Έστησαν σε αυλή εκκλησίας άγαλμα του Άγιου Παΐσιου σε φυσικό μέγεθος
Εδώ και μερικές ημέρες έχει στηθεί στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας στο Ναύπλιο ένα ομοίωμα του Αγίου Παϊσίου σε φυσικό μέγεθος.
Εδώ και μερικές ημέρες έχει στηθεί στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας στο Ναύπλιο ένα ομοίωμα του Αγίου Παϊσίου σε φυσικό μέγεθος.
Όπως είναι λογικό, το έργο συγκινεί και εμπνέει πλήθος πιστών που συρρέουν στο μικρό εκκλησάκι για να φωτογραφηθούν με το ομοίωμα, ενώ αναδεικνύει τη βαθιά πνευματική σύνδεση της πόλης με τον Άγιο.
Οι αρχές ελπίζουν να ενισχύσει τον θρησκευτικό τουρισμό, καθιστώντας το Ναύπλιο σημαντικό προορισμό προσκυνήματος και προσευχής.
Φέτος συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από την αγιοποίηση του Αγίου Παΐσίου, μια απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που ικανοποίησε το χριστεπώνυμο πλήθος στη συνείδηση του οποίου ο ασκητής αυτός ήταν ήδη Άγιος.
Ο Άγιος Παΐσιος γεννήθηκε στο χωριό Φάρασα το 1924. Ο ξεριζωμός των Ελλήνων της Μικράς Ασίας είχε ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι του χωριού να περάσουν στην Ελλάδα και αρχικά να μεταφερθούν στην Κέρκυρα και στη συνέχεια η οικογένεια του Αγίου Παΐσιου να καταλήξει στην Κόνιτσα της Ηπείρου.
Οι ευσεβείς και θεοσεβούμενοι γονείς του τον οδήγησαν στην αγάπη για τον Χριστό, ενώ όταν έμαθε ανάγνωση συνήθιζε να συγκεντρώνει συνομήλικούς του και να τους διαβάζει βίους Αγίων. Ταυτόχρονα αυξανόταν ο ζήλος του για την ασκητική ζωή, την οποία σχεδόν άρχισε να ακολουθεί από λαϊκός με νηστεία και άσκηση. Σε ηλικία 29 ετών ο κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης αναχώρησε για το Άγιο Όρος για να ακολουθήσει τη μοναχική ζωή. Το 1962 αναχώρησε για το Όρος Σινά και την Μονή της Αγίας Αικατερίνης, ενώ στη συνέχεια εγκαταστάθηκε ψηλά στο βουνό στο ασκητήριο των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης.
Το 1966 βγήκε από το Άγιο Όρος καθώς έπρεπε να χειρουργηθεί στους πνεύμονες και όταν επέστρεψε λίγο καιρό μετά εγκαταστάθηκε στην περιοχή Κατουνάκια, όπου και συνέχισε τους ασκητικούς αγώνες παρά την κλονισμένη υγεία του.
Τα τελευταία 14 χρόνια της ζωής του ο γέροντας Παΐσιος τα πέρασε στο κελλί Παναγούδα, το οποίο έγινε καταφύγιο για πολλούς ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα, τους οποίους ο γέροντας βοηθούσε καθ’ οιονδήποτε τρόπο πάντοτε με ανιδιοτέλεια. Τις νύχτες προσευχόταν και την ημέρα άκουγε τους πιστούς που προσέτρεχαν για να τον συμβουλευτούν.
Από τον Νοέμβριο του 1993 και ως τις αρχές Ιουλίου 1994 ο γέροντας Παΐσιος έζησε λόγω του καρκίνου, τον οποίο υπέφερε αγόγγυστα, έζησε στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, όπου και παρέδωσε την αγία του ψυχή στις 12 Ιουλίου.
Η εξόδιος ακολουθία αλλά και η ταφή του έγιναν χωρίς να το γνωρίζει αρκετός κόσμος, ενώ μόλις η εκδημία του έγινε γνωστή πλήθος κόσμου συνέρρευσε στο Ησυχαστήριο, όπως συμβαίνει ακόμα και σήμερα.
