Πετρετζίκης για την πατρότητα: Δεν γίνεται να πείσεις ένα παιδί να φάει μπρόκολο ενώ εσύ δίπλα τρως πιτόγυρο
Για τις διατροφικές συνήθειες της οικογένειάς του μίλησε ο γνωστός σεφ και για τις παιδικές αναμνήσεις που τον οδήγησαν στο επάγγελμα αυτό.
Στο «Marie Claire» μίλησε ο Άκης Πετρετζίκης που πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο του βιβλίο με τίτλο «Ευκολάκι» και μίλησε για τις παιδικές μνήμες, την επαγγελματική του διαδρομή, αλλά και για την πατρότητα.
«Θυμάμαι με πόσο ενθουσιασμό παρακολουθούσα τον παππού μου να ψήνει κοτόπουλο έξω απ’ το σπίτι. Μ’ άρεσε να τον βλέπω, να μυρίζω τα αρώματα του ψητού και να αισθάνομαι ότι κάπως τον βοηθούσα κι εγώ, έστω με την παρέα που του έκανα. Μετά ήταν η μαμά και οι ζύμες της, τα μοσχομυριστά φαγητά της και η προσήλωσή της όταν τα ετοίμαζε. Έχωνα τα χέρια μου στις ζύμες, γιατί ήταν σαν πλαστελίνες. Αυτές είναι δυο παιδικές αναμνήσεις από τη μαγειρική στο σπίτι μας.
Αργότερα, στην ενήλικη ζωή μου, όταν αποφάσισα ότι δεν θα μπορούσα να δουλεύω μέσα σ’ ένα γραφείο, άρχισα τα ταξίδια, που μου άρεσαν πολύ αλλά ήταν και ακριβά για την ηλικία μου. Ξεκίνησα, λοιπόν, δουλεύοντας στον κλάδο της εστίασης σε διάφορες περιοχές ανά την Ελλάδα. Αυτό ήταν, κόλλησα» εξήγησε.
Μιλώντας για τον τρόπο που προσεγγίζει την μαγειρική πια τόνισε: «Η πατρότητα δεν άλλαξε τον τρόπο που προσεγγίζω τη μαγειρική. Μ’ έβαλε στη διαδικασία να αναρωτηθώ πώς αποκτούν τα παιδιά τις δικές τους γευστικές προτιμήσεις και συνήθειες. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα είναι ότι τα παιδιά μιμούνται τους γονείς και στο διατροφικό κομμάτι. Δεν γίνεται, για παράδειγμα, να προσπαθήσεις να πείσεις ένα παιδί να φάει μπρόκολο ενώ εσύ δίπλα τρως πιτόγυρο. Οπότε, ό,τι τρως εσύ θα μάθει να τρώει και το παιδί. Στο σπίτι μαγειρεύουμε και εγώ και η γυναίκα μου, γιατί αυτό που θέλουμε να περάσουμε στα παιδιά μας είναι η μαγειρική ως καθημερινή συνήθεια για όλους. Κατά την άποψή μου, δεν διαφέρει καθόλου το να μάθω να μιλάω και να περπατάω από το να μαγειρεύω. Γιατί πρέπει να φάω για να επιβιώσω».
