Συναρπαστική θεωρία: Τι είναι οι 80 κύλινδροι με τα μυστηριώδη κρανία που βρέθηκαν στις ΗΠΑ το 2014;
Τι είναι τελικά τα μυστηριώδη απολιθωμένα ζώα που ανακαλύφθηκαν στο Γουαϊόμινγκ. Μια νέα θεωρία από τους επιστήμονες.
Πριν από 230 εκατομμύρια χρόνια, το Γουαϊόμινγκ έπληξαν καταρρακτώδεις βροχές που μετέτρεψαν την επιφάνεια του εδάφους σε λασπότοπο, ιδανικό για αμφίβιες μορφές ζωής. Όταν, αργότερα, σταμάτησαν οι βροχές, ακολούθησε ξηρασία, με συνέπεια να εξαφανιστούν πολλά είδη που επιβιώνουν (κοντά) στο υγρό στοιχείο.
Οι «αθάνατες» σαλαμάνδρες
Όχι, όμως, και μια ομάδα ζώων με χαρακτηριστικά σαλαμάνδρας, που επινόησε μια απίστευτη στρατηγική επιβίωσης. Το εν λόγω είδος αντί να μεταναστεύσει, κατασκεύασε λαγούμια για να προστατευτεί από την ξηρασία.
Η ανακάλυψη έγινε το 2014 από τον Ντέιβιντ Λάβλεϊς, ερευνητή του Γεωλογικού Μουσείου του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν. Μελετώντας απολιθωμένα ίχνη στο έδαφος, παρατήρησε μικρές κυλινδρικές δομές σαν κουτιά από πατατάκια γνωστής μάρκας. Ένα από αυτά ήταν τόσο χαριτωμένο που το άνοιξε με σφυρί στο εργαστήριο. Μέσα, βρήκε ένα κεφάλι με κοφτερά δόντια, το οποίο αρχικά πέρασε για κροκόδειλο. Αργότερα έγινε αντιληπτό ότι επρόκειτο για κάποιο αμφίβιο.
Τα 80 λαγούμια των ερευνητών
Ο Τζέισον Πάρντο, ειδικός στα απολιθωμένα αμφίβια στο Μουσείο Φιλντ, εξέτασε τα δείγματα με υψηλής ανάλυσης αξονικές τομογραφίες και αποκάλυψε τμήματα του σκελετού αυτών των αμφιβίων. Με περισσότερες ανασκαφές, η ομάδα συγκέντρωσε 80 απολιθωμένα λαγούμια που περιείχαν οστά και κρανία.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι, όταν επικράτησε η ξηρασία, τα αμφίβια αυτά έσκαβαν τα λαγούμια στο υπέδαφος, τα γέμιζαν με νερό και έμπαιναν σε κατάσταση χειμερίας νάρκης για να επιβιώσουν.
Οι Ινδιάνοι Σοσόνι
Τα αμφίβια κατατάχθηκαν στο είδος Ninumbeehan dookoodukah. Το περίεργο όνομα προέρχεται από τη γλώσσα των Ινδιάνων Σοσόνι και σημαίνει «σαρκοφάγος μικρών ανθρώπων». Είναι δε μια αναφορά στα κοφτερά δόντια των αμφιβίων και στους Μικρούς Ανθρώπους της παράδοσης των Σοσόνι.
Τα λαγούμια έγιναν και οι τάφοι των αμφιβίων αυτών, καθώς κάποια στιγμή έγινε αδύνατο να γεμίζουν με νερό. Στη συνέχεια, ακολούθησε μια διαδικασία απολίθωσης που κράτησε εκατομμύρια χρόνια.
Τα απολιθώματα είναι απόδειξη των εξαιρετικά εξελιγμένων στρατηγικών επιβίωσης, υποστηρίζει ο Πάρντο: «Μικρά αμφίβια αυτής της περιόδου δεν συναντώνται συχνά, και η ανακάλυψή τους είναι συναρπαστική. Μπορεί, μάλιστα, να περιέχει και μαθήματα για τα σύγχρονα αμφίβια και την επιβίωσή τους στην κλιματική αλλαγή».
Η μελέτη δημοσιεύεται στο Proceedings of the Royal Society B.
