Η πειστική νίκη του Ολυμπιακού στη Σουηδία, με εμφάνιση καλύτερη από εκείνη κόντρα στη Μπράγκα

Το... φτωχό 1-0, δεν αντικατοπτρίζει τη γενική εικόνα της αναμέτρησης στο στάδιο «Ελέντα» του Μάλμε. Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος στο μεγαλύτερο μέρος και κατάφερε να φύγει με «διπλό» από την έδρα της αρκετά επικίνδυνης και άκρως επιθετικής πρωταθλήτριας Σουηδίας.

Το ίδιο, βέβαια, δεν μπορούμε να το πούμε για την αμυντική λειτουργία της σουηδικής ομάδας, δεδομένο το οποίο ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ μπόρεσε να διαβάσει πριν από την αναμέτρηση και να το εκμεταλλευτεί. Η συνταγή της επιτυχίας;

Η γνωστή. Ασφυχτική πίεση στο αμυντικό τρίτο του αντιπάλου και γρήγορες μεταβιβάσεις από την άμυνα στην επίθεση, με άλλα λόγια άμεσο transition. Πλάνο που ταίριαξε γάντι στον Ζέλσον που έκανε ότι ήθελε στην αριστερή πλευρά κι αν συνεχίσει έτσι, θα κάνει πολλούς να ξεχάσουν την απουσία του Ποντένσε.

Έφτιαξε ευκαιρίες δημιουργώντας -με την τεχνική του- ρήγματα στην αμυντική τετράδα, πήρε μπάλες και έτρεξε στην αντεπίθεση κι από μια τέτοια ενέργεια ήρθε το πρώτο και νικητήριο γκολ. Με τη μεταφορά της μπάλας από τον Πορτογάλο εξτρεμ πίσω από την σέντρα μέχρι τα όρια της αντίπαλης περιοχής και την ικανότητα του Ελ Κααμπί να βρίσκει τα κενά, ήρθε ένα υπέροχο γκολ και οι ερυθρόλευκοι πήραν το -καθοριστικό τελικά- προβάδισμα που άξιζαν.

Το βαρόμετρο Ζέλσον και ο Ρέτσος που άλλαξε όλη την εικόνα

Το χθεσινό παιχνίδι (24/10) απέδειξε ότι η ποιότητα του Ζέλσον Μαρτίνς θα βοηθήσει πολύ στο δημιουργικό σκέλος τους ερυθρόλευκους. Παιχνίδι με το παιχνίδι θα γίνεται όλο και καλύτερος κι αν μπορέσει να μείνει υγιής, καθώς η προδιάθεση του στους τραυματισμούς τον αφήνει συχνά πίσω, η αναμέτρηση με την Μάλμε θα αποδειχθεί εφαλτήριο για τη συνέχεια.

Ωστόσο, εκτός από την αξιόλογη επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού, το πιο σημαντικό σκέλος ήταν το αμυντικό. Ο Παναγιώτης Ρέτσος γύρισε στο αρχικό σχήμα και... κούμπωσε τους πάντες και τα πάντα γύρω του. Ο Κοστίνια ήταν καθοριστικός με μια αρκετά γεμάτη εμφάνιση, παίζοντας και τα δύο άκρα της άμυνας με διαφορετικές απαίτησεις, αφού στα τελευταία λεπτά εκτός από τον Ορτέγκα αποχώρησε και ο Πιρόλα.

Αν κάτι έπρεπε να μην ξεχάσουν το βράδυ της Πέμπτης (24/10) οι ερυθρόλευκοι ήταν η ικανότητα της πρωταθλήτριας Σουηδίας να δημιουργεί και να σκοράρει. Ο Ολυμπιακός φέτος δεν βγάζει την απαιτούμενη σιγουριά στα μετόπισθεν. Αυτό, άλλωστε, επιβεβαιώθηκε και στο τελευταίο παιχνίδι του πρωταθλήματος με τον Λεβαδειακό όπου δέχθηκε δύο τέρματα παρότι είχε προηγηθεί με 2-0.

Χθες η εικόνα ήταν διαφορετική και οι ερυθρόλευκοι αμυντικά παίρνουν 10/10 και ίσως αυτός ήταν και ο παράγοντας Χ που οδήγησε στην νίκη.

Τα παιχνίδια αυτά πρέπει να τα κερδίζεις παρά να τα παίζεις

Σε αυτή τη φάση, ο Ολυμπιακός φαίνεται να ψάχνεται ακόμα. Το θετικό όμως είναι ότι η εικόνα του βελτιώνεται, ενώ δεν πληρώνει και ακριβά ως τώρα τα στραβοπατήματά του. Το διπλό στην Σουηδία είναι μια τέτοια περίπτωση. Το ματς, το κλείδωσαν οι ερυθρόλευκοι και πήραν τους 3 βαθμούς που θα αποδειχθούν «χρυσός» για την συνέχεια του League Phase, αν υπάρξει φυσικά η ανάλογη συνέχεια.

