Ο «Μαύρος Σεπτέμβρης» του 1972 - Οι Ολυμπιακοί Αγώνες που όλοι θέλουν να ξεχάσουν
Το 1972, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, γράφτηκε μία από τις σκοτεινότερες σελίδες της διοργάνωσης από τον «Μαύρο Σεπτέμβρη».
Η Σφαγή του Μονάχου! Έτσι ονομάστηκε η τραγωδία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972, στην πόλη της Γερμανίας. Εκεί όπου εννέα Ισραηλινοί αθλητές, πέντε Παλαιστίνιοι και ένας αστυνομικός έχασαν την ζωή τους, στον βωμό της αναγέννησης της Δυτικής Γερμανίας.
Ο «Μαύρος Σεπτέμβρης», μία παλαιστινιακή ένοπλη οργάνωση, κόστισε την ζωή 17 ατόμων, στο πλαίσιο της κορυφαίας αθλητικής διοργάνωσης παγκοσμίως. Ο χαμός των Ισραηλινών θρηνείται μέχρι και σήμερα, για αυτό η Adidas λάνσαρε μία καμπάνια επανακυκλοφορώντας τα παπούτσια στίβου του 1972, με πρωταγωνίστρια της καμπάνιας την Μπέλα Χαντίντ. Η κολοσσός αθλητικής ένδυσης όμως, απέσυρε το μοντέλο από την σειρά διαφήμισης, καθώς έχει καταγωγή από την... Παλαιστίνη.
Το «φιλικό» Ολυμπιακό Χωριό
Οι Γερμανοί είχαν αναλάβει την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων το 1972, στο Δυτικό τμήμα της χώρας, μιας και που δεν είχαν ενωθεί ακόμη, καθώς το Τείχος του Βερολίνου δεν είχε γκρεμιστεί. Η εν λόγω χώρα ήθελε να αναλάβει την διεξαγωγή των Αγώνων, με στόχο να «καθαρίσει» την ιστορία της από τις προηγούμενη δεκαετίες, μετά τον βάρβαρο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την έξαρση των Ναζί. Δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να επαναληφθεί το φιάσκο του 1936, όταν ο Αδόλφος Χίτλερ εκμεταλλεύτηκε τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου για την δική του προπαγάνδα.
Έτσι, τα μέτρα ασφαλείας στο Ολυμπιακό Χωριό ήταν χαλαρά, με την διοργανώτρια χώρα να μην θέλει να καταπιέζει τους αθλητές. Ωστόσο, λέγεται πως η απουσία Αρχών ήταν... σκόπιμη και δεν είχε καλό υπόβαθρο. Οι αθλητές έμπαιναν και έβγαιναν στον χώρο χωρίς να επιδεικνύουν την ταυτότητα αθλητή, σκαρφάλωναν στους φράκτες και ο διαχωρισμός των εθνικών τμημάτων δεν ήταν δίκαιος.
Η ισραηλινή ανησυχία
Η διοργανώτρια χώρα είχε εγκαταστήσει την ομάδα του Ισραήλ σε ένα πιο απομονωμένο τμήμα του Ολυμπιακού Χωριού και ο αρχηγός της αποστολής, Σμουέλ Λάλκιν, είχε επισημάνει τις ανησυχίες του στις γερμανικές Αρχές. Ωστόσο, εκείνες τον διαβεβαίωσαν πως η ασφάλεια στον εν λόγω χώρο θα είναι πιο έντονη.
Αυτό δεν έκανε την περιοχή λιγότερο ευάλωτη όμως. Επομένως, ο Λάλκιν συνέχιζε να πιέζει για την αλλαγή καταλύματος, καθώς θεωρούσε πως ήταν πολύ πιθανή μία επίθεση στους συμπατριώτες αθλητές του από έξω. Έτσι, οι διοργανωτές ζήτησαν από έναν έγκριτο ψυχολόγο της εποχής, τον Τζορτζ Σίμπερ, να κατασκευάσει και να παρουσιάσει 26 σενάρια ενδεχόμενης επίθεσης στην αποστολή των Ισραηλινών. Το συγκεκριμένο πρότζεκτ ονομάστηκε «Κατάσταση 21».
Παρά την πρωτοβουλία της Γερμανίας να δημιουργήσει αυτό το σχέδιο ασφαλείας, δεν το ακολούθησε στο τέλος. Οι διοργανωτές δεν ήθελαν τα τρομάξουν τους αθλητές. Ήθελαν τα μέτρα να είναι πιο χαλαρά, προσδίδοντας ελευθερία, με στόχο να δημιουργήσουν μία όμορφη εικόνα στην Ευρώπη και στον κόσμο. Προφανώς, η κατάληξη δεν ήταν αίσια.
Η Σφαγή του Μονάχου
Στο τέλος της ημέρας, η χαλαρότητα των Γερμανών κόστισε ανθρώπινες ζωές. Ο «Μαύρος Σεπτέμβρης», μία ένοπλη οργάνωση Παλαιστίνιων, έδρασε στο Μόναχο. Ήταν γνωστό πως κυνηγούσαν Ισραηλινούς, καθώς οι διαμάχη μεταξύ τους κρατά πολλά χρόνια. Ακόμη και σήμερα με τον πόλεμο που ξέσπασε στην λωρίδα της Γάζας, το 2023.
Αυτό φοβόταν και ο Σμουέλ Λάλκιν όταν διαμαρτυρόταν συνεχώς για την εγκατάσταση που τοποθετήθηκαν με τους συμπατριώτες του. Δυστυχώς, δικαιώθηκε! Οργανωμένη απαγωγή έλαβε χώρα κατά της ισραηλινής αποστολής και παρά το γεγονός πως οι γερμανικές Αρχές προσπάθησαν να μην θρηνήσουν θύματα, δεν τα κατάφεραν.
Ο «Μαύρος Σεπτέμβρης» πήρε την ζωή εννέα Ισραηλινών αθλητών και ενός Γερμανού αστυνομικού. Μέσα στην αναμπουμπούλα χάθηκα και πέντε Παλαιστίνιοι της οργάνωσης. Συνολικά, ο τραγικός απολογισμός ανέφερε πως 17 άτομα άφησαν την τελευταία τους πνοή.
Γιώτα Κουφού
