Ντουμιτρέσκου και Νικολαΐδης άφησαν «μόνο» τον μικρό Φίλιππο μέσα σε 1,5 χρόνο

Σοκ προκάλεσε η είδηση πως η Ρούξι Ντουμιτρέσκου απεβίωσε σε ηλικία μόλις 46 ετών, με τον Παναθηναϊκό να βγάζει αμέσως ανακοίνωση τιμώντας την πρώην αθλήτρια του. Η Ρουμάνα βολεϊμπολίστρια ήταν παντρεμένη με τον Ολυμπιονίκη του τάεκβοντο, Αλέξανδρο Νικολαΐδη, και είχε βιώσει την απώλεια του συζύγου της πριν από 1.5 χρόνο.

Ο γιος τους, Φίλιππος, ζει μία πραγματική τραγωδία, καθώς έχασε και τους δύο γονείς του σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, σε μία δυσάρεστη εξέλιξη που κανένα παιδί δεν πρέπει να βιώσει... Σύμφωνα με πληροφορίες, το βράδυ της Κυριακής (03/03) η πρώην αθλήτρια του «τριφυλλιού» υπέστη ανακοπή στο σπίτι της και άφησε την τελευταία της πνοή.

Η Ντουμιτρέσκου γεννήθηκε στο Γκαλάτι της Ρουμανίας στις 20 Απριλίου 1977 και άρχισε την καριέρα της στην Ελλάδα φορώντας την φανέλα των Βριλησσίων (1997-2003), προτού πάρει μεταγραφή το καλοκαίρι του 2003 στον Παναθηναϊκό. Εκεί πραγματοποίησε μία «μυθική» καριέρα που την ξεχώρισε ως μία από τις σπουδαιότερες βολεϊμπολίστριες που έχουν παίξει στη χώρα μας.

Η Ρουμάνα αθλήτρια διετέλεσε τα τελευταία δύο χρόνια της παρουσίας της στο «τριφύλλι» ως αρχηγός της ομάδας, ενώ το 2010 αποφάσισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση και επέστρεψε πάλι για μια σεζόν στον Ηρακλή Κηφισιάς (2013/14). Συνολικά στην καριέρα της κατέκτησε 7 Πρωταθλήματα, 8 Κύπελλα και σε προσωπικό επίπεδο βραβεύτηκε 2 φορές MVP σε τελικούς Κυπέλλου.

Παναθηναϊκός: «Εμβληματική φυσιογνωμία των ''φίνων'' κοριτσιών»

Η ανακοίνωση του Παναθηναϊκού αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος εκφράζει τα βαθιά του συλλυπητήρια για τον απρόσμενο χαμό της εμβληματικής αρχηγού της γυναικείας ομάδας βόλεϊ, Ρούξι Ντουμιτρέσκου. Στη θλίψη βυθίστηκε σύσσωμος ο Σύλλογος στην είδηση του χαμού της Ρούξι Ντουμιτρέσκου που έφυγε από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία μόλις 46 ετών.

Η Ντουμιτρέσκου ήταν η εμβληματική φυσιογνωμία των φίνων κοριτσιών στη σύγχρονη ιστορία και μάλιστα εδώ και λίγους μήνες αποτελούσε την πρέσβειρα του Παναθηναϊκού στη Ρουμανία. Ήταν ένα μικρό δείγμα ένδειξης τιμής του Συλλόγου προς την αθλήτρια που κράτησε ψηλά την πράσινη σημαία.

Γεννήθηκε την πόλη Βαλτσέα και ξεκίνησε το βόλεϊ στην ομάδα της Ντάτσια Πιτέστι στη Ρουμανία, ενώ ήταν διεθνής τόσο με την εθνική Ρουμανίας κάτω των 20 ετών από το 1992, όσο και με την ομάδα γυναικών, όταν στα 17 της αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πετοσφαίρισης στη Βραζιλία.

Το 1997 ήρθε στην Ελλάδα για την ομάδα των Βριλησσίων που πήρε ένα πρωτάθλημα και τρία κύπελλα Ελλάδας.Η Ρούξι Ντουμιτρέσκου έχει γράψει τη δική της ιστορία με τα πράσινα χρώματα και τίμησε την πράσινη φανέλα από το 2003 μέχρι το 2010.

«Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα ερχόμουν πιο νωρίς στον Παναθηναϊκό»

Συνολικά με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε 6 πρωταθλήματα Α1 (2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010), 7 Κύπελλα Ελλάδας (2000, 2003, 2005, 2006, 2008, 2009, 2010), ενώ βραβεύθηκε δύο φορές MVP σε τελικούς Κυπέλλου (2005, 2008). Σε ευρωπαϊκό επίπεδο κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο Challenge Cup (2009). Επανήλθε το 2013 και αγωνίστηκε για μία σεζόν με τον Ηρακλή Κηφισιάς.

Με την Εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε για πέντε χρόνια με αρχή τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 στην πρώτη συμμετοχή του γυναικείου βόλεϊ σε Ολυμπιακή διοργάνωση και κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στους Μεσογειακούς αγώνες του 2005 στην Ισπανία. Σαν επικήδειο κρατάμε κάποια λόγια της που είχε πει κατά καιρό για τον Σύλλογο.

-«Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα ερχόμουν πιο νωρίς στον Παναθηναϊκό».

-«Μου το έχει περάσει ο κόσμος του Παναθηναϊκού. Αυτοί με έκαναν Παναθηναϊκό και εγώ εκδηλώνομαι έτσι. Με έχουν κατηγορήσει πολλοί ότι μιλάω σαν οπαδός και δεν θα έπρεπε να το κάνω γιατί είμαι αθλήτρια. Το κάνω όμως αυτό γιατί έτσι το νιώθω

-«Η σημαία του Παναθηναϊκού είναι μία και έχει πάνω της το Τριφύλλι. Εμείς οι αθλητές είμαστε περαστικοί από τον Παναθηναϊκό».

«Θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο του Παναθηναϊκού γιατί μα σεβόταν πάντα και δεν έδινε σημασία στη εμφάνιση μας αλλά στον τρόπο παιχνιδιού μας. Και με στολή αστροναύτη να παίζαμε, πάλι το ίδιο χειροκρότημα θα εισπράτταμε».