Ολυμπιακός: Τα σχήματα του Μπαρτζώκα και η ευκαιρία για το φαινόμενο του «χαμαιλέοντα»

Η εποχή που ο Ολυμπιακός κινείται γύρω από ένα ή δυο σταρ, ανήκει στο παρελθόν. Οι «ερυθρόλευκοι», διαθέτουν παραπάνω από τρεις παίκτες που μπορούν να πάρουν την προσπάθεια όταν η μπάλα «ζεματάει» και το ρόστερ είναι γεμάτο σε κάθε διαθέσιμη θέση. 

Γράφει ο Χρήστος Μπατάκας

Οι «ευχάριστοι πονοκέφαλοι» είναι ένα αρκετά παλιό δημοσιογραφικό κλισέ, όμως στην περίπτωση του Γιώργου Μπαρτζώκα, αυτό δίνει την κατάλληλη περιγραφή για το υλικό που διαθέτει. Ο πολυμορφισμός και τα διαφορετικά σχήματα, ανάλογα με τις ανάγκες του παιχνιδιού μοιάζει το καλύτερο «όπλο» για μια διοργάνωση που οφείλεις συνεχώς να προσαρμόζεσαι σε νέα δεδομένα.

Φουρνιέ, Βεζένκοφ και λίγο από... δεινόσαυρο

Η συνύπαρξη Φουρνιέ και Βεζένκοφ, όταν στο παρκέ βρίσκεται και ο Φαλ μοιάζει... cheat code! Γνωρίζουν και οι πέτρες, πως ο Φαλ είναι ένας παίκτης που 9/10 φορές, χρειάζεται double-team.

Με δυο εκτελεστές στο «3» και στο «4», η αντίπαλη ομάδα θα πρέπει να ρισκάρει, αφού ο «δεινόσαυρος» του Ολυμπιακού είναι και καλός δημιουργός. Είτε θα αναιρέσει την βοήθεια στον Φαλ και θα πάει στο «ένας με έναν», είτε ο Γάλλος θα βρει την πάσα σε κάποιον από τους δυο. 

Της αμύνης τα παιδιά...

Γουόκαπ, Φαλ (αφού ακόμα ο Μιλουτίνοφ δεν είναι διαθέσιμος) και Παπανικολάου, συνθέτουν μια τριάδα «φωτιά» στην άμυνα. Ο Γουόκαπ είναι ο καλύτερος αμυντικός στον θεσμό και ο Φαλ ένα «σκιάχτρο». Γνωστά αυτά. Ο Παπανικολάου είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε άμυνα και επίθεση. 

Καλά όλα αυτά, αλλά ποιος θα βάλει την μπάλα στο καλάθι; Εκεί, μια πιθανή επιλογή του Ντόρσει στο «2» και του Βεζένκοφ στο «4» θα δώσει την απάντηση, αφού ο Ντόρσει έχει την ικανότητα να δημιουργεί για τον εαυτό του (ενίοτε και για τον Φαλ) και ο Βεζένκοφ βλέπει πάντα το καλάθι... βαρέλι. Και μπορεί ο Γουόκαπ να μην απειλεί συχνά με σουτ, ωστόσο η ικανότητα του στο pick n roll είναι κι αυτό «επίθεση».

Της... δημιουργίας το «κάγκελο» και το πάθημα

Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν αποδείξει πως δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα δημιουργίας μέσα στην σεζόν. Δεν είναι μόνο οι 26 ασίστ με την Εφές, αλλά και το γεγονός πως το ρόστερ εμπεριέχει δημιιουργούς από το «1», μέχρι το «5». Θυμάμαι τουλάχιστον τρεις φάσεις «καρμπόν» που ο Φαλ είδε το κόψιμο των συμπαικτών του και μοίρασε την μπάλα. Ακόμη και ο Φουρνιέ, που δεν ήταν γνωστός για την δημιουργία του, σε κάθε παιχνίδι συνεισφέρει σε αυτόν τον τομέα.

Βέβαια, μια και πιάσαμε τα πεπραγμένα απέναντι στην Εφές, αλλά και τα διαφορετικά σχήματα, οφείλουμε να πούμε και για τα όσα δεν λειτουργούν. Είναι γνωστό πως ο Μπαρτζώκας προτιμάει μια motion επίθεση, με ελάχιστες (εώς καθόλου) ντρίπλες. Ουσιαστικά, όσο λιγότερο σκάει η μπάλα στο παρκέ, τόσο πιο γρήγορα αλλάζει χέρια, μέχρι να δημιουργηθει το «ρήγμα».

Ο Μπαρτζώκας επέλεξε να έχει στο ίδιο σχήμα τον ΜακΚίσικ μαζί με τον Ντόρσει. Μπορεί και οι δυο να ήταν εξαιρετικοί και να προσέφεραν πόντους, ωστόσο σε αυτά τα λιγότερο από εννιά λεπτά που συνυπήρξαν, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν στον συντελεστή +-, τον αριθμό -8. Δηλαδή, μπορεί η επίθεση να λειτουργούσε αρμονικά, ωστόσο η άμυνα έχανε σε μέγεθος. Σε κάθε επιλογή βέβαια, κάτι κερδίζεις και κάτι θυσιάζεις...