Η κατσίκα του γείτονα…

Οι Ευρωεκλογές αποτέλεσαν την απόλυτη «πανωλεθρία» για το πολιτικό σύστημα. Οι ψηφοφόροι πραγματοποίησαν την πιο βροντερή δήλωση. Οι κάλπες δεν αξιοποιήθηκαν για να πραγματοποιήσουν οι πολίτες πολιτικές επιλογές, αλλά για να αποδοκιμάσουν τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό. Αδιαμφισβήτητη νικήτρια η αποχή και μάλιστα με ιστορικό ρεκόρ και αυτό παρότι είχε δοθεί και η δυνατότητα της επιστολικής ψήφου. Μπορεί ο ουρανός να ήταν ανέφελος αλλά το αποτέλεσμα άστραψε και βρόντηξε. Και όμως, παρότι ο κατακλυσμός της αποδοκιμασίας για πρώτη φορά υπήρξε τόσο απόλυτος, και η συμμετοχή ήταν κατά πολύ μικρότερη της αποχής, ιδίως τα κόμματα που διεκδικούν να αποτελούν κυβερνητικές επιλογές, περιορίστηκαν να μιλούν ωσάν να πρόκειται για ψιλόβροχο.

Τα πολιτικά εγχειρίδια άνοιξαν στις σελίδες της διαχείρισης κρίσεων και κάποιες έτοιμες συνταγές ανασύρθηκαν για να αιτιολογήσουν τα αποτελέσματα. Για να μετατραπεί η πανωλεθρία σε «πανωλεθρίαμβο», επιστρατεύτηκαν στατιστικές που δείχνουν ότι και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες η αποχή είναι κυρίαρχη, ο καιρός και οι παραλίες, ακόμα και η κόπωση, λόγω συνεχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων. Λες και ο ψηφοφόρος καλείται για αγγαρεία, οι παραλίες και οι λιακάδες είναι σπάνιες στην Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι αποτελούν μέτρο σύγκρισης μονάχα όταν μας εξυπηρετεί.

Ακολούθησε η γνωστή προπαγάνδα για τους πολιτικούς αντιπάλους που δεν πέρασαν το εκλογικό πήχη και δεν πέτυχαν τους στόχους. Σε μια προσπάθεια να επικρατήσει το αξίωμα «υπάρχουν και χειρότερα», αντί της γενναίας αυτοκριτικής υιοθετήθηκαν μισόλογα για μηνύματα που ελήφθησαν και η ισοπέδωση του απέναντι. Το κομματικό ακροατήριο είχε κάτι να λέει, όπως και οι μιντιακοί βραχίονες των κομμάτων, αλλά η κατσίκα του γείτονα δεν αποτελεί πανάκεια για κάθε κομματική νόσο.

Τα όργανα άρχισαν ίσως όχι με την ίδια ένταση παντού, αλλά άρχισαν, και ως γνωστόν στα πανηγύρια όλα μπορούν να συμβούν. Οι κατσίκες του γείτονα μπορεί να φταίνε για όλα και να εύχεσαι να ψοφήσουν, αλλά δεν αρκούν για να πείσουν τους πολίτες να ψηφίσουν. Και χωρίς ψήφους στο τέλος πεθαίνουν τα κόμματα.