Σε κινούμενη άμμο το πολιτικό σκηνικό
Όσοι παρακολούθησαν τις συζητήσεις στα τηλεοπτικά πάνελ το βράδυ της περασμένης Κυριακής, όπου «ανέλυσαν» τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, θα ήταν σίγουροι ότι από την επόμενη το πρωί θα ξεκινήσει «αντιπαράθεση στα όρια της διάλυσης» στο κυβερνών κόμμα, που όπως έλεγαν αρκετοί «υπέστη μεγάλη ήττα»…
Όμως, όπως βλέπουμε τώρα, το πρόβλημα και την «αντιπαράθεση στα όρια της διάλυσης» έχουν το δεύτερο και το τρίτο κόμμα, οι αρχηγοί των οποίων το βράδυ της Κυριακής δήλωναν ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα και επισήμαναν την «μεγάλη πτώση της ΝΔ»…
Το κυβερνών κόμμα, έχασε μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων, όμως δεν τους είδε να πηγαίνουν στα άλλα κόμματα (και όσοι πήγαν, πήγαν σε κόμματα στα δεξιά του που δεν διεκδικούν, αντικειμενικά, την εξουσία). Έμειναν σπίτι τους οι περισσότεροι, που σημαίνει πως έστειλαν σήμα δυσαρέσκειας, αλλά βρίσκονται ακόμα στην αναμονή, περιμένοντας τις διορθωτικές κινήσεις του κόμματος τους. Και εδώ θα κριθεί η κυβέρνηση. Αν μπορέσει με αποτελεσματικά και άμεσα μέτρα σε συγκεκριμένους τομείς να αποδείξει ότι «πήρε το μήνυμα τους».
Από την άλλη, τα δυο άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, βρίσκονται από την επόμενη των εκλογών σε μα περιδίνηση, που κάθε μέρα που περνά γίνεται πιο έντονη.
Δεν είναι πια μουρμούρα και παράπονα αλλά έχει φτάσει να αμφισβητείται η συνολική πολιτική και στρατηγική των κομμάτων τους, ακόμα και η θέση του αρχηγού τους.
Και αυτό το τελευταίο είναι κάτι που εκ των πράγματων οδηγεί σε δημιουργία στρατοπέδων τα οποία στην διάρκεια της σύγκρουσης, οδηγούνται σε ακραίες καταστάσεις. Καταστάσεις που δεν είναι βέβαιο ότι μπορούν την επόμενη μέρα να ξεχαστούν και να υπάρχει πάλι ένα σύνολο συγκροτημένο.
Ο Πρόεδρος του Σύριζα, που ναι μεν δεν βλέπει αυτή την στιγμή να αμφισβητείται ευθέως, ως πρόσωπο, αλλά φωνές στο κόμμα του που όλο και δυναμώνουν αμφισβητούν τα πάντα. Τις πολιτικές του επιλογές, την στρατηγική του, τις επιλογές σε πρόσωπα ακόμα και στην προεκλογική του στρατηγική. Στην ουσία δηλαδή αμφισβητούν όλο το μοντέλο, σε όλα τα επίπεδα που ο ίδιος προσπαθεί να επιβάλλει. Δηλαδή εντέλει αμφισβητούν και τον ίδιο.
Πότε θα γίνει ευθέως αυτό το τελευταίο, δεν είναι σαφές, αλλά είναι πια πασιφανές ότι οδηγούμαστε εκεί, ιδίως , μέσα από σενάρια για «κεντροαριστερές συμμαχίες» και αλλά παρόμοια.
Αντίθετα, στο ΠΑΣΟΚ, η αντιπαράθεση άρχισε ανάποδα. Ξεκίνησε με την ευθεία αμφισβήτηση του προέδρου του κόμματος. Αμφισβήτηση που δεν έγινε μόνον από ένα πρόσωπο, αλλά από αρκετά και με διαφορετική αφετηρία το καθένα.
Αμφισβήτηση που πατά στην αποτυχία των εκλογικών στόχων αλλά και στην αδυναμία, όπως φάνηκε και σε αυτή την εκλογική μάχη, του ιδίου του κ. Ανδρουλάκη να συγκινήσει τον μέσο κεντρωο-κεντροαριστερο ψηφοφόρο. Η ΝΔ έχασε εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους και το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη δεν μπόρεσε να κάνει το άλμα και να πλησιάσει έστω σε απόσταση αναπνοής τον και πάλι με μειωμένο ποσοστό Σύριζα.
Το που θα οδηγήσει (και κυρίως πότε) η αμφισβήτηση αυτή του κ. Ανδρουλάκη δεν είναι ακόμα σαφές. Φαίνεται όμως πως τα πράγματα λαμβάνουν σιγά-σιγά μορφή χιονοστιβάδας, κάτι που αργά η γρήγορα θα αναγκάσει τον κ Ανδρουλάκη να σταματήσει τις καθυστερήσεις και να οδηγηθεί σε ξεκαθάρισμα.
Τι θα προκύψει από το ξεκαθάρισμα αυτό δεν είναι ούτε αυτό σαφές σήμερα, κυρίως γιατί απέναντι του δεν έχει ένα συγκροτημένο μέτωπο αλλά πολλούς «υποψήφιους αρχηγούς» με διαφορετικές γραμμές και κατευθύνσεις τον καθέναν.
Όλο αυτό το κλίμα στα δυο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης, ένα κλίμα που δεν διαφαινόταν ως τις εκλογές, από την μια βοηθά την ΝΔ να ξεπεράσει το μικρό σοκ της μη επιτυχίας των εκλογικών της στόχων και της δίνει ένα χρονικό περιθώριο με αλλαγές και κυβερνητικό ανασχηματισμό, να πάρει μια ανάσα.
Όμως, αν δεν προσέξει, κινδυνεύει η κυβέρνηση να πιστέψει πως η μη ύπαρξη -και πάλι- συγκροτημένης αντιπολίτευσης της αφήνει το περιθώριο να κινείται αργά, χωρίς άμεσα αποτελεσματικά μέτρα και με την σιγουριά του νικητή.
Αν όμως αυτό συμβεί, είναι βέβαιο ότι οι ψηφοφόροι που κυρίως δια της αποχής τους έστειλαν μήνυμα, θα απομακρυνθούν οριστικά, επιλέγοντας πια όποιο από τα αλλά κόμματα «θεωρούν πως μπορεί να τιμωρήσει την κυβέρνηση». Και μια τέτοια εξέλιξη δεν θα είναι μόνον αρνητική για την ίδια την κυβέρνηση και την ΝΔ αλλά και για την πορεία της χώρας, μια και συνήθως όταν αποφασίζεις να ψηφίσεις τιμωρητικά, δεν κάνεις και τις καλύτερες επιλογές….
