Οι λεμούριοι δείχνουν τον τρόπο που οι άνθρωποι ανακάλυψαν τη μουσική

Ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι εξελίχθηκαν και ανακάλυψαν τη μουσική παραμένει ένα μυστήριο, ωστόσο οι λεμούριοι της Μαδαγασκάρης θα μπορούσαν να ρίξουν φως σε αυτή την υπέροχη ανακάλυψη του ανθρώπινου είδους. 

Μελέτη που έγινε σε λεμούριους της Μαδαγασκάρης θα μπορούσε να δώσει μια καλύτερη εικόνα για το πώς εξελίχθηκαν οι άνθρωποι για να δημιουργήσουν μουσική. Η συγγραφέας Δρ Chiara De Gregorio από το Πανεπιστήμιο του Warwick ανέφερε ότι οι λεμούριοι indris επικοινωνούν με το τραγούδι, χρησιμοποιώντας παρόμοιο τρόπο με τα πουλιά και τους ανθρώπους.

Όπως προέκυψε από την έρευνα, χρησιμοποιούν επίσης ρυθμικές φωνές, όπως οι συναγερμοί για να ειδοποιήσουν τα μέλη της οικογένειας για την παρουσία αρπακτικών. Η έρευνα υποδηλώνει ότι η βάση του τραγουδιού θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί νωρίς στην ανθρώπινη εξέλιξη, ξεκινώντας από αυτές τις εκκλήσεις συναγερμού.

Οι λεμούριοι indris, γνωστοί ως «λεμούριοι τραγουδιστές» ζουν σε μικρές οικογενειακές ομάδες στο τροπικό δάσος της Μαδαγασκάρης και επικοινωνούν χρησιμοποιώντας τραγούδια. Παρατηρήθηκαν να τραγουδούν όταν χάνουν ο ένας τον άλλον από τα μάτια τους στα πυκνά δάση, νωρίς το πρωί για να υποδηλώσουν την παρουσία τους ως οικογενειακή ομάδα, αλλά και για να απειλήσουν άλλες οικογενειακές ομάδες.

Οι ερευνητές, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Τορίνο, έχουν χρησιμοποιήσει δεδομένα που έχουν συγκεντρωθεί τα τελευταία 15 χρόνια.

Σε αυτό το διάστημα, ανακάλυψαν ότι οι κλήσεις των λεμούριων έχουν έναν σταθερό ρυθμό, γνωστό ως ισοχρονία, δείχνοντας ομοιότητα με τη μουσική.

Οι λεμούριοι indris έχουν «τον μεγαλύτερο αριθμό φωνητικών ρυθμών που μοιράζονται με το ανθρώπινο μουσικό ρεπερτόριο – ξεπερνώντας τα ωδικά πτηνά και άλλα θηλαστικά», είπε ο Δρ De Gregorio.

Η Dr Daria Valente, από το Πανεπιστήμιο του Τορίνο, πρόσθεσε: «Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τις εξελικτικές ρίζες του μουσικού ρυθμού, αποδεικνύοντας ότι τα θεμελιώδη στοιχεία της ανθρώπινης μουσικής μπορούν να εντοπιστούν στα πρώιμα συστήματα επικοινωνίας των πρωτευόντων θηλαστικών».

Η μελέτη τους δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Annals of the New York Academy of Sciences.