ενισχύεται ενώ πλέον αποκτά και... χρηματοδότηση από ανθρώπους που θα ήθελαν πολύ τη διάλυση της ΕΕ (γεια σου Έλον).
Έτσι δεν αποτελεί έκπληξη που ακόμα και οι... απλές δεξιές κυβερνήσεις έχουν αρχίσει να «τσιμπούν» την πολιτική τους, προσπαθώντας να ικανοποίησουν τα πιο ακραία αυτιά. Οι δηλώσεις που έκανε ο νέος Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς λίγες μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες στην Γερμανία είναι ενδεικτικές του τί έρχεται στο άμεσο μέλλον: «Είμαστε αντιμέτωποι με την επιλογή να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε ανήμποροι καθώς οι άνθρωποι στη χώρα μας απειλούνται, τραυματίζονται και δολοφονούνται ή να σηκωθούμε και να κάνουμε ότι είναι αναμφισβήτητα απαραίτητο γι’ αυτό το θέμα».
Η «καυτή πατάτα» της Ουκρανίας και η στάση της Ελλάδας
Και ενώ το «αυγό του φιδιού» ολοένα και ανεβαίνει στην Ευρώπη έρχεται και το Ουκρανικό ζήτημα να ρίξει επιπλέον «λάδι στη φωτιά» καθώς η εμπλοκή του Ντόναλντ Τραμπ με το πρόσχημα της «ειρήνης» μάλλον έρχεται να φουντώσει ακόμη περισσότερο τις πολεμικές κραυγές.
Βλέπετε, δεν είναι τυχαίο που οι φωνές που συμπλέουν με τον Τραμπ έρχονται κυρίως από χώρες με ακροδεξιές κυβερνήσεις και φιλορωσικά αισθήματα.
Εδώ όμως αποκτά και μία ιδιαίτερη βαρύτητα η στάση που κρατά η Αθήνα στο όλο ζήτημα. Συγκεκριμένα, αρκετοί είναι αυτοί που αντέδρασαν στη στάση που κράτησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος τόνισε στην επικοινωνία που είχε με τον Ζελένσκι ότι «καμία απόφαση δεν πρέπει να ληφθεί για την Ουκρανία, χωρίς την Ουκρανία».
Ο Έλληνας πρωθυπουργός στάθηκε στο πλευρό του Βολοντίμιρ Ζελένσκι (ο οποίος βλέπει τη λίστα των συμμάχων του να φθίνει συνεχώς) έχοντας στο μυαλό του πως δεν θα ήταν καλό να δημιουργηθεί κάποιο δεδικασμένο, όπου άλλες δυνάμεις αποφασίζουν για την τύχη κάποιας χώρας χωρίς τη συμμετοχή της εμπλεκομένης στις συζητήσεις.
Άλλωστε εδώ αξίζει να σημειωθεί πως η Ελλάδα δεν είναι μία χώρα με... ησυχία στα σύνορά της αλλά λειτουργεί εδώ και χρόνια υπό το καθεστώς casus belli στην περιοχή. Παράλληλα, η Αθήνα δεν θα μπορούσε να κρατήσει διαφορετική στάση όταν έχουμε στην «πλάτη μας» ήδη περιστατικό εισβολής και κατοχής, όπως αυτό που σημειώθηκε με τον «Αττίλα» το 1974 στην Κύπρο.
Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν γινόταν κάποιο «θερμό επεισόδιο» στο Αιγαίο και να αποφάσιζαν για τη λύση του άλλες δυνάμεις χωρίς την Ελλάδα...
