Η σωστή πλευρά της ιστορίας

Ένα χιλιοειπωμένο ρητό είναι ότι «την ιστορία την γράφουν οι νικητές». Ένα που επίσης ακούστηκε αρκετά τα τελευταία τρία χρόνια ήταν το να βρίσκεσαι στην «σωστή πλευρά της ιστορίας». Καμία σχέση με την αλήθεια, καμία σχέση με το σωστό ή το δίκαιο. Το θέμα είναι να είσαι με αυτόν που θα γράψει όπως θέλει την ιστορία στο τέλος.

Όλο είναι λάθος, και το γνωρίζουμε. Όπως γνωρίζουμε ότι σε ένα πόλεμο το πρώτο πράγμα που πεθαίνει είναι η αλήθεια.

Η κυβέρνηση στην Ελλάδα αποφάσισε ότι η «σωστή πλευρά της ιστορίας» ήταν να είναι με την Ουκρανία. Ότι νικητές θα είναι το δυτικό μπλοκ, και ξέχασε την στρατηγική της θέση και την ισορροπία που κρατούσε με την Ρωσία. Στην βοήθεια της προς την Ουκρανία υπήρξε γενναιόδωρη σε βαθμό που για κάποιους δημιουργούνταν θέμα στην δική της ασφάλεια, ενώ μερικές δηλώσεις όπως ότι «είμαστε σε πόλεμο με την Ρωσία» ήταν παντελώς αχρείαστες.

Στην πατρίδα μας, αν κάποιος έβλεπε στραβά πράγματα στην Ουκρανία και τολμούσε να τα σχολιάσει, ή θύμιζε ότι ο Πούτιν αντιμετωπιζόταν για χρόνια ως «πρόσωπο της χρονιάς» στην δύση, αμέσως βαφτιζόταν «πουτινάκι». Τώρα είναι δύσκολο να χαρακτηρίσει «πουτινάκι» κάποιος τον Τραμπ. Εύκολα θα αποδομήσει ως πολιτικά ανεπαρκή τον Ζελένσκι και πάνω του θα πέσουν οι ευθύνες του πολέμου, οι θάνατοι και η καταστροφή.

Οι Αμερικανοί ξαναμοιράζουν με τους Ρώσους σε μια νέα Γιάλτα την Ευρώπη, και μάλιστα εν τη απουσία της. Και ενώ δεν είναι γνωστό το αποτέλεσμα της μοιρασιάς, για να μετρήσει τα κέρδη της η κάθε πλευρά, δεν χρειάζεται να περιμένει για να μάθει τον ηττημένο. Είναι η Ευρώπη, που κάνει επίδειξη αμηχανίας. Είναι η Ευρώπη, που κάθε της πρωτοβουλία απλά υπογραμμίζει ότι δεν έχει αμυντική ή εξωτερική πολιτική. Η Ευρώπη, που δείχνει ενωμένη μόνο όταν την βολεύει, και φθάνει ολοταχώς σε ένα ραντεβού με τον εαυτό της. Ένα ραντεβού με ένα καθρέφτη που δείχνει ότι άλλαξαν ακόμα και τα βασικά της χαρακτηριστικά, και το κυρίαρχο γεγονός έγινε η άνοδος της Ακροδεξιάς και του ευρωσκεπτικισμού.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ακόμη μεγαλύτερη αμηχανία. Ψάχνει για την ώρα να βρει τρόπο να μιλήσει με τον Τραμπ. Αλλά ακόμα και αν δηλώσει το πόσο δεδηλωμένη είναι η υποστήριξή μας στις θέσεις του, θα πρέπει οι τωρινοί αμερικανοί να παραβλέψουν ότι εμείς συμφωνήσαμε με τους προηγούμενους του Μπάϊντεν, που παρουσίαζαν μια άλλη «σωστή πλευρά της ιστορίας». Τελικά είχε δίκιο ο Τζίμης Πανούσης. «Σημασία δεν έχει πως μπαίνεις, αλλά πως βγαίνεις».