Κι επειδή πολύς κόσμος συγκρίνει τη χθεσινή νίκη με εκείνη που προηγήθηκε στο «Καραϊσκάκης» με αντίπαλο τη Μπράγκα, καμία σχέση! Για όσους έχουν ασθενή μνήμη, ο Ολυμπιακός σε πλήρη αντίθεση με το τελευταίο του ματς, στο πρώτο ημίχρονο με αντίπαλο τους Πορτογάλους ήταν κακώς και θα μπορούσε να έχει δεχθεί τουλάχιστον ένα γκολ. Χρειάστηκε το λάθος του Ορτα για να προέλθει το 1-0 και να ακολουθήσει η καταιγίδα στο β' ημίχρονο με άλλα δύο γκολ και ισοπεδωτική εμφάνιση. 

Χθες, ο Ολυμπιακός έκανε ό,τι ακριβώς είχε βγει από το πλάνο του προπονητή του πριν από τη σέντρα. Ο Βάσκος τεχνικός είχε μιλήσει στη συνέντευξη Τύπου για σταθερότητα κι αυτό ακριβώς έγινε από τους ποδοσφαιριστές του. Μπήκαν δυνατά από το ξεκίνημα, κράτησαν θέσεις, είχαν ξεκάθαρους ρόλους, πάτησαν γερά στις μονομαχίες κι εκμεταλλεύθηκαν κάθε σπιθανή κενού γηπέδου. 

Ο «ζογκλέρ», ο Ελ Κααμπί και το τρίγωνο που έκανε τη διαφορά

Ο Ζέλσον στα καλά του ανήκει στην κατηγορία των top class ποδοσφαιριστών κι αν συνεχίσει έτσι είναι δεδομένο ότι θα το βρει καλύτερα και στο σκοράρισμα, τομέας στον οποίο ως τώρα δείχνει μια αδικαιολόγητη νευρικότητα και φούρια. 

Πολύς κόσμος είδε ως MVP της αναμέτρησης τον σκόρερ του γκολ, με τον Μαροκινό εκτελεστή να έχει κερδίσει και το πέναλτι που δεν μπόρεσε για μερικά εκατοστά να αξιοποιήσει. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι πως τη βασική διαφορά στην εξέλιξη του ματς έκανε το τρίγωνο που σχημάτισαν οι Κοστίνια, Ρέτσος και Εσε. 

Ο Πορτογάλος μπακ πήρε άνετα το Όσκαρ του δεύτερου ανδρικού ρόλου πίσω από τον συμπατριώτη του Ζέλσον. Αριστος ανασταλτικά, πεινασμένο σκυλί στις μονομαχίες, ενώ όταν χρειάστηκε να μετακομίσει αριστερά έκανε με το εξωτερικό την υπέροχη 30άρα πάσα για να κερδίσει το πέναλτι ο πανούργος Ελ Κααμπί. 

Η γεμάτη εμφάνιση του «λυσσασμένου» Σαντιάγκο Εσε

Ο Ρέτσος ήταν σχεδόν αλάνθαστος, πέρα από μία λάθος πάσα στο τελευταίο δεκάλεπτο της αναμέτρησης, ενώ καθάρισε όλες τις μονομαχίες που μπήκε στη διάρκεια του αγώνα. Οσο για τον Έσε, η προσπάθειά του ήταν πραγματικά εντυπωσιακή. Όχι μόνο βρισκόταν παντού, αλλά φώναζε και στους υπόλοιπους να μη χαλαρώσει κανείς ούτε δευτερόλεπτο, λες κι έπαιζε σε τελικό Μουντιάλ με τη φανέλα της Αργεντινής. Για τέτοια τρέλα και τέτοιο πάθος μιλάμε...

Κι επειδή γίνεται πολλή κουβέντα συγκριτικά με τις επιδόσεις της ίδιας ομάδας στο πρωτάθλημα, η απάντηση είναι ακόμη πιο απλή. Στα εντός των συνόρων παιχνίδια και δη σε αυτά με μικρομεσαίους αντιπάλους, η προσπάθεια δεν είναι ανάλογη. Κάποιοι παίκτες δεν έχουν την ίδια προσέγγιση, θεωρούν ότι τα συγκεκριμένα ματς είναι εύκολα ή ότι η νίκη θα έρθει με κάποιο τρόπο, με αποτέλεσμα να χαμηλώνουν οι στροφές της μηχανής και να φτάνουμε σε αναπάντεχες γκέλες. 

Οσο σφιχτά κι αν παίζει μια άμυνα, δεν γίνεται μια ομάδα με τέτοια ποιότητα και τόσο μεγάλο βάθος στο ρόστερ να μην μπορεί να βρει τρόπους να τη διασπάσει, αρκεί η ένταση και η πίεση να χτυπήσει... κόκκινο για όσο χρειαστεί. Με ημίμετρα και ελλειπή προσπάθεια, η γκέλα καραδοκεί. Οι μέτριες εμφανίσεις, είναι για τους... μέτριους και ο Ολυμπιακός δεν έχει σε τέτοια κατηγορία ούτε τον προπονητή του, ούτε τη συντριπτική πλειοψηφία των παικτών του.