Νόμιμο ή ηθικό
Τελικώς, ο φόβος ότι η προανακριτική επιτροπή για την εγκληματική τραγωδία των Τεμπών δεν θα είχε ούτε καν την ευκαιρία να συνδράμει στην αποκάλυψη της αλήθειας, επιβεβαιώθηκε. Ουσιαστικά δεν έγινε ούτε επιτροπή της μιας μέρας, ενώ -ίσως το χειρότερο- ήταν η κατάθεση υπομνήματος που περισσότερο παραπέμπει σε ένα «ραβασάκι» παρά σε ένα κείμενο επαρκές νομικά και πολιτικά.
Ακόμα όμως και αν ήταν πλήρες, το υπόμνημα δεν παραπέμπει σε μια γενναία στάση, όπως είχε χαρακτηριστεί η στάση Τριαντόπουλου ακόμα και από τον πρωθυπουργό, αντιθέτως παραπέμπει στα όσα μέχρι στιγμής έχουν χαρακτηριστεί ως συγκάλυψη και καταγράφεται στο σύνολο των δημοσκοπήσεων. Εξάλλου δεν είναι λίγοι αυτοί που θυμούνται τη στάση του περιφερειάρχη Αγοραστού όταν κλήθηκε να απαντήσει στην κοινοβουλευτική επιτροπή και επικαλέστηκε το δικαίωμα της σιωπής. Η σιωπή ακόμα και αν είναι νόμιμη πολιτικά, δεν είναι ηθική.
Η ηθική -είναι ολοφάνερο- στα μάτια πολλών βρίσκεται σε έλλειψη στο πολιτικό μας τοπίο, για αυτό και βρίσκεται σε φάση τεκτονικών αλλαγών. Τα Τέμπη λειτουργούν ως καταλύτης, διαλύοντας ισορροπίες και δημιουργώντας καινούργιες, οι οποίες θα χρειαστούν χρόνο για να σταθεροποιηθούν. Η παράμετρος του χρόνου πάντως δεν φαίνεται να αντιμετωπίζεται με λογική επισπεύδουσα, ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από ολόκληρη την αντιπολίτευση.
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε κατάσταση εσωστρέφειας και ενώ η κυβέρνηση χάνει με ραγδαίο τρόπο την «μονοκρατορία» της, όχι απλά δεν κερδίζει αλλά ακολουθεί σε πτωτική πορεία. Η προβληματική κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι προδήλως σε εξέλιξη και αν δεν γίνει μια αναστροφή που θα οδηγεί σε ένωση δυνάμεων, θα ζήσει με τις διασπάσεις και τις συνέπειες τους.
Οι λεγόμενες αντισυστημικές δυνάμεις ζουν μάλλον σε ένα εύφορο πολιτικά φεγγάρι και εισπράττουν δημοσκοπικά την στάση τους στα Τέμπη. Έτσι η Πλεύση Ελευθερίας βρίσκεται σε πορεία εκτίναξης και από μικρότερο κοινοβουλευτικό κόμμα, σε θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης, και πολλοί αναρωτιούνται αν θα μονιμοποιηθεί σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η Ελληνική Λύση κάνει παρόμοια πορεία στις μετρήσεις, χωρίς ισχυρό αντίπαλο, αφού η Φωνή Λογικής φάνηκε να ξεφουσκώνει δημοσκοπικά το τελευταίο διάστημα. Η Νίκη είναι ένα ιδιόμορφο κόμμα και δεν στηρίζεται τόσο σε μετρήσεις αλλά στην ευλογία της εκκλησίας.
Η κατάσταση ψάχνει να βρει εκφραστές, ενώ οι εν δυνάμει εκφραστές, το τι θα εκφράσουν. Δεν είναι τυχαίο ότι βρισκόμαστε σε ένα σημείο που αναρωτιόμαστε για το νόμιμο και το ηθικό, ενώ δεν μπορούμε να περιγράψουμε πού πάμε. Ίσως τελικά και πολιτικές εφεδρείες να επιστρατευτούν, προσφέροντας έξοδο από ένα πιθανό αδιέξοδο. Το σίγουρο είναι ότι ο χρόνος μοιάζει να τρέχει πολύ πιεστικά…
