Σοκ στην Πάτρα: Με μηνιγγίτιδα νοσηλεύεται μαθήτρια που λιποθύμησε στο σχολείο της

Σε σοβαρή κατάσταση νοσηλεύεται στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Άγιος Ανδρέας της Πάτρας, μια νεαρή μαθήτρια Λυκείου, η οποία λιποθύμησε στη διάρκεια του σχολικού ωραρίου. 

Το κορίτσι λιποθύμησε μέσα στην τάξη στη διάρκεια του μαθήματος και διακομίσθηκε στο νοσοκομείο, όπου -όπως αναφέρει το tempo24.news- διαπιστώθηκε ότι έχει προσβληθεί από μηνιγγίτιδα. Η μαθήτρια αυτή τη στιγμή νοσηλεύεται στη ΜΕΘ, ενώ αναμένονται τα αποτελέσματα περαιτέρω εξετάσεων. Παράλληλα βρίσκεται σε εξέλιξη η ανίχνευση των επαφών της μαθήτριας.

Μετά το περιστατικό κλειστά παραμένουν την Παρασκευή (25/10) δύο Λύκεια της Πάτρας (το 2ο και 6ο ΕΠΑΛ).

Η ανακοίνωση της Διεύθυνσης του Σχολείου:

«Σας ενημερώνουμε ότι σε συνέχεια ενημέρωσης που λάβαμε πριν από λίγο από το Νοσοκομείο, να ακολουθήσουμε το πρωτόκολλο πρόληψης και να αποφύγουμε τους κλειστούς χώρους και τις επαφές. Δεν έχουμε πλήρη ενημέρωση για ότι συνέβη. Θα σας ενημερώσουμε αλλά το σχολείο θα μείνει σήμερα κλειστό».

«Δεν χρειάζεται πανικός»

Σύμφωνα με όσα είπε η αντιπεριφερειάρχης Υγείας, Άννα Μαστοράκου, στο dete.gr: «Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην αναζήτηση του μικροβίου και του αίτιου που προκάλεσε την ασθένεια του κοριτσιού. Περιμένουμε έτσι τα αποτελέσματα των εξετάσεων, έτσι ώστε στη συνέχεια να πάρουμε και τις ανάλογες αποφάσεις».

Σύμφωνα με την κ. Μαστοράκου οι στενές επαφές του κοριτσιού είναι η συμμαθήτρια της που καθόταν δίπλα της στο ίδιο θρανίο και τα άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος: «Είναι μικρός ο αριθμός των επαφών της σχετικά. Αυτό όμως που θέλω να υπογραμμίσω σε περίπτωση που κάποιο άτομο από το σχολείο ή γενικότερα του περιβάλλοντος της εμφανίσει συμπτώματα πυρετού, εξανθήματα ή λιποθυμία τότε θα πρέπει να σπεύσει στο νοσοκομείο.

Δεν χρειάζεται πανικός, αυτό που χρειάζεται είναι ψυχραιμία και οι σωστές και συντονισμένες κινήσεις από όλους μας».

Τι είναι η μηνιγγίτιδα

Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του ΕΟΔΥ, ο μηνιγγιτιδόκοκκος, ο πνευμονιόκοκκος και ο αιμόφιλος ινφλουέντζας τύπου Β προκαλούν πάνω από το 75% όλων των κρουσμάτων βακτηριακής μηνιγγίτιδας και είναι υπεύθυνοι για το 90% της βακτηριακής μηνιγγίτιδας στα παιδιά.

Στους ενήλικες επικρατεί ο πνευμονιόκοκκος ακολουθούμενος από τον μηνιγγιτιδόκοκκο και έπεται η λιστέρια που εμφανίζει ιδιαίτερα αυξημένη συχνότητα στη νεογνική περίοδο και στους άνω των 50 ετών. Τα λιγότερο συχνά βακτηριακά αίτια όπως ο σταφυλόκοκκος, ο στρεπτόκοκκος ομάδας Β, τα εντεροβακτηριοειδή και η λιστέρια προκαλούν νόσο σε ευαίσθητους πληθυσμούς όπως νεογνά και ανοσοκατασταλμένοι ασθενείς.

Ποιος είναι ο τρόπος μετάδοσης της μηνιγγίτιδας

Η μετάδοση γίνεται με άμεση επαφή από άτομο σε άτομο με σταγονίδια των αναπνευστικών εκκρίσεων. Ο μηνιγγιτιδόκοκκος δεν επιβιώνει στο περιβάλλον. Πηγή εξάπλωσης του μηνιγγιτιδόκοκκου είναι ο ασυμπτωματικός αποικισμός του ανώτερου αναπνευστικού, ο οποίος ποικίλει ανάλογα με την ηλικία. Ασυμπτωματικοί φορείς μηνιγγιτιδόκοκκου είναι το 10% περίπου του γενικού πληθυσμού, αλλά τα ποσοστά κυμαίνονται από 2% σε παιδιά που δεν παρακολουθούν παιδικό σταθμό έως και 24-37% εφήβων και νεαρών ενηλίκων ηλικίας 15-24 ετών. Σε κλειστούς πληθυσμούς κατά τη διάρκεια επιδημιών το ποσοστό της φορείας αγγίζει το 100% . Πρόσφατη μελέτη από την Ελλάδα υπολογίζει τη φορεία μηνιγγιτιδοκόκκου σε 10,5% στο γενικό πληθυσμό με επιμέρους ποσοστά 13,1% και 11,3 σε παιδιά πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αντίστοιχα και 37,4% σε νεοσύλλεκτους. Στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική η μέση διάρκεια της φορείας υπολογίζεται σε περίπου 9 μήνες. Η φορεία βοηθά στην ανάπτυξη φυσικής ανοσίας.

Χρόνος επώασης

Ο χρόνος επώασης είναι 2 ως 10 ημέρες (συνήθως 3 ως 4).

Περίοδος μεταδοτικότητας

Η περίοδος μεταδοτικότητας του μηνιγγιτιδόκοκκου είναι όλη η περίοδος κατά την οποία ανευρίσκεται στο σάλιο και στις ρινοφαρυγγικές εκκρίσεις, έως και 24 ώρες μετά την έναρξη αποτελεσματικής αντιμικροβιακής αγωγής. Η πενικιλλίνη καταστέλλει παροδικά τους μικροοργανισμούς αλλά δεν τους εξαλείφει στις ρινοφαρυγγικές εκκρίσεις. Ο κίνδυνος δευτερογενούς προσβολής υπολογίζεται σε 2-4 περιπτώσεις ανά 1000 μέλη του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος. Αυτός ο κίνδυνος είναι 500-1000 φορές μεγαλύτερος εκείνου του γενικού πληθυσμού.