Τα πραγματικά διλήμματα Μητσοτάκη την επομένη της διαγραφής Σαμαρά

Ήταν 24 Οκτωβρίου, ένα μήνα πριν, που από αυτήν την φιλόξενη γωνιά του flash.gr γράφαμε προφητικά σχόλιο με τίτλο : «Άλλο 1993 και άλλο 2024, για Μητσοτάκη – Σαμαρά». Έγραφα μεταξύ άλλω τότε: «Δεν ξέρω ποιο ήταν το σημείο εκείνο που πυροδότησε την αρχή του τέλους στις σχέσεις των δυο αλλά πλέον ο πρωθυπουργός και ο πρώην πρωθυπουργός είναι πιο κοντά στο διαζύγιο, από ότι σε έναν συμβιβασμό. Μάλιστα το διαζύγιο μόνο συναινετικό δεν δείχνει να είναι καθώς αναμένονται και νέα επεισόδια στις σχέσεις μεταξύ των δυο».

Λίγες εβδομάδες μετά το παραπάνω οι εξελίξεις ήρθαν απλά να επιβεβαιώσουν ότι τελικά ότι ξεκίνησε το 1993 κλείνει και τυπικά το 2024 καθώς κανείς από τους τότε βιώσαντες την πτώση της κυβέρνησης του πατέρα Μητσοτάκη, δεν είχε κλείσει ουσιαστικά εκείνες τις πληγές.

Το πρόβλημα εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι άλλο, και όχι απλά η διαγραφή Σαμαρά, που ήταν απλά θέμα χρόνου να συμβεί. Ηταν θα ήταν η ψήφιση του προυπολογισμού, ή κάποια άλλη αφορμή. Η πραγματική αιτία είναι άλλη, καθώς αυτό που ισχυρίζεται ο πρώην πρωθυπουργός είναι μια αίσθηση που διαχέεται εντός της ΝΔ. Ότι δηλαδή το κυβερνών κόμμα έχει ελάχιστη σχέση με το συντηρητικό κόμμα την ηγεσία του οποίου ανέλαβε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ότι με κάποιον τρόπο ο πρωθυπουργός αλλάζει το dna της παράταξης αλλάζοντας το μείγμα των προσώπων που αποτελούν την κυβέρνηση και τον αξιακό της κώδικα. Αλήθεια ή ψέματα ελάχιστη σημασία έχει. Η πραγματικότητα είναι ότι πολλές από τις κινήσεις που έκανε ο κ. Μητσοτάκης και κυρίως η μη λειτουργική του σχέση τόσο με τον Καραμανλή όσο και με τον Σαμαρά, δημιούργησαν προβλήματα στον μικρόκοσμο της ΝΔ. Η απουσία δε του Γρηγόρη Δημητριάδη από το Μαξίμου, στο οποίο λειτουργούσε ως…αμαρτοσέρ των εντάσεων και ως «ψυχοθεραπευτής» συμπεριφορών, έδωσε την ευκαιρία να αναπτυχθούν τριβές από πρόσωπα που δεν υπηρετούν το όλον της παράταξης, αλλά το έλασσον των προσωπικών τους επιδιώξεων, και διαφόρων συμφερόντων. Αποτέλεσμα το χάσμα αντί να κλείνει, να μεγαλώνει με τα γνωστά πλέον αποτελέσματα που καταγράφησαν και στις ευρωεκλογές. Τώρα εκείνο που θα κληθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι να διαχειριστεί αυτήν την κρίση που στη βάση της απειλεί το κεντρικό αφήγημα και του ίδιου και της κυβέρνησής του , που δεν είναι άλλο από την σταθερότητά της. Για αυτό και αργά ή γρήγορα πρέπει να κινηθεί εκτός του «κουτιού» και να κάνει υπερβάσεις με συγκεκριμένες κινήσεις. Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης και του Μαξίμου είναι από αυτές τις κινήσεις. Αλλά αυτό αφορά λίγο τα media και πολύ τις εσωκομματικές ισορροπίες. Το κομβικό σημείο υπέρβασης είναι οι πολιτικές. Και αυτό απλά σημαίνει ότι χρειάζεται να σπάσει τον κουμπαρά και να στηρίξει τα τμήματα εκείνα της κοινωνίας που χρειάζονται στήριξη. Αυτά είναι πλέον μονόδρομος ώστε να πείσουν ότι ο πρωθυπουργός έχει ακόμη καύσιμα στις δεξαμενές της κυβέρνησης. Και κυρίως δεν μπορεί να πάει σε μια σύγκρουση με συμφέροντα χωρίς να έχει επιστρατεύσει όλες τις «δυνάμεις» του…